< Klaagliederen 5 >

1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Souviens-toi, ô Eternel! de ce qui nous est arrivé; regarde et vois notre opprobre.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Notre héritage a été renversé par des étrangers, nos maisons par des forains.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Nous sommes devenus [comme] des orphelins qui sont sans pères, et nos mères sont comme des veuves.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Nous avons bu notre eau pour de l’argent, et notre bois nous a été mis à prix.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Nous avons été poursuivis l’épée sur la gorge. Nous nous sommes donnés beaucoup de mouvement, [et] nous n’avons point eu de repos.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Nous avons étendu la main aux Egyptiens [et] aux Assyriens pour avoir suffisamment de pain.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Nos pères ont péché, et ne sont plus; [et] nous avons porté leurs iniquités.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Les esclaves ont dominé sur nous, [et] personne ne nous a délivrés de leurs mains.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Nous amenions notre pain au péril de notre vie, à cause de l’épée du désert.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Notre peau a été noircie comme un four, à cause de l’ardeur véhémente de la faim.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Ils ont humilié les femmes dans Sion, et les vierges dans les villes de Juda.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Les principaux ont été pendus par leur main; et on n’a porté aucun respect à la personne des Anciens.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Ils ont pris les jeunes gens pour moudre, et les enfants sont tombés sous le bois.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Les Anciens ont cessé de se trouver aux portes, et les jeunes gens de chanter.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
La joie de notre cœur est cessée, et notre danse est tournée en deuil.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
La couronne de notre tête est tombée. Malheur maintenant à nous parce que nous avons péché!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
C’est pourquoi notre cœur est languissant. A cause de ces choses nos yeux sont obscurcis.
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
A cause de la montagne de Sion qui est désolée; les renards n’en bougent point.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
[Mais] toi, ô Eternel! tu demeures éternellement, et ton trône est d’âge en âge.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Pourquoi nous oublierais-tu à jamais? pourquoi nous délaisserais-tu si longtemps?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Convertis-nous à toi, ô Eternel! et nous serons convertis; renouvelle nos jours comme ils étaient autrefois.
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
Mais tu nous as entièrement rejetés, tu t’es extrêmement courroucé contre nous.

< Klaagliederen 5 >