Johannes 11
1 Nu was er een zieke, zekere Lázarus van Betánië, uit het dorp van Maria en van Marta, haar zuster.
Now a certain man was sick, Lazarus from Bethany, the village of Mary and her sister Martha.
2 Het was de Maria, die den Heer met reukwerk gezalfd en zijn voeten met de haren afgedroogd heeft; de zieke Lázarus was haar broer.
It was the Mary who anointed the Lord with ointment, and wiped His feet with her hair, whose brother Lazarus was sick.
3 De zusters lieten Hem dus berichten: Zie, Heer: hij, dien Gij liefhebt, is ziek.
These sisters therefore sent to Him, saying, “Lord, one You love is sick!”
4 Toen Jesus dit vernam, zeide Hij: Deze ziekte loopt niet uit op de dood, maar ze dient tot glorie van God, en om Gods Zoon te verheerlijken.
When Jesus heard this, He said, “This sickness won’t end in death, but for God’s glory, so that God’s Son may be glorified by it.”
5 Jesus had Marta, haar zuster en ook Lázarus lief.
Now Jesus sincerely loved Martha, and her sister, and Lazarus.
6 Toen Hij had vernomen, dat hij ziek was, bleef Hij toch nog twee dagen ter plaatse, waar Hij zich bevond.
Yet, when He heard that Lazarus was sick, Jesus stayed where He was for two more days.
7 Nu eerst sprak Hij tot de leerlingen: Laten we weer naar Judea gaan.
After this, He said to the disciples, “Let’s go back to Judea.”
8 De leerlingen zeiden Hem: Rabbi, kort geleden zochten de Joden U te stenigen, en gaat Gij nu opnieuw daarheen?
The disciples said to Him, “Rabbi, the Jews were just recently trying to stone You! Are You really going back there?”
9 Jesus antwoordde: Heeft de dag geen twaalf uren?
Jesus answered, “Aren’t there twelve hours of daylight? Anyone who walks by day doesn’t stumble, because he sees the light of this world.
10 Zo iemand wandelt bij dag, dan stoot hij zich niet, omdat hij het licht dezer wereld ziet; maar als hij wandelt bij nacht, dan stoot hij zich, omdat hij geen licht heeft.
But anyone who walks by night stumbles, because the light isn’t in him.”
11 Zo sprak Hij. Daarna zei Hij tot hen: Onze vriend Lázarus is ingeslapen; maar Ik ga hem wekken.
After He had said this, He told them, “Our friend Lazarus has fallen asleep, but I am going there to wake him up.”
12 Zijn leerlingen zeiden Hem: Heer, als hij slaapt, zal hij genezen.
The disciples therefore said to Him, “Lord, if he is sleeping, he will recover.”
13 Maar Jesus had van zijn dood gesproken, terwijl zij meenden, dat Hij van gewoon inslapen sprak.
Now Jesus had spoken of his death, but they thought that He was talking about literal sleep.
14 Daarom zei Jesus hun toen ronduit: Lázarus is gestorven.
So Jesus told them plainly, “Lazarus is dead,
15 En om u verheug Ik mij, dat Ik er niet aanwezig was, opdat gij geloven moogt. Maar laten we nu naar hem toegaan.
and I am glad for your sakes that I wasn’t there, so that you may believe — but let’s go to him.”
16 Toen zei Tomas, ook Didumus geheten, tot zijn medeleerlingen: Laten ook wij gaan, om met Hem te sterven.
Therefore Thomas, who is called the Twin, said to his fellow disciples, “Let’s go, too, that we may die with Him.”
17 Maar bij zijn aankomst vond Jesus hem reeds vier dagen in het graf.
When Jesus arrived, he found that Lazarus had already been in the tomb four days.
18 Daar Betánië dicht bij Jerusalem lag, op ongeveer vijftien stadiën afstand,
Bethany was near Jerusalem, about fifteen stadia away,
19 waren er veel Joden naar Marta en Maria gekomen, om haar hun rouwbeklag te doen over haar broer.
and many of the Jews had come to Martha and Mary, to comfort them concerning their brother.
20 Zodra Marta Jesus’ aankomst vernam, ging ze Hem tegemoet; Maria bleef thuis.
When Martha heard that Jesus was coming, she went out to meet him, but Mary stayed home.
21 En Marta zei tot Jesus: Heer, zo Gij hier waart geweest, was mijn broer niet gestorven.
Then Martha said to Jesus, “Lord, if You had been here, my brother wouldn’t have died.
22 Maar zelfs nu weet ik nog, dat God U zal geven, wat Gij Hem vraagt.
Even now I know that God will give you whatever You ask of Him.”
23 Jesus sprak tot haar: Uw broer zal verrijzen.
Jesus told her, “Your brother will rise again.”
24 Marta zeide Hem: Ik weet, dat hij verrijzen zal bij de opstanding op de jongste dag.
Martha replied, “I know that he will rise again in the resurrection on the last day.”
25 Jesus sprak tot haar: Ik ben de verrijzenis en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven;
Jesus told her, “I am the resurrection and the life. Whoever believes in me will live even if they die,
and everyone who lives and believes in me will never die. Do you believe this?” (aiōn g165)
27 Ze zeide Hem: Ja, Heer; ik geloof, dat Gij de Christus zijt, Gods Zoon, die in de wereld komt.
“Yes, Lord,” she answered, “I have believed that You are the Christ, God’s Son, who was to come into the world.”
28 Na deze woorden ging ze heen, om Maria, haar zuster, te roepen; heel in stilte zeide ze haar: De Meester is daar, en roept u.
When she had said this, she went back and called Mary, her sister, saying secretly, “The Teacher is here, and is asking for you.”
29 Zodra deze het hoorde, stond ze haastig op, en ging naar Hem toe.
When she heard this, she arose quickly, and went to Him.
30 Jesus was nog niet in het dorp gekomen, maar bevond Zich nog op de plaats. waar Marta Hem had ontmoet.
Jesus had not yet entered the village, but was still at the place where Martha met Him.
31 De Joden, die bij Maria in huis waren, om hun rouwbeklag te doen, zagen haar ijlings opstaan en heengaan; zij volgden haar, in de mening, dat ze naar het graf ging, om er te wenen.
The Jews who were with her in the house, consoling her, saw Mary get up quickly and go out. They followed her, saying, “She is going to the tomb to weep there.”
32 Zodra Maria kwam, waar Jesus was, en Hem zag, viel ze voor zijn voeten neer, en sprak tot Hem: Heer, zo Gij hier waart geweest, was mijn broer niet gestorven.
When Mary came to where Jesus was, she saw Him, and fell at His feet, saying to Him, “Lord, if You had been here, my brother wouldn’t have died.”
33 Toen Jesus haar zag wenen, en de Joden zag wenen, die haar vergezelden, werd Hij hevig bewogen en ontroerd.
When Jesus saw her weeping, and the Jews who came with her weeping, He groaned in the spirit and was troubled.
34 Hij sprak: Waar hebt gij hem begraven? Ze zeiden Hem: Heer, kom het zien.
He asked, “Where have you laid him?” They replied, “Lord, come and see.”
35 En Jesus weende.
Jesus wept.
36 De Joden zeiden: Zie, hoe Hij hem liefhad.
So the Jews were saying, “See how He loved him!”
37 Maar sommigen hunner zeiden: Kon Hij, die de ogen van den blinde heeft geopend, niet even goed zorgen, dat deze niet stierf?
But some of them said, “Couldn’t this man, who opened the eyes of the blind man, have kept this man from dying?”
38 Jesus dan, opnieuw hevig bewogen, kwam bij het graf. Het was een grot, en een steen sloot de ingang af.
Then Jesus, again groaning in Himself, came to the tomb. It was a cave, and a boulder was placed against the entrance.
39 Jesus sprak: Neemt de steen weg. Marta, de zuster van den overledene, zeide Hem: Heer, hij riekt al; want het is reeds de vierde dag.
Jesus said, “Take away the boulder.” Martha, the dead man’s sister, said to Him, “Lord, by this time there is a stench, because he has been dead four days.”
40 Jesus sprak tot haar: Heb Ik u niet gezegd: Wanneer ge gelooft, zult ge Gods heerlijkheid zien?
Jesus told her, “Didn’t I tell you that if you would believe you would see God’s glory?”
41 Men nam dus de steen weg. Toen sloeg Jesus de ogen omhoog, en sprak: Vader, Ik dank U, omdat Gij Mij hebt verhoord.
Then they took the boulder away from the place where the dead man was lying. Jesus lifted up His eyes and said, “Father, I thank You that You have heard me.
42 Ik wist wel, dat Gij Mij altijd verhoort; maar Ik zeg het terwille van de omstaande menigte, opdat ze mogen geloven, dat Gij Mij gezonden hebt.
I know that You always hear me, but because of the people who are standing here I said this, that they may believe that You sent me.”
43 Na deze woorden riep Hij met luider stem: Lázarus, kom uit.
Now when He had said these things, He called loudly, “Lazarus, come out!”
44 En de dode kwam te voorschijn, de voeten en handen in windsels gewikkeld, en zijn gezicht met een zweetdoek omwonden. Jesus zei hun: Maakt hem los, en laat hem gaan.
He who had died came out, bound hand and foot with wrappings, and his face was wrapped around with a cloth. Jesus told them, “Unbind him, and let him go.”
45 Velen van de Joden, die naar Maria waren gekomen, en gezien hadden, wat Jesus gedaan had, geloofden daarom in Hem.
Then many of the Jews who had come to Mary, and had seen the things Jesus did, believed in Him.
46 Maar sommigen van hen liepen naar de farizeën, en deelden hun mee, wat Jesus gedaan had.
But some of them went away to the Pharisees and told them what Jesus did.
47 Toen riepen de opperpriesters en farizeën de Hoge Raad bijeen. Ze zeiden: Wat doen we? Want die man doet veel wonderen.
Then the chief priests and the Pharisees gathered a council and said, “What are we doing? For this Man performs many signs.
48 Als we Hem zó laten begaan, zullen ze allemaal in Hem geloven; dan zullen de Romeinen komen, en ons land en volk verdelgen.
If we let Him go on like this, everyone will believe in Him, and the Romans will come and take away both our place and our nation.”
49 Maar één hunner, Káifas, die dat jaar de hogepriester was, sprak tot hen: Weet gij geen uitkomst?
Then a certain one of them, Caiaphas, who was high priest that year, told them, “You don’t know anything,
50 Beseft gij dan niet, dat het goed voor u is, dat één mens sterft voor het heil van het volk, en niet het hele volk te gronde gaat?
nor do you take into account that it’s better for you that one man should die for the people, than for the whole nation to perish.”
51 Dit zei hij niet uit zichzelf. Maar als hogepriester van dat jaar profeteerde hij, dat Jesus sterven zou voor het heil van het volk;
He didn’t say this on his own initiative; but being high priest that year, he prophesied that Jesus was going to die for the nation,
52 en niet voor het volk alleen, maar ook om de verstrooide kinderen Gods bijeen te brengen.
and not for the nation only, but that Jesus might also gather together into one God’s children who are scattered abroad.
53 Van die dag af waren ze besloten, Hem te doden.
So from that day on, they planned together to kill Jesus.
54 Daarom trad Jesus niet meer in het openbaar onder de Joden op, maar trok Hij Zich terug in een streek nabij de woestijn, in een stad, Efrem genaamd; en daar bleef Hij met zijn leerlingen.
Therefore Jesus stopped walking publicly among the Jews, but went away from there to the region near the wilderness, into a city called Ephraim, and there He stayed with the disciples.
55 Intussen was het paasfeest der Joden genaderd, en trokken er velen van het land nog vóór het paasfeest naar Jerusalem op, om zich te reinigen.
Now the Passover of the Jews was near, and many went from the country up to Jerusalem before the Passover, to purify themselves.
56 Ze zochten naar Jesus, en zeiden in de tempel onder elkander: Wat dunkt u? Zou Hij niet op het feest komen?
Then they were looking for Jesus, and spoke among themselves as they stood in the temple, “What do you think? Isn’t He coming to the feast at all?”
57 Maar de opperpriesters en de farizeën hadden bevel gegeven, het aan te brengen, wanneer iemand wist, waar Hij was; dan konden ze Hem gevangen nemen.
Now the chief priests and the Pharisees had given a command, that anyone who knew where Jesus was should report it, that they might arrest Him.
