Richteren 21
1 Nu hadden de Israëlieten te Mispa gezworen: Niemand van ons zal zijn dochter aan een Benjamiet tot vrouw geven.
Israelten Mizpah a kihahselna khat aneiyun, “Eihon Benjamin phungmite pasal hohi ichanuteu ipehlou diu ahi” atiuve.
2 Maar toen het volk te Betel kwam en er tot de avond voor Gods aanschijn bleef, begon het luid te jammeren en te schreien:
Chuin Israel mipite chu Bethel’ah acheuvin Pakai angah nilhah geijin lungnatah leh lainatah in akapmun ahi.
3 Jahweh, God van Israël; waarom heeft dit Israël moeten treffen, dat er thans aan Israël één stam gaat ontbreken?
Amaho ping jah jengun, “O Pakai, Israel Pathen, Israel sunga i-atileh hitobanga hi lhunga hitam? Tun kaphung lah uva khat hi Israel akonnin amang thahtai!” atiuve.
4 En de volgende morgen stond het volk op, bouwde daar een altaar en bracht brand- en vredeoffers.
Ajing jingkah matah in mipiten maicham khat asem’un pumgo thilto leh chamna thilto abol’un ahi.
5 Daarna zeiden de Israëlieten: Wie uit al de stammen van Israël is niet ter vergadering tot Jahweh opgekomen? Want ze hadden een dure eed gezworen: Wie niet opgaat tot Jahweh te Mispa, zal sterven!
Hijouchun amahon aseijun, “Eihon Pakai angsunga Mizpah munna ikikhop uva chu Israel phunglah a koipen ahung panglou umman?” atiuvin ahi. Hichepet achu amahon kihahselna gimneitah ananeijuva koihileh ahungpang louchu thadoh jengding ahi anatiu ahi.
6 Daar de Israëlieten medelijden met hun broeder Benjamin hadden gekregen, zeiden ze: Nu is er een stam van Israël afgesneden.
Israelten asopiu Benjamin dingin lunghemna aneiyun hitin aseijun ahi, “Tunin Israel phunglah a khat hi amah thahtai,
7 Hoe kunnen we de overgeblevenen onder hen toch nog aan vrouwen helpen, nu we bij Jahweh hebben gezworen, dat we hun onze dochters niet tot vrouw zullen geven?
Eihon athimoh mi themkhat dinga hi ajidiu iti ingaito peh diu hitam? Eihon la amaho kichenpi dinga ichanu teu ipehlouhel diu ahi, tia kitepna ineiyu ahitan,” akiti to tauve.
8 En ze vroegen: Is er misschien iemand uit de stammen van Israël niet tot Jahweh te Mispa opgegaan? Nu was er uit Jabesj-Gilad niemand naar het kamp ter vergadering gekomen.
Amahon aseijun “Pakai anga Mizpah munna ikikhop pet uva chu Israel phung holah a konna koipen ham ahung panglouva chu?” atiuve. Hitichun amahon Jabesh-gilead na kon in koimacha ahungpang poi ti amudoh tauvin ahi.
9 Het volk werd dus gemonsterd, en er was inderdaad niemand uit Jabesj-Gilad.
Ajeh chu amahon mipi hochu asimtoh uleh Jabesh-gilead mi khatcha anapang pon ahi.
10 Nu zond het vergaderde volk twaalf duizend van de dapperste mannen daarheen met het bevel: Gaat heen en jaagt de bewoners van Jabesj-Gilad over de kling, met vrouwen en kinderen;
Hijeh chun mipi chun amahon galhat cheh sangsom le ni alhengdoh un Jabesh-gilead mite chu numei chapangho geiya gathat dingin asol’un ahi.
11 maar doet het zo, dat ge iederen man ombrengt en iedere vrouw, die gemeenschap heeft gehad met een man, maar dat ge de maagden spaart. Dit deden ze.
Amahon aseijun, “Hitia hi naboldiu ahi, pasal ho jouse leh nungah pasal toh lumkhomsa jouse jong nahin suhmang soh keidiu ahi.” Atiuve.
12 Men trof onder de inwoners van Jabesj-Gilad vier honderd jonge maagden aan, die geen gemeenschap met een man hadden gehad, en men bracht ze naar de legerplaats te Sjilo in het land Kanaän.
Amahon Jabesh-gilead a chengho lah a chun pasal toh lumkhom khaloulai cheh nungah theng ail ahin mu uvin ama hochu Canaan gam Shiloh mun’ah ahin puilut’un ahi.
13 Vervolgens zond heel het vergaderde volk boden naar de Benjamieten, die bij de rots Rimmon waren, om vrede met hen te sluiten.
Israel khoppi pumpi chun Rimmon songpia kisel Benjamin mite athimoh ho komma chun chamna thulhut ding mi asol’un ahi.
14 En toen de Benjamieten waren teruggekeerd, gaf men hun vrouwen uit die van Jabesj-Gilad, die men in het leven gelaten had. Maar er waren er niet genoeg.
Hitichun Benjamin mihochu ain munna ahung kileuvin chuleh Jabesh-gilead na akihinghoi numei ail hochu amaho jidingin apeuvin ahi. Ahinla numei hochu amaho abonchauvin achangsoh joupouvin ahi.
15 En daar het volk van medelijden met Benjamin was vervuld, omdat Jahweh een bres in de stammen van Israël had geslagen,
Mipi hochu Benjamin dingin ana lunghem lheh jengun ahi, ajeh chu Pakaiyin Benjamin chu Israel phung lah a akeh lhah ahitan ahi.
16 zeiden de oudsten van het vergaderde volk: Hoe kunnen we de overgeblevenen aan vrouwen helpen, nu er in Benjamin geen vrouwen meer zijn?
Hijeh chun khoppi lamkai hochun, “Benjamin phunga numei hola athigam tan, tua amoh chengho jiding chu iti iholdoh diu hitam?” atiuve.
17 Ze vervolgden: Hoe de rest van Benjamin te behouden, zodat er geen stam uit Israël wordt uitgeroeid?
“Israel phungkhat hum oh manthah theilou ding ahi. Benjamin phung chu ahung kidodoh thei nading lampi iholdoh diu angaije” atiuve.
18 Wij immers kunnen hun geen vrouwen geven uit onze dochters! Want de Israëlieten hadden gezworen: Vervloekt hij, die een vrouw aan een Benjamiet geeft.
Ahinlah eihon amaho jidinga achanu pipen pen chu Pathen sapset chandinga kihahselna gimneitah inabol’u ahiyeh a chu amaho dinga ichanuteu ipethei pouvin ahi” atiuve.
19 Toen zei men: Wel, men viert thans het jaarfeest ter ere van Jahweh te Sjilo. Dit ligt ten noorden van Betel, oostelijk van de weg, die van Betel oploopt naar Sikem, en ten zuiden van Lebona.
Hiche jouchun amahon kumseh a Shiloh munna Pakaija dinga kut kibol jichu ahin geldoh un ahi. Hiche Shiloh hi Lebonah lhanglam, Bethel sahlam Bethel’a konna Shechem’a lamlen solamma um ahi.
20 En men gaf aan de Benjamieten de raad: Gaat op de loer liggen in de wijngaarden.
Amahon numei changlou lai Benjamin mitechu aseipeh un, “Cheuvin lang lengpi leiya khun gakisellun lang,
21 en let goed op, Wanneer de meisjes van Sjilo naar buiten komen voor de reidansen, sluipt dan uit de wijngaarden te voorschijn, rooft u ieder een vrouw uit de meisjes van Sjilo, en keert naar het land van Benjamin terug.
Shiloh nungah hokhu laam dinga ahung potdoh tenguleh lengpi leiya kon in hunglhaidoh unlang mikhatnin khat cheh gakimat uvin lang Benjamin gam nainlang uvah kipuilut unlang kichenpiuvin,” ati taove.
22 En als haar vaders of broers u erover komen lastig vallen, dan moet ge hun zeggen: Ge moet het ons maar vergeven; want niemand van ons heeft zich een vrouw in de strijd kunnen nemen; en wanneer gij ze zelf hadt gegeven, zoudt ge u bezondigd hebben.
Apateu ahilouleh asopiteuvin keiho komma ahung uva kiphinna ahung nei uva ahileh keihon amahojah a, ‘lunghang hih un, amahokhu khoto jouvin, nachanu teu chu phalpeh jengun, keihon Jabesh-gilead kasuh mang uchun ajidiu kamujou peh tapouve, chuleh nangho na nopnatah uva nachanuteu napeh u ahiloujeh in nakitepnau chu nasuhkeh dehpouve tiuving ting anajol lungdamnao vinge,” atiuve.
23 De Benjamieten deden zo, en namen zich uit de dansende meisjes, die ze geschaakt hadden, zoveel vrouwen als ze nodig hadden. Daarna gingen ze heen, keerden terug naar hun erfdeel, bouwden de steden weer op, en woonden er in.
Hitichun Benjamin mitechun aseipeh bangun anabol tauvin, nungah hochu alampet uchun mikhat in khat cheh akimat’un ajidingin akilhoh doh tauvin ahi. Amahon agamlanga akileuvin akhopiu akisemphat un chennan anei taove.
24 Ook de Israëlieten gingen nu vandaar heen, ieder naar zijn eigen stam en geslacht, en iedereen vertrok naar zijn erfdeel.
Hiche jouchun Israel mipite jong akipatdoh un ama insungleh aphung dungjuijin ama ama in cheh’a akile taove.
25 In die tijd was er geen koning in Israël, zodat iedereen deed, wat hem goeddacht.
Hichelai khanga chun Israel ten leng ananei pouvin, mipi hochun ama mitvetna dih asah dungjui cheh in ana chon’un ahi.
