Klaagliederen 3
1 Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.
2 Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.
3 Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.
4 Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.
5 Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.
6 Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.
7 Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.
8 Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.
9 Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.
10 Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.
11 Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.
12 Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.
13 Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.
14 Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.
15 Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.
16 Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.
17 De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.
18 Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.
19 Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.
20 Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.
21 Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:
22 Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,
23 Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.
24 Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.
25 Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.
26 Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.
27 Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;
28 Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;
29 Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
30 Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.
31 Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;
32 Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;
33 Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.
34 Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,
35 Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,
36 Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?
37 Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?
38 Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?
39 Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.
40 Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;
41 Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.
42 Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.
43 Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.
44 U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.
45 Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.
46 Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.
47 Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.
48 Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.
49 Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,
50 Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.
51 Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.
52 Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;
53 Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.
54 Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.
55 Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;
56 Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.
57 Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.
58 Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.
59 Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.
60 Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.
61 Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,
62 Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.
63 Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.
64 Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.
65 Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.
66 Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.
