Jozua 14

1 Dit zijn de erfdelen, die de Israëlieten in het land Kanaän hebben ontvangen, en die de priester Elazar en Josuë, de zoon van Noen, met de familiehoofden der stammen aan de Israëlieten hebben toegewezen.

Hanki ama'i Israeli vahe'mo'zama Kenani mopama refko hu'za erisantihare'naza zamofo naneke. Hagi pristi ne' Eleazaki, Nuni nemofo Josuaki, mago'mago naga nofite'ma ugota hutere hu'naza vahe'mo'zane ana mopa refko hu'za zamizage'za erisantihare'naze.

2 Ieder erfdeel werd door het lot bepaald, zoals Jahweh door Moses met betrekking tot de negen en een halve stam had bevolen.

Ana mopama refko hu'za eri'nazana 9ni'a naga nofiki 10nima hia nagara amu'nompinti refko hu'ne'za, ana mopa satu zokago re'za Ra Anumzamo'ma Mosesema asmi'nea kante ante'za mopa refko hu'naze.

3 Want Moses had aan twee en een halve stam een erfdeel gegeven in het Overjordaanse; aan de Levieten had hij onder hen geen erfdeel gegeven;

Hanki tare naga nofiki mago'ma amu'nompinti refko'ma hutre'nea naga nofimo'za Mosese'ma ko'ma hu'nere ante'za, Jodani timofo zage hanati kaziga mopa erisantihare'naze. Hianagi ana mopama ruga'amo'za refkoma hanafintira Livae naga'mo'za erisantiharegahaze huno Mosese'a osu'ne.

4 maar de zonen van Josef vormden twee stammen: Manasse en Efraïm. Men gaf dus aan de Levieten geen aandeel in het land, maar alleen steden, om er te wonen, met bijbehorende weidegrond voor hun vee en hun have.

Hanki Josefe nagara tare naga'nofi efore hu'nazana, e'i Manasene Ifraemikizni nagare. Hagi Livae nagara magore hu'za mopa ozami'naze. Hianagi sipisipima, memema, bulimakao afuzmima, kegavama hu mopane rankuma'ene zamizage'za mani'naze.

5 Zoals Jahweh het Moses bevolen had, zo hebben de Israëlieten ook gedaan bij de verdeling van hun land.

Ana hige'za Israeli vahe'mo'za Ra Anumzamo'ma Mosesema asmi'nea kea maka amage ante'za, Kenani mopa refko hu'za nagate nofite hu'za eri'naze.

6 Toen nu de Judeërs bij Josuë te Gilgal kwamen, zei Kaleb, de zoon van Jefoenne, de Kenizziet, tot hem: Gij weet, wat Jahweh aangaande mij en u tot Moses, den man van God, te Kadesj-Barnéa heeft gesproken.

Anante Juda naga'mo'za Josuante Gilgalia ageno, Kenaziti ne' Jefune nemofo Kalepi'a Josuana anage huno asmi'ne, Ra Anumzamo'ma Mosese'ma Anumzamofo Vahe'ma asamigeno, Kades Banea kumate'ma nagriku'ene kagriku'ene hu'nea nanekea kagra ko antahi'nane.

7 Ik was veertig jaar, toen Moses, de dienaar van Jahweh, mij van Kadesj-Barnéa uitzond, om het land te verspieden, en naar geweten heb ik hem verslag uitgebracht;

Hanki ana knafina nagra 40'a kafu hu'nogeno Kades Banea kumatetira frakita vuta mopa ome kehogura Ra Anumzamofo eri'za ne' Mosese'a hunantege'na vutena e'noana, havigea nagra osu'na nagrama ke'noa zanku nagu'areti hu'na tamage naneke eme asmi'noe.

8 en terwijl mijn broeders, die met mij waren opgetrokken, het volk maar angstig maakten, bleef ik getrouw aan Jahweh, mijn God.

Hianagi nafuhe'za nagranema vu'namo'za koro ke nehu'za, vahera zamagu'a zamazeri karogro ki'naze. Ana hu'nazanagi nagra maka nagu'areti hu'na Ra Anumzana Anumzanimofona amage ante'noe.

9 Daarom verklaarde Moses toentertijd onder ede: "Het land, waarop gij uw voet hebt gezet, zal u en uw zonen voor altijd tot erfdeel zijn, omdat gij Jahweh, mijn God, trouw zijt gebleven."

Higeno ana zupa Mosese'a huvempa huno anage hu'ne, tamagerfa huno ina mopare'ma kagiama rente'nana mopa kagrane mofavre nagaka'ane erisantihareta manisaza mopa mevava hugahie. Na'ankure kagra nagri Anumzana kagu'areti hunka amage ante'nane.

10 Welnu, Jahweh heeft mij naar zijn belofte reeds vijf en veertig jaar in het leven gespaard, sinds Jahweh aldus tot Moses heeft gesproken: al die tijd, dat Israël in de woestijn heeft omgezworven. Nu ben ik vijf en tachtig jaar geworden,

Hanki Kalepi'a mago'ane huno, Antahiho, maka Israeli vahe'mo'ma ka'ma mopafima mani'za neageno'ma, Ra Anumzamo'ma ama ana zanku'ma Mosesema asmi'nereti'ma e'neana, 45'a kafu evu'ne. Hanki nagrira natrege'na ana knafina ofri'noanki menina kafunimo'a 85'a kafu nehie.

11 maar op de dag van vandaag nog even sterk, als toen Moses mij uitzond; zoals toen heb ik nu nog de kracht, om te strijden, om uit te trekken en terug te keren.

Hu'neanagi Mosese'ma hunantege'nama vu'noa zupama me'neankna hankave menina hankaveni'a zahufa me'neanki'na, amne vu'na e'na hu'na hara hugahue.

12 Geef me nu deze bergstreek, waarover Jahweh destijds gesproken heeft; want ge hebt toen zelf gehoord, dat daar Anakieten wonen, en grote versterkte steden zijn. Wellicht zal ik ze, naar het woord van Jahweh, met zijn hulp kunnen uitdrijven

Hagi ana zupama Ra Anumzamo'ma hu'nea kante antenka menina agonamofo asopa kaziga mopa namighane. Hanki kagra ana zupa mani'nenka antahi'nanke'za fraki'tama vuta ana mopama ome ke'nona vahe'mo'za ana agonamofo asoparegama me'nea mopagura hu'za, tusinasi Anaki vahe'mo'za ran kuma'zamimofona hankave have kegina hu kagi'za mani'naze hu'za hu'naze. Hianagi Ra Anumzamo'ma nazama huku'ma hanuno'a naza hanige'na, agrama hu'nea kante ante'na ana vahera zamahe natitregahue hu'noe.

13 Toen zegende Josuë Kaleb, den zoon van Jefoenne, en gaf hem Hebron tot erfdeel.

Anante Josua'a Jefune nemofo Kalepina Anumzamo aza hinogu asomu ke hunenteno, erisantiharenogu Hebroni kaziga mopa Kalepina ami'ne.

14 Zo is Hebron tot op de huidige dag erfbezit van Kaleb, den zoon van Jefoenne, den Kenizziet, omdat hij trouw is gebleven aan Jahweh, den God van Israël.

E'ina hu'negu Hebroni mopamo'a Kenazi ne' Jefune nemofo Kalepine agripinti'ma fore'ma hanaza vahe'mokizmi mopa me'ne. Na'ankure agra maka agu'areti huno Ra Anumzana Israeli vahe'mokizmi Anumzana amage ante'negu anara hu'ne.

15 Hebron werd vroeger Kirjat-Arba genoemd; deze Arba was de grote man onder de Anakieten. En het land rustte uit van de strijd.

Higeno korapara Hebroni kumamofo agi'a Kiriat-Arbae hu'za nehazane, tusinasi Anaki vahepinti ne' Arba'e nehaza ne'mofo agire asamare'naza kumare. Higeno ana maka mopafina hara forera osigeno, mopamo'a fru huno me'ne.