Klaagliederen 3
1 Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
Pakai lunghanna tanggolla kon hungpotdoh thohgimna chu keima tahin kamuchet ahi.
2 Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
Aman vah jouse daltanin, Muthim laha eipuilut e.
3 Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
Nilhum keijin avel vellin keima dounan ka chunga a khut a lamin ahi.
4 Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
Aman kaphe leh kavun agotsah jenge. Kagu kachang jong a sungoi jengin ahi.
5 Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
Aman lunggimna leh gentheina eisun khumin chatmo hellin eilha tai.
6 Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
Aman mithisa ho bangin, Muthim laha eivuiye.
7 Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
Aman pal eikai khumin, Keima ka jamdoh thei tapoi. Thihkhao gihtahin jong eikan chah e.
8 Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
Keima kapengjah jeng vang'in, Aman ka taona adalten del tai.
9 Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
Songpal sangtah in ka lampi akhah tannin; Ka lampi eisuh setpeh e.
10 Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
Keima man dingin, Kei le vompi bang in kiselin eichang lei.
11 Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
Aman ka lampia kon in eimanin eimal tel tel in, Hesoh genthei le panpi beiyin eilhai.
12 Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
Aman athal-pou aloisalin, Keima abidoiyin eineiye.
13 Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
Ka lungchang laitaha, Athalchang chu a kaplut jenge.
14 Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
Kamiten nuisatbepseu kahi tai. Nilhum keijin musetna la eisah khum uve.
15 Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
Aman lunggimna jengin eisu dimin, Lungkhamna khacheh khon chu eidon sah e.
16 Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
Aman songchang eilhai sahin, vutvai laha eilehluttan ahi.
17 De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
Chamna chu eilah mang pehin, Phatthei channa ding chu keidin gelphah ahi tapoi.
18 Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
Ka loupina nikho akichai tan, Pakaiya ka kinepna jouse jong ahomkiu ahitai, tin kakap jah jeng tai.
19 Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
Kathoh gimna leh ka lengvaina hinkho hin eisugim thei val jeng e.
20 Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
Ka thohgimna le in le kagentheina hi, seiya seijou hoi ahita poi.
21 Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
Ahin hiche hi kahin geldoh teng, Kinepna kanei jou jin ahi:
22 Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
Pakai neingailutna dihtah chun beitih anei pon, Amikhotona jong atangdeh poi.
23 Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
A kitahna hi longlou ahin, Ami khotona jong jingkah sehin athah jingin ahi.
24 Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
Kahinna ka lhagaovin aseijin Pakai hi keima gou ahi. Hijeh chun Ama a kakinepna hi umjing ahije.
25 Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
Pakai ging jingte leh hinna dinga hol jing tedinga phatah ahi.
26 Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
Hijeh chun Pakaija konna huhhing na muna dinga thipbeh cha nga hat angaije.
27 Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
Chu leh khan don laiya Ama angsunga kipehlut leh Ami thununna koljon kikhum lut aphai.
28 Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
Ama chu Pakaiyin atohsah nomna dung juiyin thipbeh in aching seh in ngah jing hen.
29 Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
Amaho chun amaijun tollam ngatnu henlang kijammu hen ajeh chu amahon ajona leh akinepna’u dung jui'a amu thei diu ahi.
30 Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
Amaho chun a ngei phe bengho chu alangkhat jong dopeh uhenlang agalmi ten anoise nau jong kisan u-hen.
31 Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
Ajeh chu koi macha hi Pakaiyin apaidoh paipai aum poi.
32 Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
Aman lungkhamna asosahje vang'in ami khotona dimset jeh chun angailutna ahop jinge.
33 Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
Ajeh chu Pakai hi milungkham sahle alungthim sunhat peh ahi along lhaina ahipoi.
34 Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
Mihon gamsunga songkullut hochu akelngoi tol chotpha jongle’u,
35 Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
Hitobang miho chun Pathen douna in midang chan ding dolho lahpeh jongleu,
36 Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
Chuleh aman a thutan nauva achanding dol’u thudih chu chansah hih jong leu, hitiho jouse Pakaiyin amu sohkei hilou ham?
37 Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
Pakai phatsah louva koiham thilho hung soh doh na ding thupeh neithei ding chu?
38 Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
Chungnungpen Pathen in thilpha le thilse ahin sosah ji hilou ham?
39 Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
Chuti ahileh mihon eiho e-chonset jeh uva engbolna e-chan jiuhi i-kiphin thei ding uham?
40 Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
Chuti louvin, eihon e-chonnau hi kikhuol’u hitin chuleh Pakai kom’a iki lehei kit lou diu ham?
41 Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
Eihon e-lung thim ule e-khut’u Van Pathen anga domsangu hitin seiju hite,
42 Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
Keiho nangma dounan ka chonse tauvin nangman nei ngaidam pouvin ahi,
43 Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
Nangman nalung hanna neibuh lhah khum tauvin chuleh khotona beihelin neidel khumun nei that gam tauve.
44 U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
Mei lah’a na kiselin, katao na’u na kom ahung lhung jou tapoi,
45 Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
Nangman chitin namtin laha thet le notthapin nei koitauvin ahi.
46 Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
“Ka melmateuvin Keiho dounan thu asei sei jingun.
47 Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
Keiho kichat le tijatnan Ka dimset tauve, Ajeh chu keiho kimana, kisugepa amang thah kahitauve.”
48 Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
Ka miteu kisuhmang jeh'in, Ka mitlhi’u twilon in along e!
49 Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
Kamitlhiu tanglou helin alonge; Tang lou ding ahi,
50 Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
Pakaiyin Vanna konna ahin vetsuh, Ahin lainatpi tokah un,
51 Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
Jerusalem Chanute khankho gelnan, Ka lungthim hi apohkeh ding akisa jing’e.
52 Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
Keiman kasuhset louhel galmin, Vaacha bangin eideljam e.
53 Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
Kokhuh’a ei nolutun, Ka chunga song eiset khume.
54 Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
Ka luchang geiyin twiyin eichupin, “Athi ding kahitai” tin ka peng jah’e.
55 Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
Ahin kokhuh sunga konin, Pakai, Nangma kahin kouve.
56 Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
Nangman ka kouna najan, “Kataona nei sanpehin, Panpi ngehna a kataona nei san peh e!”
57 Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
Keiman kahin kou chun nangma na hung in “kicha hih in” neiti.
58 Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
Pakai nangman ka thutanpa nahin, ka chung thu neiseipehin! Ajeh chu eihuhdoha Nang na hi.
59 Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
Pakai amahon ka chunga i-chan geija thilse abol’u hitam namu sohkeiye, kathu nei kholtohpihin lang, kadihna neitahlang pehin,
60 Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
Ka galmiten kei douna tohgon aneiyu Nangman nahesoh keiye.
61 Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
Pakai nangin eitaitomnao na jasoh keijin chuleh ka chunga thilse abolgot hou jong na hesoh keiye.
62 Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
Ka galmite ka chunga akihou un Keima dounan akihou lhi jingun ahi.
63 Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
Amaho khu ven! Atoupetu hihen adinpetu hijongle, keima nuisatna la jeng asaove.
64 Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
Pakai ka chunga thilse abol jouseu hi, Amaho chunga chuhsahin.
65 Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
Amaho hi lungtahna leh sei ngailouna lungthim penlang, Achunguva sapsetna chuh sah in.
66 Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
Achung uvah na lunghanna chuhsah inlang, Pakai vansem ho noi jahin amaho khu suhmang tan.
