Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
BOEIPA aw poek lamtah kaimih taengkah aka thoeng te paelki laeh. Paelki lamtah kaimih sokah kokhahnah he hmu lah.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Kaimih kah rho te hlanglak taengla, ka im te kholong taengla pawk coeng.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Cadah la ka om uh tih nuhmai bangla ka manu napa a om moenih.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Kamamih tui ha tangka neh ka ok uh tih kamamih kah thing ha a phu daengah ha pawk.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Ka rhawn ah n'hloem uh vaengah ka kohnue uh pawt bangla kaimih he n'duem sak pawh.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Buh ka cung uh ham khaw Egypt neh Assyria taengah kut ka duen uh.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
A pa rhoek khaw tholh uh tih kaimih taengah a om voel moenih. Tedae kaimih loh amih kathaesainah te ka phueih uh.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Sal rhoekkaimih soah n'taemrhai uh tih amih kut lamkah aka bawt om pawh.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Khosoek cunghang hmai ah ka hinglu nen ni ka buh ka dang uh.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Khokha rhamling hmai ah ka vin khaw hmaiulh bangla tloo coeng.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Zion kah huta rhoek neh Judah khopuei kah oila rhoek khaw a tholh puei uh.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Amih kut neh mangpa rhoek a kuiok sak tih patong rhoek kah maelhmai khaw hiin uh pawh.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Tongpang rhoek loh phaklung a phueih uh tih camoe rhoek te thingpum dongah paloe uh.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Vongka lamkah patong rhoek neh, tongpang rhoek khaw a rhotoeng lamloh kangkuen uh.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Kaimih lungbuei kah omthennah he kangkuen coeng tih kaimih kah lamnah khaw nguekcoinah la poeh.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Kamih lu kah rhuisam khaw yulh coeng. Anunae ka tholh uh khaw kaimih ham coeng ni.
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Te dongah ko kaimih lungbuei he pumthim hainak la coeng. He dongah kaimih kah maelhmai khaw hmuep.
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
Zion tlang aka pong te a soah maetang ni a pongpa coeng.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
BOEIPA namah tah kumhal duela na om tih, na ngolkhoel khaw cadilcahma phoeikah cadilcahma duela cak.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Balae tih a yoeyah la kaimih nan hnilh? Kaimih nan hnoo khaw khohnin loh sen.
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
BOEIPA aw kaimih he namah taengah m'mael sak laeh. Ka mael uh van daengah ni hlamat kah bangla kaimih kah khohnin thai neh ka mael uh eh.
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
Kaimih taengah a nah la na thintoek tih kaimih he nan hnawt nan hnawt mai.
