Klaagliederen 3
1 Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
(Alef) Men uning ghezep tayiqini yep jebir-zulum körgen ademdurmen.
2 Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
Méni U heydiwetti, Nurgha emes, belki qarangghuluqqa mangdurdi;
3 Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
Berheq, U kün boyi qolini manga qayta-qayta hujum qildurdi;
4 Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
(Bet) Etlirimni we térilirimni qaqshal qiliwetti, Söngeklirimni sunduruwetti.
5 Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
U manga muhasire qurdi, Öt süyi we japa bilen méni qapsiwaldi.
6 Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
U méni ölgili uzun bolghanlardek qapqarangghu jaylarda turushqa mejbur qildi.
7 Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
(Gimel) U méni chiqalmaydighan qilip chitlap qorshiwaldi; Zenjirimni éghir qildi.
8 Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
Men warqirap nida qilsammu, U duayimni héch ishtimidi.
9 Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
U yollirimni jipsilashqan tash tam bilen tosuwaldi, Chighir yollirimni egri-toqay qiliwetti.
10 Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
(Dalet) U manga paylap yatqan éyiqtek, Pistirmida yatqan shirdektur.
11 Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
Méni yollirimdin burap tétma-titma qildi; Méni tügeshtürdi.
12 Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
U oqyasini kérip, Méni oqining qarisi qildi.
13 Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
(Xé) Oqdénidiki oqlarni böreklirimge sanjitquzdi.
14 Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
Men öz xelqimge reswa obyékti, Kün boyi ularning mesxire naxshisining nishani boldum.
15 Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
U manga zerdabni toyghuche yutquzup, Kekre süyini toyghuche ichküzdi.
16 Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
(Waw) U chishlirimni shéghil tashlar bilen chéqiwetti, Méni küllerde tügüldürdi;
17 De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
Jénim tinch-xatirjemliktin yiraqlashturuldi; Arambexshning néme ikenlikini untup kettim.
18 Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
Men: «Dermanim qalmidi, Perwerdigardin ümidim qalmidi» — dédim.
19 Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
(Zain) Méning xar qilin’ghanlirimni, sergedan bolghanlirimni, Emen we öt süyini [yep-ichkinimni] ésingge keltürgeysen!
20 Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
Jénim bularni herdaim eslewatidu, Yerge kirip ketküdek bolmaqta.
21 Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
Lékin shuni könglümge keltürüp esleymenki, Shuning bilen ümid qaytidin yanidu, —
22 Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
(Xet) Mana, Perwerdigarning özgermes méhribanliqliri! Shunga biz tügeshmiduq; Chünki Uning rehimdilliqlirining ayighi yoqtur;
23 Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
Ular her seherde yéngilinidu; Séning heqiqet-sadiqliqing tolimu moldur!
24 Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
Öz-özümge: «Perwerdigar méning nésiwemdur; Shunga men Uninggha ümid baghlaymen» — deymen.
25 Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
(Tet) Perwerdigar Özini kütkenlerge, Özini izdigen jan igisige méhribandur;
26 Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
Perwerdigarning nijatini kütüsh, Uni süküt ichide kütüsh yaxshidur.
27 Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
Ademning yash waqtida boyunturuqni kötürüshi yaxshidur.
28 Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
(Yod) U yégane bolup süküt qilip oltursun; Chünki Reb buni uninggha yüklidi.
29 Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
Yüzini topa-tupraqqa tegküzsun, — Éhtimal, ümid bolup qalar?
30 Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
Mengzini urghuchigha tutup bersun; Til-ahanetlerni toyghuche ishitsun!
31 Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
(Kaf) Chünki Reb ebedil-ebed insandin waz kechmeydu;
32 Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
Azar bergen bolsimu, Özgermes méhribanliqlirining molluqi bilen ichini aghritidu;
33 Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
Chünki U insan balilirini xar qilishni yaki azablashni xalighan emestur.
34 Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
(Lamed) Yer yüzidiki barliq esirlerni ayagh astida yanjishqa,
35 Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
Hemmidin Aliy Bolghuchining aldida ademni öz heqqidin mehrum qilishqa,
36 Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
Insan’gha öz dewasida uwal qilishqa, — Reb bularning hemmisige guwahchi emesmu?
37 Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
(Mem) Reb uni buyrumighan bolsa, Kim déginini emelge ashuralisun?
38 Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
Külpetler bolsun, bext-saadet bolsun, hemmisi Hemmidin Aliy Bolghuchining aghzidin kelgen emesmu?
39 Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
Emdi tirik bir insan néme dep aghrinidu, Adem balisi gunahlirining jazasidin néme dep waysaydu?
40 Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
(Nun) Yollirimizni tekshürüp sinap bileyli, Perwerdigarning yénigha yene qaytayli;
41 Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
Qollirimizni könglimiz bilen bille ershtiki Tengrige kötüreyli!
42 Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
Biz itaetsizlik qilip sendin yüz öriduq; Sen kechürüm qilmiding.
43 Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
(Sameq) Sen özüngni ghezep bilen qaplap, bizni qoghliding; Sen öltürdüng, héch rehim qilmiding.
44 U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
Sen Özüngni bulut bilen qaplighansenki, Dua-tilawet uningdin héch ötelmes.
45 Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
Sen bizni xelqler arisida dashqal we nijaset qilding.
46 Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
(Pé) Barliq düshmenlirimiz bizge qarap aghzini yoghan échip [mazaq qildi];
47 Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
Üstimizge chüshti alaqzadilik we ora-tuzaq, Weyranchiliq hem halaket.
48 Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
Xelqimning qizi nabut bolghini üchün, Közümdin yashlar östeng bolup aqmaqta.
49 Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
(Ayin) Közüm yashlarni üzülmey töküwatidu, Ular héch toxtiyalmaydu,
50 Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
Taki Perwerdigar asmanlardin töwen’ge nezer sélip [halimizgha] qarighuche.
51 Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
Méning közüm Rohimgha azab yetküzmekte, Shehirimning barliq qizlirining Hali tüpeylidin.
52 Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
(Tsade) Manga sewebsiz düshmen bolghanlar, Méni qushtek hedep owlap keldi.
53 Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
Ular orida jénimni üzmekchi bolup, Üstümge tashni chöridi.
54 Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
Sular béshimdin téship aqti; Men: «Üzüp tashlandim!» — dédim.
55 Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
(Kof) Hangning tüwliridin namingni chaqirip nida qildim, i Perwerdigar;
56 Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
Sen awazimni angliding; Qutuldurushqa nidayimgha quliqingni yupuruwalmighin!
57 Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
Sanga nida qilghan künide manga yéqin kelding, «Qorqma» — déding.
58 Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
(Resh) I reb, jénimning dewasini özüng soriding; Sen manga hemjemet bolup hayatimni qutquzdung.
59 Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
I Perwerdigar, manga bolghan uwalliqni kördüngsen; Men üchün höküm chiqarghaysen;
60 Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
Sen ularning manga qilghan barliq öchmenliklirini, Barliq qestlirini kördungsen.
61 Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
(Shiyn) I Perwerdigar, ularning ahanetlirini, Méni barliq qestligenlirini anglidingsen,
62 Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
Manga qarshi turghanlarning shiwirlashlirini, Ularning kün boyi keynimdin kusur-kusur qilishqanlirini anglidingsen.
63 Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
Olturghanlirida, turghanlirida ulargha qarighaysen! Men ularning [mesxire] naxshisi boldum.
64 Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
(Taw) Ularning qolliri qilghanliri boyiche, i Perwerdigar, béshigha jaza yandurghaysen;
65 Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
Ularning köngüllirini kaj qilghaysen! Bu séning ulargha chüshidighan leniting bolidu!
66 Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
Ghezep bilen ularni qoghlighaysen, Ularni Perwerdigarning asmanliri astidin yoqatqaysen!
