Klaagliederen 1
1 Ach, hoe eenzaam zit ze neer De eens zo volkrijke stad; Hoe blijft ze als weduwe achter De machtige onder de volken, En moet de vorstin der landouwen Slavendienst doen
Tami moikapap kamkhuengnae khopui teh, tami kingkadi lah ao toe. Yampa teh ram pueng thung dawkvah kalenpounge khopui teh lahmainu patetlah ao toe. Ram pueng e a lathueng vah, bawi lah ouk kaawm e khopui teh san lah a pha toe.
2 De hele nacht weent ze en snikt ze, Stromen de tranen over haar wangen. Niemand troost haar Van al haar minnaars; Al haar vrienden werden haar ontrouw, En zijn nu haar vijand.
Tangmin vah, a lung ka rek lah a ka teh, a tamboung dawk a mitphi a lawng. A pahren e naw thung hoi ahni lung ka pahawi hane tami buet touh hai awm hoeh. A huinaw pueng ni a dum awh teh a taran lah koung ao pouh.
3 Ontvolkt is Juda door ellende En harde dienst; Onder de heidenen moet het wonen, Maar vindt geen rust. Al zijn vervolgers haalden het in, Van angsten omringd.
Judah miphun teh rektapnae thaw tawk sak hane san lah a man awh teh, a hrawi awh. Jentelnaw thung dawkvah, lungreithai hoi kho a sak awh. Ahnie hnukkâbang e naw pueng teh, reithai rucatnae dawk a pha awh.
4 De wegen van Sion treuren, Want niemand trekt op naar het feest; Al haar poorten liggen in puin, Haar priesters zuchten, Haar maagden jammeren, Zelf is zij bitter bedroefd.
Ka talue poung e pawi koe apihai a tho hoeh dawkvah, Zion lamthungnaw teh a khuika awh. Ahnie khopui longkhanaw pueng teh kingdi lah ao awh. Ahnie vaihmanaw teh a cingou awh. Ahnie tangla kathoungnaw hai lungrek nalaihoi amahoima a temdeng awh.
5 Haar verdrukkers zegepralen, Haar haters juichen, Want Jahweh heeft haar in jammer gestort Om haar talloze zonden; Haar kinderen moesten in ballingschap, Voor hun vijanden uit.
A tarannaw teh akuepcing awh toe. Ahnie lawkeknae apap lawi vah, BAWIPA ni ahni teh, patawnae a khang sak. A canaw teh tarannaw hmaitung vah san lah a hrawi toe.
6 Verdwenen voor de dochter van Sion Al haar glorie! Haar vorsten als rammen, Die geen weideplaats vinden, Lopen uitgeput, Voor den drijver uit.
Zion canu e a meihawinae pueng teh be a kahma toe. A bawinaw teh, a pâ nahan kaawm hoeh e sayukhre patetlah ao awh toe. Ka pâlei e naw hmalah tha awm laipalah a yawng awh toe.
7 Nog altijd denkt Jerusalem terug Aan haar tijd van ellende en nood: Toen haar bevolking viel door de hand van den vijand, En niemand haar hielp; Toen de verdrukkers met een grijnslach Haar verwoesting aanschouwden.
Jerusalem khopui teh, kângai kâthungnae hoi rucatnae naw a kâhmo navah, yampa e a sungrennae hah a pouk. A taminaw teh taran kut dawk a pha navah, kabawmkung awm hoeh. A tarannaw ni asung e hah a hmu navah, a pacekpahlekkhai awh.
8 Gezondigd, zwaar heeft Jerusalem gezondigd, Daarom is ze onrein als een vrouw in haar stonden; Verachten haar allen, die haar vroeger vereerden, Nu zij haar naaktheid aanschouwen; Daarom blijft ze altijd maar zuchten, Met afgewend gelaat.
Jerusalem khopui teh puenghoi a yon toung dawkvah, hote hno teh panuettho e lah ao toe. Ahni ka oup e naw pueng ni ahni teh caici lah ao e a hmu dawkvah, banglah noutna awh hoeh. Ahni hai a cingou laihoi hnuklah a ban.
9 De onreinheid hangt aan haar slippen: Nooit had ze zoo’n einde voorzien. Peilloos diep zonk zij weg, Niemand, die haar kwam troosten. Ach Jahweh, zie toch neer op mijn nood, Want de vijand braveert!
Ahnie a khinnae teh amae hnaboung dawk a kamnue eiteh, apout nahane pouk hoeh. A lung ka pahawi e tami awm hoeh. Kângairunae koe a pha toe. Oe BAWIPA taran ni tânae a hmu toung dawkvah, kaie reithai rucatnae hah na khen pouh haw.
10 De vijand heeft zijn hand gelegd Op alles wat haar dierbaar was; Ja, ze heeft het moeten aanschouwen, Dat heidenen binnen haar heiligdom trokken, Ofschoon Gij hun hadt verboden, In uw gemeente te komen.
Taran ni a kut hoi hnopainaw pueng na lawp toe. Ahnimanaw hah nama e tamimaya kamkhuengnae thung kâen hanh telah na ngang e Jentelnaw ni ahnie hmuen kathoungpounge dawk a kâen awh e ka hmu.
11 Heel haar bevolking loopt zuchtend Te zoeken naar brood; Hun schatten geven ze weg voor spijs, Om het leven te rekken. Ach Jahweh, blik neer en zie toe, Hoe diep vernederd ik ben!
Ahnie taminaw pueng teh cingou laihoi rawca a tawng nalaihoi, ao awh. A hring nahanelah, amamae hnopainaw hah rawca hoi athung awh. Oe BAWIPA kai teh dudamnae kâhmo toung dawkvah, khen nateh pouk haw.
12 Wee! Gij allen, die mij voorbijgaat, Schouwt rond en ziet toe, Of er een smart is gelijk aan de smart, Die mij overstelpt, Waarin Jahweh mij heeft gedompeld, Op de dag van zijn ziedende toorn!
Lam dawk ka cet cathuk takhang e pueng Cathut e puenghoi lungkhueknae hnin nah kai dawk pacekpahleknae ka sak e, kaie rucat patawnae patetlah kâhmo e tami o hoi o hoeh e khen nateh pouk awh haw. Nangmouh hoi kâkuen hoeh maw.
13 Uit de hoge heeft Hij een vuur geslingerd In het diepst van mijn gebeente; Hij heeft een net voor mijn voeten gespannen, Mij achterover gestort; Mij tot vertwijfeling gebracht, Immerdoor in ellende.
Nama ni a lathueng lahoi na tha e hmai teh kaie ka hru thung na bo sak. Ka khok hanelah tamlawk na yangda teh, hnuklah na kamlang sak. Kanîruirui kingkadi lah na ta teh thayung laipalah na o sak.
14 Zwaar drukt mij het juk van mijn zonden, Dat Hij met eigen hand heeft gestrengeld; Het is neergelegd op mijn nek, Mijn krachten heeft het gebroken. Ja, de Heer heeft mij in handen geleverd, Waaronder ik niet overeind kan komen.
Kai ni kâ ka eknae hah hnori ka phu e patetlah ahnie kut hoi ka lahuen dawk a thueng teh, na yawngyen. BAWIPA ni ka thaonae hah a bo sak teh ka kangdue thai hoeh nahan ka sak e taminaw e kut thung na pha sak.
15 Al mijn dapperen heeft de Heer Uit mijn midden gevaagd; Hij heeft tegen mij een bende ontboden, Om mijn jonge mannen te breken: De Heer heeft de wijnpers getreden Voor de jonkvrouw, de dochter van Juda.
BAWIPA ni kaie tami athakaawmnaw hah ka thung hoi na takhoe pouh. Kai na ka taran niteh, kaie thoundounnaw raphoe hane tamihupui na kaw pouh. Bawipa ni Judah tanglakacuem hah misur katinnae tangkom dawk a katin.
16 Daarom ween ik immerdoor, En stromen mijn ogen van tranen. Neen, geen trooster voor mij, Die mij opbeurt; Mijn zonen zijn met ontzetting geslagen, Want de vijand heeft de zege behaald.
Hote kecu dawkvah, kai teh ka ka. Ka mit dawk hoi mitphi teh tui patetlah a lawng. Ka hringnae teh a lunghawi sak teh, lungkaroumsak hane tami teh kai hoi ka kâhla toe. Ka taran ni na tâ toung dawkvah, kaie ka canaw teh a kahma awh toe.
17 Sion breidt haar handen uit, Maar ze heeft niemand die troost. Jahweh heeft tegen Jakob van alle kant Zijn verdrukkers ontboden; Jerusalem is in hun kring Onrein als een vrouw in haar stonden.
Zion khopui teh a kut a dâw eiteh, a lungkaroumsak hane tami awmhoeh. BAWIPA ni Jakop teh a tengpam vah a tarannaw a hruek pouh toe. Jerusalem khopui teh ahnimouh rahak vah, kathounghoehe hno patetlah ao toe.
18 En toch is Jahweh rechtvaardig, Want ik had zijn bevel getrotseerd! Hoort dan allen, gij volken, En aanschouwt mijn smart: Mijn jonge dochters en mannen Moesten in ballingschap.
BAWIPA teh a lan, kâpoelawk kai ni ka ek toe. Oe miphun a buemlah, thai awh nateh kaie rucatnae hah khenhaw. Thoundounnaw hoi tanglakacuemnaw san lah be a hrawi awh toe.
19 Ik riep om mijn minnaars, Maar ze lieten mij staan; Mijn priesters en oudsten Versmachtten in de stad, Op zoek naar voedsel, Om het leven te rekken.
Ka pahren e nangmanaw kai ni na kaw awh. Hateiteh, ahnimouh ni kai dawk yuemkamcu awh hoeh. Kaie vaihmanaw hoi kacuenaw teh, hring nahane rawcanaw a tawng awh navah, kho thung vah be a due awh toe.
20 Ach Jahweh, zie toch hoe bang het mij is, Hoe het stormt in mijn borst. Mijn hart krimpt ineen in mijn boezem, Want ik ben opstandig geweest: Buiten werd ik kinderloos door het zwaard, Binnenshuis door de dood.
Oe BAWIPA kai hah na khenhaw! Kai dawk reithai rucatnae a pha toe. Ka hringnae ni runae a kâhmo toe. Ka lungthin hai phang a kahma toe. Bangkongtetpawiteh, kai ni puenghoi ka payon toe. Alawilah tahloi e taran ao teh imthung hai duenae patetlah ao.
21 Men hoort, hoe ik zucht, Maar niemand die troost. Neen, als mijn vijanden van mijn ongeluk horen, Verheugen zich allen, dat Gij het mij hebt berokkend. Laat komen de dag der vergelding, Waarop zij mijn lot zullen delen!
Kaie ka cingounae lawk hai a thai eiteh, kai lungpahawikung awm hoeh. Kaie reithai rucatnae hah ka tarannaw abuemlah ni koung a thai toe. Ahnimouh ni nama ni na sak e hno dawk lung koung ahawi awh. Nama ni na pathang e hnin dawk a pha torei ahnimouh hai kai patetlah awm awh naseh.
22 Laat al hun boosheid Voor uw aangezicht treden; Doe hun, zoals Gij met mij hebt gedaan. Om al mijn zonden! Ach, ontelbaar blijven mijn zuchten, Mijn hart doet zo wee!
Ahnimae thoesaknae pueng heh nama e hmalah phat van naseh. Kai ni kâ ka eknae pueng kai koe a pha e patetlah ahnimouh dawk hai phat van seh. Kaie ka cingounae teh apap dawkvah, kaie ka lungthin teh a tâwn toe.
