Klaagliederen 3
1 Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
Ko au ko e tangata kuo mamata ki he mamahi ʻi he meʻa tā ʻa hono houhau.
2 Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
Kuo ne tataki au mo ʻomi au ki he poʻuli, kae ʻikai ki he maama.
3 Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
Ko e moʻoni kuo ne liliu kiate au, ʻoku ne liliu hono nima kiate au ʻi he ʻaho kotoa.
4 Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
Ko hoku kili mo hoku kakano kuo ne ngaohi ke motuʻa; kuo ne fesiʻi hoku ngaahi hui.
5 Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
Kuo ne langaʻi meʻa kiate au, pea kuo ne takatakai au ʻaki ʻae kona mo e mamahi.
6 Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
Kuo ne fokotuʻu au ʻi he ngaahi potu fakapoʻuli, ʻo hangē ko kinautolu naʻe pekia ʻi muʻa.
7 Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
Kuo ne ʻāʻi takatakai au pea ʻoku ʻikai te u faʻa hao kituʻa: kuo ne fakamamafa ʻa ʻeku haʻi ukamea.
8 Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
ʻO kau ka tangi foki mo kalanga, ʻoku ne taʻetokangaʻi ʻeku kole.
9 Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
Kuo ne ʻāʻi hoku ngaahi hala ʻaki ʻae ngaahi maka kuo tā, kuo ne fakapikoʻi hoku ngaahi hala.
10 Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
Naʻa ne hangē ha pea ʻoku toitoi kiate au, pea hangē ha laione ʻi he ngaahi potu lilo.
11 Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
Kuo ne mimioʻi hoku ngaahi ʻaluʻanga, pea kuo ne haehae au fakaikiiki: kuo ne ngaohi au ke lala pe.
12 Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
Kuo ne teke ʻa ʻene kaufana, pea kuo ne fokotuʻu au ko e fakaʻilonga ki he ngahau.
13 Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
Kuo ne pule ki he ngaahi ngahau ʻo ʻene tangai ke ʻasi ki hoku ngaahi kongaloto.
14 Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
Ko e manukiʻanga au ki hoku kakai; pea ko ʻenau tāʻanga ʻi he ʻaho kotoa pē.
15 Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
Kuo ne fakafonu au ʻaki ʻae kona, kuo ne fakakonaʻi au ʻaki ʻae konaʻiʻī.
16 Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
Kuo ne fesiʻi foki hoku kau nifo ʻaki ʻae kilikili, kuo ne pani au ʻaki ʻae efu.
17 De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
Pea kuo ke hiki hoku laumālie ke mamaʻo mei he melino: naʻe ngalo ʻiate au ʻae monūʻia.
18 Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
Pea ne u pehē, “Ko ʻeku mālohi mo ʻeku ʻamanaki kuo ʻauha meia Sihova;”
19 Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
ʻI heʻeku manatu ki hoku mahaki pea mo ʻeku mamahi, ʻae kona pea mo e ʻahu.
20 Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
ʻOku kei manatu ki ai hoku laumālie, pea ʻoku angavaivai ia ʻiate au.
21 Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
Ko ia ʻoku ou fakamanatu ki hoku loto, pea ko ia ʻoku ou kei maʻu ai ʻae ʻamanaki.
22 Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
Ko e meʻa ʻi he ʻaloʻofa ʻa Sihova ʻoku ʻikai te tau ʻauha, koeʻuhi ʻoku ʻikai ke ngata ʻene manavaʻofa.
23 Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
ʻOku foʻou ia ʻi he pongipongi kotoa pē, ʻoku lahi hoʻo angatonu.
24 Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
ʻOku pehē ʻe hoku laumālie, “Ko hoku tofiʻa ʻa Sihova: ko ia te u ʻamanaki lelei ʻiate ia.”
25 Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
ʻOku lelei ʻa Sihova kiate kinautolu ʻoku tatali kiate ia, ki he laumālie ʻoku kumi kiate ia.
26 Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
ʻOku lelei ki he tangata ke ne ʻamanaki, pea ne tatali fakatatoka foki ki he fakamoʻui meia Sihova.
27 Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
ʻOku lelei ki he tangata ke ne fua ʻae haʻamo ʻi heʻene kei talavou.
28 Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
ʻOku ne nofo tokotaha pe, pea ʻoku longo pe, koeʻuhi kuo ne fua ia ʻe ia pe.
29 Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
ʻOku ne ʻai hono ngutu ʻi he efu, ko e meʻa naʻa ʻoku kei ai ha ʻamanaki.
30 Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
ʻOku ne tuku hono kouʻahe kiate ia ʻoku ne taaʻi ia: ʻoku ne pito ʻaupito ʻi he lauʻi kovi.
31 Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
He koeʻuhi ʻe ʻikai liʻaki ke lauikuonga ʻe Sihova:
32 Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
He kapau te ne fakamamahi, ka te ne manavaʻofa foki ʻo fakatatau ki hono lahi ʻo ʻene ngaahi ʻaloʻofa.
33 Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
He ʻoku ʻikai te ne fie tautea, pe fakamamahi ʻae fānau ʻae tangata.
34 Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
Ke laiki ʻi hono lalo vaʻe ʻae ngaahi pōpula kotoa pē ʻo māmani,
35 Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
Ke fakatafe ʻae totonu ʻoe tangata ʻi he ʻao ʻoe fofonga ʻoe Fungani Māʻoniʻoni,
36 Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
Ke kākaaʻi ʻae tangata ʻi hono fakamaauʻi ʻoku ʻikai lelei ai ʻa Sihova.
37 Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
Ko hai ia ʻoku fakahā, pea ʻoku hoko ia, ʻo kapau ʻoku ʻikai ke fekau ʻe Sihova?
38 Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
ʻOku ʻikai ke ʻalu mei he fofonga ʻoe Fungani Māʻolunga ʻae lelei mo e kovi.
39 Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
Ko e hā ʻoku lāunga ai ʻae tangata moʻui, ʻae tangata koeʻuhi ko e tautea ʻo ʻene ngaahi angahala?
40 Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
Ke tau kumi mo ʻahiʻahiʻi hotau ngaahi ʻaluʻanga, pea toe tafoki kia Sihova.
41 Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
Ke tau hiki hake hotau loto mo hotau nima ki he ʻOtua ʻi he ngaahi langi.
42 Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
“Kuo mau fai talangataʻa, pea kuo mau angatuʻu: ʻoku teʻeki ai te ke fakamolemole.
43 Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
“Kuo ke ʻuʻufi ʻaki ʻae houhau, pea fakatangaʻi ʻakimautolu: kuo ke tāmateʻi pea naʻe ʻikai te ke manavaʻofa.
44 U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
Kuo ke ʻufiʻufi koe ʻaki ʻae ʻao, ke ʻoua naʻa ʻasi atu ʻa ʻemau kole.
45 Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
Kuo ke ngaohi ʻakimautolu ko e efe mo e ʻotoʻota ʻi he lotolotonga ʻoe kakai.
46 Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
“Kuo mafaʻa ʻae ngutu ʻa homau kau fili kotoa pē kiate kimautolu.
47 Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
Kuo hoko mai ʻae manavahē mo e tauhele kiate kimautolu, ʻae lala mo e ʻauha.”
48 Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
ʻOku tafe hifo hoku mata, hangē ko e ngaahi vaitafe, koeʻuhi ko e ʻauha ʻae ʻofefine ʻo hoku kakai.
49 Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
“ʻOku tafe hifo ʻa hoku mata, pea ʻikai ʻosi, ʻoku ʻikai siʻi ke tuku.
50 Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
Ke ʻoua ke ʻafio mai ʻa Sihova, pea vakai mei he langi.
51 Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
Ko hoku mata ʻoku ne ueʻi hoku loto, koeʻuhi ko e ngaahi ʻofefine kotoa pē ʻo ʻeku kolo.
52 Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
“Naʻe tuli fakamamahi au ʻe hoku kau fili hangē ha manupuna, taʻehanoʻuhinga.
53 Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
Kuo nau motuhi ʻeku moʻui ʻi he fale fakapōpula, pea kuo lī ha maka kiate au.
54 Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
naʻe melemo hoku ʻulu ʻi he ngaahi vai; pea ne u toki pehē, ‘Kuo motuhi au.’
55 Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
“ʻE Sihova ne u ui ki ho huafa mei he fale fakapōpula taumamaʻo.
56 Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
Kuo ke fanongo ki hoku leʻo; ʻoua naʻa ke fufū ho fofonga ki heʻeku mānava, ki heʻeku tangi.
57 Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
Naʻa ke ʻunuʻunu mai ʻo ofi ʻi he ʻaho ko ia ne u ui kiate koe: naʻa ke pehē, “ʻOua naʻa manavahē.”
58 Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
“ʻE Sihova kuo ke langomakiʻi hoku laumālie; kuo ke huhuʻi ʻeku moʻui.
59 Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
ʻE Sihova kuo ke ʻafioʻi ki he kovi kuo fai kiate au, fakamaau ʻe koe ʻeku meʻa.
60 Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
Kuo ke ʻafio ki heʻenau lili kotoa pē, mo ʻenau ngaahi filioʻi kiate au.
61 Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
“ʻE ʻEiki kuo ke fanongo ki heʻenau taukae, pea mo ʻenau ngaahi filioʻi kiate au;
62 Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
ʻae loungutu ʻonautolu naʻe tuʻu hake kiate au, pea mo ʻenau fakatupu meʻa kiate au ʻi he ʻaho kotoa pē.
63 Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
Vakai ki heʻenau nofo hifo mo ʻenau tuʻu hake; ko au ko ʻenau taʻanga.
64 Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
“ʻE ʻEiki ke ke tuku kiate kinautolu ha totongi, ʻo fakatatau ki he ngāue ʻa honau nima.
65 Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
Tuku kiate kinautolu ʻae mamahi ʻoe loto, ʻa hoʻo malaʻia kiate kinautolu.
66 Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
Fakatanga mo fakaʻauha ʻakinautolu ʻi he houhau mei he lalo langi ʻa Sihova.
