Klaagliederen 5
1 Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
Hinumdumi Yahweh kung unsa ang nahitabo kanamo. Sud-onga ug tan-awa ang among makauulaw nga kahimtang.
2 Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
Ang among mga panulondon gipangkuha sa mga dumuduong; ug ang among mga balay gipang-ilog sa mga langyaw.
3 Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
Nahimo kaming mga ilo ug ang among mga inahan nahimong mga balo kay nangamatay na ang mga amahan.
4 Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
Ang tubig paliton pa namo sa plata nga kantidad, ug ang among mga kahoy gipalit usab namo.
5 Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
Ang among mga kaaway naggukod kanamo; duol na kaayo sila nga mabatian na namo ang ilang gininhawa sa among liog. Gikapoy kami apan wala kami papahulaya.
6 Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
Nanglimos kami sa mga taga-Ehipto ug taga-Assyria aron kami makakaon.
7 Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
Ang among mga Amahan nakasala; wala na sila karon ug kami ang nag-antos sa silot sa ilang mga sala.
8 Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
Ang mga ulipon mao ang nagdumala kanamo, ug walay makaluwas kanamo gikan sa ilang mga kamot.
9 Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
Namiligro ang among kinabuhi sa pagkuha ug tinapay atubangan sa espada sa kamingawan.
10 Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
Ang among panit init kaayo sama sa pugon, nasunog tungod sa kalintura dala sa kagutom.
11 De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
Ilang gipanglugos ang kababayin-an sa Zion, ang mga ulay sa mga siyudad sa Juda.
12 Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
Ilang gibitay ang mga prinsipe pinaagi sa ilang kaugalingong kamot, ug wala sila nagtahod sa mga katigulangan.
13 De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
Gidala nila sa galingan ang mga lagsik pa nga kalalakin-an ug ang mga kabataan nagbaragbarag na sa pagpas-an ug mga kahoy.
14 Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
Gipapahawa nila ang mga katigulangan sa ganghaan sa siyudad ug ang lagsik nga kalalakin-an sa ilang mga panagtugtug.
15 Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
Naundang ang kalipay sa among kasingkasing; ang among mga sayaw nahimong pagbangotan.
16 Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
Natagak ang among mga korona! Pagkalaot namo! Tungod kay nakasala kami!
17 Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
Ang among mga kasingkasing gipangkapoy na, ug nihanap na ang among mga mata,
18 Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
tungod sa mga ihalas nga iro nga naglatagaw sa Bungtod sa Zion nga nahimong kamingawan.
19 Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
Apan ikaw si Yahweh; maghari ka sa walay kataposan, ug ang imong trono molungtad sa tanang kaliwatan.
20 Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
Nganong gikalimtan mo man kami sa walay kataposan? Isalikway mo ba kami sa dugay pang panahon?
21 Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
Pabalika kami diha kanimo Yahweh ug maghinulsol kami. Ipasig-uli ang among adlaw sama kaniadtong panahon,
22 Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
gawas kung gisalikway mo na gayod kami ug ang imong kasuko kanamo hilabihan gayod kaayo!
