Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Seyè, gade sa ki te rive nou non! Voye je gade nou. Wè nan ki mizè nou ye!
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Peyi nou an nan men moun lòt nasyon! Yo pran kay nou pou yo.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Nou se timoun san papa. Manman nou tankou fanm ki pèdi mari yo.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Se achte pou n' achte dlo pou nou bwè. Si nou pa gen lajan, nou pa jwenn bwa pou nou boule.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
N'ap travay di tankou bourik, tankou bèf kabwa. Nou bouke, nou pa ka pran kanpo.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Pou nou ka jwenn manje pou nou manje nou blije ap lonje men bay peyi Lejip ak peyi Lasiri.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Zansèt nou yo fè peche. Yo pa la ankò! Se nou menm k'ap peye pou sa yo te fè.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Moun k'ap gouvènen nou yo se esklav yo ye. Pesonn pa ka delivre nou anba men yo.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Se gwo danje lè nou soti al dèyè manje. Ansasen toupatou nan peyi a.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Grangou ban nou lafyèb. Kò nou cho kou dife.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Yo fè kadejak sou madanm nou sou mòn Siyon an. Nan tout ti bouk peyi Jida yo yo kenbe pitit fi nou yo.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Yo pran chèf nou yo, yo pann yo. Yo derespekte granmoun nou yo.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Yo fòse jenn gason nou yo rale moulen. Ti gason nou yo ap titibe anba gwo chay bwa.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Granmoun yo pa chita nan pòtay lavil la ankò. Jennmoun nou yo pa chante ankò.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Pa gen kè kontan lakay nou. Nou pa danse ankò! Lapenn plen kè nou!
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Tou sa ki te konn ban nou kè kontan disparèt. Nou te peche, malè tonbe sou nou.
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Nou malad nan fon kè nou, nou pa ka wè tèlman n'ap kriye,
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
paske mòn Siyon an tounen savann. Se bèt nan bwa ase ki rete la.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Men ou menm, Seyè, ou wa pou tou tan. W'ap gouvènen jouk sa kaba.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Poukisa ou lage nou pou tout tan sa a? Gen lè ou p'ap janm chonje nou ankò!
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Seyè, fè nou tounen vin jwenn ou non! Fè nou tounen vin jwenn ou! Fè nou viv jan nou te konn viv nan tan lontan an non!
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
Eske ou voye nou jete pou tout bon? Pou di ou p'ap janm sispann fache sou nou?
