Klaagliederen 3
1 Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
2 Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
3 Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
4 Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
5 Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
6 Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
7 Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
8 Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
9 Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
10 Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
11 Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
12 Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
13 Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
14 Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
15 Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
16 Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
17 De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
18 Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
19 Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
20 Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
21 Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
22 Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
23 Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
24 Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
25 Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
26 Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
27 Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
28 Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
29 Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
30 Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
31 Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
32 Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
33 Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
34 Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
35 Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
36 Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
37 Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
38 Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
39 Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
40 Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
41 Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
42 Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
43 Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
44 U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
45 Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
46 Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
47 Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
48 Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
49 Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
50 Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
51 Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
52 Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
53 Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
54 Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
55 Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
56 Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
57 Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
58 Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
59 Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
60 Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
61 Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
62 Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
63 Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
64 Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
65 Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
66 Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!
