Jona 1

1 Het woord van Jahweh werd tot Jonas gericht, den zoon van Amittai:

Ita, ti sao ni Yahweh ket immay kenni Jonas nga anak a lalaki ni Amittai, kinunana,

2 Sta op, ga naar Ninive, de grote stad, en kondig haar aan, dat haar boosheid tot Mij is doorgedrongen.

“Agrubbuatka ket mapanka idiay Nineve, ti dakkel a siudad ket agsaoka ti maibusor iti daytoy, gapu ta dimmanon kaniak ti kinadakesda.”

3 Jonas stond op, maar wilde naar Tarsjisj vluchten, ver buiten het bereik van Jahweh. Hij daalde naar Joppe af, vond er een schip, dat op Tarsjisj voer, betaalde de overtocht, en ging aan boord, om met de anderen naar Tarsjisj te varen, ver buiten het bereik van Jahweh.

Ngem nagrubbuat ni Jonas a mapan idiay Tarsis tapno itarayanna ti imatang ni Yahweh. Simmalog isuna idiay Joppe ket nakasarak iti barko nga agturong idiay Tarsis. Binayadanna ngarud ti pletena ket naglugan iti barko tapno kumuyog kadakuada nga agturong idiay Tarsis, adayo iti imatang ni Yahweh.

4 Maar Jahweh slingerde een orkaan over het water, en er brak een zware storm los op zee, die het schip dreigde te kraken.

Ngem imbulos ni Yahweh ti napigsa nga angin iti taaw ket nagbalin daytoy a napigsa a bagyo. Nganngani marba ti barko.

5 In hun angst riepen de schepelingen allen hun eigen goden aan, en wierpen de lading in zee, om het schip te ontlasten. Maar Jonas was in het scheepsruim gegaan, had zich daar ter ruste gelegd, en was in diepe slaap gevallen.

Nagbuteng unay dagiti tripulante ket immawag ti tunggal lalaki iti bukodna a dios. Impurruakda dagiti karga ti barko iti taaw tapno lumag-an daytoy. Ngem adda ni Jonas iti kaunegan a kadsaaran ti barko ken agid-idda sadiay a narnekan ti turogna.

6 De kapitein ging naar hem toe, en zei hem: Hoe kunt ge nog slapen! Sta op, roep uw God aan; misschien ontfermt zich God over ons, en vergaan we niet.

Isu nga immay ti kapitan kenkuana ket kinunana, Ania ti ar-aramidem, matmaturog? Bumangonka! Awagam ti diosmo! Bareng no makitanatayo ti diosmo ket saantayo a matay.”

7 Later zeiden ze tot elkander: Laat ons loten, om uit te maken, door wiens schuld dit onheil ons treft. Ze wierpen dus het lot; en het lot viel op Jonas.

Kinunada iti tunggal maysa, “Umaykayo, agbibinnunottayo, tapno maammoantayo no siasino ti nakaigapuan daytoy dakes a mapaspasamak kadatayo.” Isu a nagbibinnunotda ket nabunot ti nagan ni Jonas.

8 Nu zeiden ze hem: Zeg ons, waarom dit onheil ons treft; wat is uw beroep, waar komt ge vandaan, wat is uw vaderland, van welk volk stamt ge af.

Ket kinunada kenni Jonas, “Pangaasim ta ibagam kadakami no siasino ti nakaigapuan daytoy dakes a mapaspasamak kadatayo. Ania ti trabahom ken sadino ti naggapuam? Ania ti pagiliam ken ania a puli ti nagtaudam?”

9 Hij gaf hun ten antwoord: Ik ben een Hebreër; ik vereer Jahweh, den God des hemels, die zee en land heeft gemaakt.

Kinuna ni Jonas kadakuada, “Maysaak a Hebreo; ket agbutengak kenni Yahweh, ti Dios ti langit, a nangaramid iti taaw ken ti daga.”

10 Nu werd de bemanning nog meer bevreesd, en ze zeiden tot hem: Hoe hebt ge zo iets durven doen? Want nu wisten ze, dat hij op de vlucht was voor Jahweh; hij had het hun zelf bekend.

Ad-adda ngarud a nagbuteng dagiti lallaki ket kinunada kenni Jonas, “Ania daytoy nga inaramidmo?” Ta ammo dagiti lallaki nga itartarayanna ti imatang ni Yahweh, gapu ta imbagana kadakuada.

11 Ze zeiden hem: Wat moeten we met u doen, om de zee te kalmeren; want de zee raast hoe langer hoe harder!

Ket kinunada kenni Jonas, “Ania ti rumbeng nga aramidenmi kenka tapno agtalna ti taaw kadatayo?” Ta ad-adda a dimmawel ti taaw.

12 Hij antwoordde: Neem mij op, en werp mij in zee; dan zal de zee bedaren. Want nu zie ik duidelijk in, dat door mijn schuld deze geweldige storm u teistert.

Kinuna ni Jonas kadakuada, “Bagkatendak ket ipurruakdak iti taaw. Ket agkalmanto ti taaw kadakayo, ta ammok a gapu kaniak a mapaspasamak daytoy napigsa a bagyo.”

13 Nog beproefde de bemanning, naar het land te roeien, maar het lukte haar niet; want steeds onstuimiger beukte de zee.

Nupay kasta, naggaud ti kasta unay dagiti lallaki tapno makasublida iti daga, ngem saanda a maaramid daytoy gapu ta ad-adda a dumawdawel ti taaw a maibusor kadakuada.

14 Toen riepen ze Jahweh aan, en zeiden: Ach Jahweh! Laat ons toch niet vergaan om het leven van dezen man; wreek op ons geen onschuldig bloed. Want Gij, Jahweh, hebt zelf gedaan, wat U behaagt!

Ngarud, immawagda kenni Yahweh ket kinunada, “Agpakpakaasikami kenka Yahweh, agpakpakaasikami kenka, saanmo nga ipalubos a mataykami maigapu iti biag daytoy a lalaki, ken saanmo nga ipabasol kadakami ti ipapatayna, gapu ta sika, Yahweh, inaramidmo laeng ti makaay-ayo kenka.”

15 Toen namen ze Jonas op, en wierpen hem in zee; en aanstonds kwam de zee tot bedaren.

Binagkatda ngarud ni Jonas ket impuruakda iti taaw, ket nagsardeng ti kinadawel ti taaw. Ket kasta unay ti buteng dagiti lallaki kenni Yahweh.

16 De bemanning werd van grote vrees voor Jahweh vervuld; men bracht Jahweh een offer, en deed Hem geloften.

Nangidatagda iti daton kenni Yahweh ken nagsapatada.

17 Intussen had Jahweh een grote vis laten komen, om Jonas op te slokken: en Jonas bleef in de buik van de vis drie dagen en drie nachten lang.

Ita, nangisagana ni Yahweh iti dakkel nga ikan a mangalun-on kenni Jonas ket adda ni Jonas iti tian ti ikan iti tallo nga aldaw ken tallo a rabii.