Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
O, Yehowa, ɖo ŋku nu si dzɔ ɖe mía dzi la dzi, ɖo ŋku anyi eye nàkpɔ míaƒe ŋukpe ɖa.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Wotsɔ míaƒe domenyinu, na amedzrowo eye wotsɔ míaƒe aƒewo na du bubu me tɔwo.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Míezu tsyɔ̃eviwo kple tɔmanɔsitɔwo eye mía nɔwo zu ahosiwo.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Ɖe míedzea tsi hafi nona eye ɖe míeƒlea míawo ŋutɔ ƒe nake.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Ame siwo ti mía yome la gogo, ɖeɖi te mía ŋu, ke gbɔɖeme meli o.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Míetsɔ mía ɖokui dzra na Egipte kple Asiria be míakpɔ abolo aɖu.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Mía fofowo wɔ nu vɔ̃ eye womegale agbe o gake woƒe tohehe va mía dzi.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Kluviwo ɖu amegã ɖe mía dzi eye ame aɖeke meli axɔ mí le woƒe asi me o.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Míetsɔ míaƒe agbe ɖo anyi hafi kpɔa abolo ɖuna, le yi si le gbegbe la ta.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Míaƒe ŋutilã xɔ dzo abe kpodzo ene eye asrã lé mí le dɔwuame ta.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Wogblẽ Zion nyɔnuwo kple ɖetugbi manyaŋutsuwo le Yuda duwo me.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Wobla dumegãwo tsɔ ku ati eye womede bubu ame tsitsiwo ŋu o.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Ɖekakpuiwo le te tum atraɖii, eye ŋutsuviwo le ŋeŋem le nakegba te.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Ame tsitsiwo vɔ le agbonu eye ɖekakpuiwo ƒe hadzidzi nu tso.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Dzidzɔ vavã dzo le míaƒe dziwo me eye míaƒe ɣeɖuɖu trɔ zu nuxaxa.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Fiakuku ge le ta na mí. Baba na mí elabena míewɔ nu vɔ̃!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Le esia ta míaƒe dziwo le nu xam, le nu siawo ta míaƒe ŋkuwo dzi tsyɔ,
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
Elabena Zion to tsi ƒuƒlu eye amegaxiwo koe le fefem le afi ma.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
O, Yehowa, èle fia ɖum tegbee, wò fiazikpui li ke tso dzidzime yi dzidzime.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Nu ka ta nèŋlɔa mí be ɣe sia ɣi? Nu ka ta nègblẽ mi ɖi eteƒe didi alea?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
O Yehowa, trɔ mí ɖe ɖokuiwò ŋu be míate ŋu atrɔ agbɔ, wɔ míaƒe ŋkekewo yeye abe le blema ene.
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
Ne menye ɖe nègbe mí keŋkeŋ, eye nèdo dziku ɖe mía ŋu wu ale si dze hã o.
