Klaagliederen 3
1 Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
2 Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
3 Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
4 Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
5 Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
6 Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
7 Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
8 Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
9 Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
10 Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
11 Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
12 Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
13 Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
14 Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
15 Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
16 Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
17 De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
18 Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
19 Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
20 Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
21 Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
22 Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
23 Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
24 Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
25 Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
26 Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
27 Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
28 Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
29 Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
30 Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
31 Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
32 Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
33 Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
34 Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
35 Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
36 Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
37 Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
38 Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
39 Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
40 Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
41 Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
42 Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
43 Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
44 U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
45 Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
46 Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
47 Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
48 Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
49 Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
50 Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
51 Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
52 Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
53 Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
54 Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
55 Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
56 Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
57 Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
58 Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
59 Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
60 Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
61 Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
62 Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
[Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
64 Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
65 Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
66 Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
