Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Pakai ka chunguva thilsoh ho hi hingeldoh temin, ven ichan geija vetset ka chan’u hitam?
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Ka goulo diu chengse hi namchom miho achang tauvin, Ka in ka lou jouseu la gamchom miho’a ahitai.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Keiho hi nunei lou panei lou kahi tauvin, kanuteu jong meithai ahi gam tauve.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Ka dondiu twi jeng jong kakichoh thu diuvin aumdoh tan, Ti ding thing jeng jong kakichoh thudiu ahitai.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Eihin nungdelteuvin eihin phah pai dingu ahitan, Keiho ka haisam tauvin, ahinlah kingahna ding mun ka neipouve.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Neh leh chah ning lhinga kanei jouseu, Ka kihinso jou nadiuvin Egypt leh Asssyria khutna ka kipelut tauvin ahi.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Kapu kapateu ana chonseuvin ahinlah amaho athi gamtauve, Hijeh chun amaho chan ding thoh gimna leh engbolna hi keiho chunga achu tan ahi.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Ka sohteu chu tun keiho Pakaiyin apang gamtauvin, ahinlah koima eihuhdoh diu aum pon ahi.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Gamsun’a pum hatin vai ahop jeh'in thiding kicha pum pumin anneh kakiholun ahi.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Kel khoh jeh'in ka vousou tapkonga changlhah kikang bangin avom gam tai.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Kagal miteuvin Jerusalema numei ho Judah khosunga nungah khang dong ho kichep nan anei gamtauve.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Ka lengteu jong akhutpiuvin akhaisangun, Ka lamkaiteu jong noise tahin ei bolpeh tauvin ahi.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Gollhang ho chu sumhei goi dingin akaimangun, chuleh pasal chapang ho chu tiding thing aputsahnauva a lonlele jeng tauvin ahi.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Lamkai ho khopi kelkot ngahin apang tapouve. Khangthahten lam leh la sah abol tapouvin ahi.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Kana lam nao chu lung khamna asohdoh tan, Ka lungsunguva kipana abeitai.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Ka luchang uva konin ka lallukhuhu alhamang gam tai. Ka chonset jeh'un ka chung uva sapsetna achu tai.
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Hijeh hin kalungu alhalhop tan chuleh kamit uvah mitlhi adimtan ahi.
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
Ajehchu Jerusalem hi akeosehin aki jam tan, Sialten lhat nan anei tauve.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Ahinlah Pakai nangma abang na hi jing jeng e, nalal touna chu akhang khangin aum jing e.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Ipi dinga nei suhmil jing nahlaiyu ham? Ipi dinga donlou dai louva neikoi nahlaiyu ham?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
O Pakai neikiledohsah kitnun lang nangma komma nei puilut kittauvin! Ka kipanao masa chu neipe kittaovin!
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
Ahilou leh neipui doh mong mong diu hitam? Ole Ka chunguva nalung hangjing nalai ham?
