Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Sonje, O SENYÈ, sa ki te rive nou an. Gade pou wè repwòch nou.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Eritaj nou te bay kon don a etranje yo, kay nou yo a moun nou pa konnen.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Nou te devni òfelen san papa. Manman nou yo tankou vèv.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Nou oblije achte dlo pou nou bwè. Bwa nou se pou vann, yo vann nou li.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Sila k ap kouri dèyè nou yo rive sou kou nou. Nou vin bouke nèt. Nanpwen repo pou nou.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Nou te vin soumèt devan Egypte ak Assyrie pou nou jwenn ase pen.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Papa zansèt nou yo te peche, men yo pa la ankò; se nou menm ki te pote inikite pa yo.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Se esklav yo k ap domine sou nou; nanpwen moun ki pou delivre nou nan men yo.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Nou riske lavi nou pou jwenn pen akoz nepe nan dezè a.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Po nou vin kwit tankou yon fou, akoz gwo chalè grangou a.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Yo te ravaje tout fanm Sion yo; vyèj lavil a Juda yo.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Prens yo te pann pa men yo; ansyen yo te vin pa respekte.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Jennonm yo te fòse travay devan moulen an e timoun yo te kilbite anba gwo chaj bwa yo.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Ansyen yo ale kite pòtay la; jennonm yo ale kite mizik yo.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Jwa nan kè nou vin sispann; danse vin ranplase pa fè dèy.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Kouwòn nan soti sou tèt nou; malè a nou menm, paske nou te peche!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Akoz sa, kè nou febli; akoz bagay sa yo, zye nou pa wè klè.
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
Akoz Mòn Sion ki kouche dezole nèt, rena yo fè patwouj ladann.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Ou menm, O SENYÈ, Ou renye jis pou tout tan; twòn Ou se de jenerasyon an jenerasyon.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Poukisa Ou bliye nou jis pou tout tan? Poukisa Ou abandone nou jis rive tout tan sa a?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Restore nou a Ou menm O SENYÈ, pou nou ka vin restore. Fè jou nou yo vin jan yo te ye nan tan pase yo.
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
Men Ou deja fin rejte nou nèt. Ou rete byen fache nèt ak nou.
