Klaagliederen 3
1 Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
Kai tah a thinpom caitueng dongkah phacipphabaem aka hmu hlang ni.
2 Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
Kai te m'hmaithawn tih hmaisuep ah n'caeh sak vaengah vangnah om pawh.
3 Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
Kai taengah a tloeng tangloeng tih khohnin yung ah a kut a hluem.
4 Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
Ka vin neh ka saa a hmawn sak tih ka rhuh a paep sak.
5 Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
Kai he rhahalung n'suem thil tih sue neh bongboepnah te m'ven thil.
6 Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
Ka khosak he khosuen kah aka duek bangla khohmuep ah ka om.
7 Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
Kai taengah khoep a biing tih ka rhohum loh n'nan he ka loeih pawh.
8 Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
Ka khue tih ka pang vaengah pataeng ka thangthuinah te a toeng.
9 Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
Lungrhaih neh ka longpuei a biing tih ka hawn a paihaeh sak.
10 Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
Kai taengah tah vom neh sathueng pataeng a huephael kah sathueng bangla amah rhongngol coeng.
11 Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
Ka longpuei ah m'phaelh sak tih kai n'soek dongah kai aka pong la n'khueh.
12 Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
A lii a phuk tih thaltang ham kutnoek la kai n'tai.
13 Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
Anih kah liva ca loh ka kuel khuila pawlh.
14 Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
Ka pilnam pum kah nueihbu neh khohnin yung ah amih kah rhotoeng la ka poeh.
15 Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
Ankhaa te kai ng'kum sak tih pantong neh kai m'hmilhmal sak.
16 Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
Ka no he lungcang neh a mawth tih hmaiphu khuiah kai m'vuei.
17 De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
Ka hinglu he ngaimongnah lamloh a hlahpham tih a then khaw ka hnilh.
18 Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
Te dongah kai kah hmailong neh BOEIPA lamkah ka ngaiuepnah khaw paltham coeng ka ti.
19 Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
Kai kah phacip phabaem neh ka airhoeng khaw, ka pantong neh ka anrhat khaw poek lah.
20 Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
A poek a poek vaengah ka khuikah ka hinglu tah tlayae la tlayae coeng.
21 Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
He he ka ngaiuep dongah ni ka lungbuei he ka mael puei.
22 Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
BOEIPA kah sitlohnah tah bawt pawt tih a haidamnah khaw muei pawh.
23 Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
Mincang ah na uepomnah thai khaw ping.
24 Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
Ka hinglu loh, “BOEIPA tah ka khoyo ni,” a ti dongah amah te ka ngaiuep van.
25 Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
BOEIPA tah amah aka lamtawn ham neh amah aka toem hinglu ham a then pah.
26 Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
BOEIPA kah loeihnah dongah tah rhingoel ngolsut ham khaw then.
27 Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
A camoe vaengah hnamkun a phueih te ni hlang ham khaw then.
28 Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
Amah soah a poeh bangla amah bueng khosa saeh lamtah kuemsuem saeh.
29 Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
A ka te laipi khuiah vuei saeh lamtah ngaiuepnah a om khaming.
30 Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
Amah aka ngawn ham a kam duen pah saeh lamtah kokhahnah neh kum saeh.
31 Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
Ka Boeipa loh kumhal duela a hlahpham ngawn moenih.
32 Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
Pae sak bal mai cakhaw a sitlohnah dongkah sitlohnah a khawk vanbangla a haidam bitni.
33 Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
Hlang ca te a lungbuei a phaep pah tih a pae sak bal moenih.
34 Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
Khohmuen kah thongtla boeih te a kho hmuiah a phop ham,
35 Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
Khohni kah mikhmuh ah hlang kah tiktamnah hnawt ham,
36 Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
A tuituknah neh hlang a khun sak ham khaw ka Boeipa loh a hmuh ngaih moenih.
37 Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
Ka Boeipa loh a uen pawt te om ni tila unim aka thui thai.
38 Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
A thae neh a then khaw Khohni ka lamloh thoeng pawt nim.
39 Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
A tholhnah sokah a tholhnah yuvat ah balae tih tongpa hlang hing loh a kohuet mai eh.
40 Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
Mamih kah longpuei he phuelhthaih tih n'khe phoeiah BOEIPA taengla mael uh sih.
41 Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
Mamih kah thinko neh kut he vaan kah Pathen taengah phuel uh sih.
42 Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
Kaimih kah boekoek neh nang kan koek uh te khodawk nan ngai uh moenih.
43 Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
Thintoek neh na cun uh vaengah kaimih nan hloem tih lungma ti kolla nan ngawn.
44 U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
Thangthuinah neh paan ham khaw namah te cingmai neh na cun uh.
45 Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
Kaimih he pilnam lakli ah yun-aek neh kawnhnawt la nan khueh.
46 Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
Ka thunkha boeih loh kaimih taengah a ka a ang uh.
47 Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
Birhihnah neh rhom khaw kaimih taengah omdamnah neh pocinah la thoeng.
48 Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
Ka pilnam nu kah a pocinah dongah ka mik he sokca tui la long.
49 Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
Ka mik loh a hawk vetih a bawtnah om pawt hil kak mahpawh.
50 Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
A dan neh BOEIPA loh vaan lamkah a hmuh duela.
51 Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
Ka khopuei tanu boeih kongah ka mik loh ka hinglu he a poelyoe.
52 Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
Lunglilungla maila kai he ka thunkha rhoek loh vaa bangla m'mae khaw m'mae uh mai.
53 Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
Ka hingnah te tangrhom ah a det uh tih, kai taengah lungto a omtoem thil.
54 Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
Ka lu he tui loh a et vaengah tah n'tuiphih muema ka ti.
55 Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
BOEIPA na ming te tangrhom laedil lamloh kang khue.
56 Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
Ka hilhoemnah ham ka pang te hna na buem pawt dongah ka ol na yaak coeng.
57 Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
Namah kang khue khohnin ah na mop tih, “Rhih boeh,” na ti.
58 Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
Ka hinglu kah tuituknah khaw ka Boeipa loh na rhoe tih ka hingnah na tlan.
59 Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
BOEIPA aw ka lolhmaihnah na hmuh cakhaw ka laitloeknah dongah n'tang sak lah.
60 Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
Kai soah amih kah tawnlohnah boeih neh amih kah kopoek boeih te na hmuh.
61 Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
BOEIPA aw kai soah amih kah kokhahnah neh amih kah kopoek boeih te na yaak coeng.
62 Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
Khohnin yung ah a phungding ol neh kamah taengah kai m'pai thil uh.
63 Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
A hoepnah neh a painah ah, amih kah hnaelnah ni ka paelki.
64 Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
BOEIPA aw, amih kut dongkah khoboe neh a tiing la amih te thuung lah.
65 Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
Amih te lungbuei kotalh la khueh lamtah na tapvoepnah te amih soah thoeng sak.
66 Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
BOEIPA aw thintoek te na hloem dongah ni amih te vaan hmui lamloh na mitmoeng sak.
