Klaagliederen 3
1 Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
(Alǝf) Mǝn uning ƣǝzǝp tayiⱪini yǝp jǝbir-zulum kɵrgǝn adǝmdurmǝn.
2 Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
Meni U ⱨǝydiwǝtti, Nurƣa ǝmǝs, bǝlki ⱪarangƣuluⱪⱪa mangdurdi;
3 Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
Bǝrⱨǝⱪ, U kün boyi ⱪolini manga ⱪayta-ⱪayta ⱨujum ⱪildurdi;
4 Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
(Bǝt) Ətlirimni wǝ terilirimni ⱪaⱪxal ⱪiliwǝtti, Sɵngǝklirimni sunduruwǝtti.
5 Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
U manga muⱨasirǝ ⱪurdi, Ɵt süyi wǝ japa bilǝn meni ⱪapsiwaldi.
6 Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
U meni ɵlgili uzun bolƣanlardǝk ⱪapⱪarangƣu jaylarda turuxⱪa mǝjbur ⱪildi.
7 Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
(Gimǝl) U meni qiⱪalmaydiƣan ⱪilip qitlap ⱪorxiwaldi; Zǝnjirimni eƣir ⱪildi.
8 Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
Mǝn warⱪirap nida ⱪilsammu, U duayimni ⱨeq ixtimidi.
9 Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
U yollirimni jipsilaxⱪan tax tam bilǝn tosuwaldi, Qiƣir yollirimni ǝgri-toⱪay ⱪiliwǝtti.
10 Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
(Dalǝt) U manga paylap yatⱪan eyiⱪtǝk, Pistirmida yatⱪan xirdǝktur.
11 Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
Meni yollirimdin burap tetma-titma ⱪildi; Meni tügǝxtürdi.
12 Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
U oⱪyasini kerip, Meni oⱪining ⱪarisi ⱪildi.
13 Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
(He) Oⱪdenidiki oⱪlarni bɵrǝklirimgǝ sanjitⱪuzdi.
14 Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
Mǝn ɵz hǝlⱪimgǝ rǝswa obyekti, Kün boyi ularning mǝshirǝ nahxisining nixani boldum.
15 Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
U manga zǝrdabni toyƣuqǝ yutⱪuzup, Kǝkrǝ süyini toyƣuqǝ iqküzdi.
16 Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
(Waw) U qixlirimni xeƣil taxlar bilǝn qeⱪiwǝtti, Meni küllǝrdǝ tügüldürdi;
17 De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
Jenim tinq-hatirjǝmliktin yiraⱪlaxturuldi; Arambǝhxning nemǝ ikǝnlikini untup kǝttim.
18 Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
Mǝn: «Dǝrmanim ⱪalmidi, Pǝrwǝrdigardin ümidim ⱪalmidi» — dedim.
19 Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
(Zain) Mening har ⱪilinƣanlirimni, sǝrgǝdan bolƣanlirimni, Əmǝn wǝ ɵt süyini [yǝp-iqkinimni] esinggǝ kǝltürgǝysǝn!
20 Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
Jenim bularni ⱨǝrdaim ǝslǝwatidu, Yǝrgǝ kirip kǝtküdǝk bolmaⱪta.
21 Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
Lekin xuni kɵnglümgǝ kǝltürüp ǝslǝymǝnki, Xuning bilǝn ümid ⱪaytidin yanidu, —
22 Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
(Hǝt) Mana, Pǝrwǝrdigarning ɵzgǝrmǝs meⱨribanliⱪliri! Xunga biz tügǝxmiduⱪ; Qünki Uning rǝⱨimdilliⱪlirining ayiƣi yoⱪtur;
23 Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
Ular ⱨǝr sǝⱨǝrdǝ yengilinidu; Sening ⱨǝⱪiⱪǝt-sadiⱪliⱪing tolimu moldur!
24 Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
Ɵz-ɵzümgǝ: «Pǝrwǝrdigar mening nesiwǝmdur; Xunga mǝn Uningƣa ümid baƣlaymǝn» — dǝymǝn.
25 Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
(Tǝt) Pǝrwǝrdigar Ɵzini kütkǝnlǝrgǝ, Ɵzini izdigǝn jan igisigǝ meⱨribandur;
26 Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
Pǝrwǝrdigarning nijatini kütüx, Uni süküt iqidǝ kütüx yahxidur.
27 Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
Adǝmning yax waⱪtida boyunturuⱪni kɵtürüxi yahxidur.
28 Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
(Yod) U yeganǝ bolup süküt ⱪilip oltursun; Qünki Rǝb buni uningƣa yüklidi.
29 Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
Yüzini topa-tupraⱪⱪa tǝgküzsun, — Eⱨtimal, ümid bolup ⱪalar?
30 Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
Mǝngzini urƣuqiƣa tutup bǝrsun; Til-aⱨanǝtlǝrni toyƣuqǝ ixitsun!
31 Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
(Kaf) Qünki Rǝb ǝbǝdil-ǝbǝd insandin waz kǝqmǝydu;
32 Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
Azar bǝrgǝn bolsimu, Ɵzgǝrmǝs meⱨribanliⱪlirining molluⱪi bilǝn iqini aƣritidu;
33 Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
Qünki U insan balilirini har ⱪilixni yaki azablaxni haliƣan ǝmǝstur.
34 Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
(Lamǝd) Yǝr yüzidiki barliⱪ ǝsirlǝrni ayaƣ astida yanjixⱪa,
35 Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
Ⱨǝmmidin Aliy Bolƣuqining aldida adǝmni ɵz ⱨǝⱪⱪidin mǝⱨrum ⱪilixⱪa,
36 Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
Insanƣa ɵz dǝwasida uwal ⱪilixⱪa, — Rǝb bularning ⱨǝmmisigǝ guwaⱨqi ǝmǝsmu?
37 Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
(Mǝm) Rǝb uni buyrumiƣan bolsa, Kim deginini ǝmǝlgǝ axuralisun?
38 Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
Külpǝtlǝr bolsun, bǝht-saadǝt bolsun, ⱨǝmmisi Ⱨǝmmidin Aliy Bolƣuqining aƣzidin kǝlgǝn ǝmǝsmu?
39 Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
Əmdi tirik bir insan nemǝ dǝp aƣrinidu, Adǝm balisi gunaⱨlirining jazasidin nemǝ dǝp waysaydu?
40 Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
(Nun) Yollirimizni tǝkxürüp sinap bilǝyli, Pǝrwǝrdigarning yeniƣa yǝnǝ ⱪaytayli;
41 Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
Ⱪollirimizni kɵnglimiz bilǝn billǝ ǝrxtiki Tǝngrigǝ kɵtürǝyli!
42 Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
Biz itaǝtsizlik ⱪilip sǝndin yüz ɵriduⱪ; Sǝn kǝqürüm ⱪilmiding.
43 Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
(Samǝⱪ) Sǝn ɵzüngni ƣǝzǝp bilǝn ⱪaplap, bizni ⱪoƣliding; Sǝn ɵltürdüng, ⱨeq rǝⱨim ⱪilmiding.
44 U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
Sǝn Ɵzüngni bulut bilǝn ⱪapliƣansǝnki, Dua-tilawǝt uningdin ⱨeq ɵtǝlmǝs.
45 Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
Sǝn bizni hǝlⱪlǝr arisida daxⱪal wǝ nijasǝt ⱪilding.
46 Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
(Pe) Barliⱪ düxmǝnlirimiz bizgǝ ⱪarap aƣzini yoƣan eqip [mazaⱪ ⱪildi];
47 Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
Üstimizgǝ qüxti alaⱪzadilik wǝ ora-tuzaⱪ, Wǝyranqiliⱪ ⱨǝm ⱨalakǝt.
48 Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
Hǝlⱪimning ⱪizi nabut bolƣini üqün, Kɵzümdin yaxlar ɵstǝng bolup aⱪmaⱪta.
49 Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
(Ayin) Kɵzüm yaxlarni üzülmǝy tɵküwatidu, Ular ⱨeq tohtiyalmaydu,
50 Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
Taki Pǝrwǝrdigar asmanlardin tɵwǝngǝ nǝzǝr selip [ⱨalimizƣa] ⱪariƣuqǝ.
51 Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
Mening kɵzüm Roⱨimƣa azab yǝtküzmǝktǝ, Xǝⱨirimning barliⱪ ⱪizlirining Ⱨali tüpǝylidin.
52 Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
(Tsadǝ) Manga sǝwǝbsiz düxmǝn bolƣanlar, Meni ⱪuxtǝk ⱨǝdǝp owlap kǝldi.
53 Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
Ular orida jenimni üzmǝkqi bolup, Üstümgǝ taxni qɵridi.
54 Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
Sular beximdin texip aⱪti; Mǝn: «Üzüp taxlandim!» — dedim.
55 Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
(Kof) Ⱨangning tüwliridin namingni qaⱪirip nida ⱪildim, i Pǝrwǝrdigar;
56 Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
Sǝn awazimni angliding; Ⱪutulduruxⱪa nidayimƣa ⱪuliⱪingni yupuruwalmiƣin!
57 Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
Sanga nida ⱪilƣan künidǝ manga yeⱪin kǝlding, «Ⱪorⱪma» — deding.
58 Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
(Rǝx) I rǝb, jenimning dǝwasini ɵzüng soriding; Sǝn manga ⱨǝmjǝmǝt bolup ⱨayatimni ⱪutⱪuzdung.
59 Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
I Pǝrwǝrdigar, manga bolƣan uwalliⱪni kɵrdüngsǝn; Mǝn üqün ⱨɵküm qiⱪarƣaysǝn;
60 Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
Sǝn ularning manga ⱪilƣan barliⱪ ɵqmǝnliklirini, Barliⱪ ⱪǝstlirini kɵrdungsǝn.
61 Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
(Xiyn) I Pǝrwǝrdigar, ularning aⱨanǝtlirini, Meni barliⱪ ⱪǝstligǝnlirini anglidingsǝn,
62 Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
Manga ⱪarxi turƣanlarning xiwirlaxlirini, Ularning kün boyi kǝynimdin kusur-kusur ⱪilixⱪanlirini anglidingsǝn.
63 Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
Olturƣanlirida, turƣanlirida ularƣa ⱪariƣaysǝn! Mǝn ularning [mǝshirǝ] nahxisi boldum.
64 Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
(Taw) Ularning ⱪolliri ⱪilƣanliri boyiqǝ, i Pǝrwǝrdigar, bexiƣa jaza yandurƣaysǝn;
65 Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
Ularning kɵngüllirini kaj ⱪilƣaysǝn! Bu sening ularƣa qüxidiƣan lǝniting bolidu!
66 Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
Ƣǝzǝp bilǝn ularni ⱪoƣliƣaysǝn, Ularni Pǝrwǝrdigarning asmanliri astidin yoⱪatⱪaysǝn!
