Job 9
1 Job antwoordde, en sprak:
| ויען איוב ויאמר |
2 Zeker, ik weet wel, dat het zo is; Maar hoe kan een mens tegenover God in zijn recht zijn?
| אמנם ידעתי כי-כן ומה-יצדק אנוש עם-אל |
3 Wanneer hij Hem ter verantwoording wil roepen, Geeft Hij niet eens op de duizendmaal antwoord;
| אם-יחפץ לריב עמו-- לא-יעננו אחת מני-אלף |
4 Wie heeft den Alwijze en den Almachtige Ooit ongedeerd getrotseerd?
| חכם לבב ואמיץ כח-- מי-הקשה אליו וישלם |
5 Hem, die bergen verzet, en ze merken het niet, Ze onderstboven keert in zijn toorn;
| המעתיק הרים ולא ידעו-- אשר הפכם באפו |
6 Die de aarde op haar plaats doet schudden, Haar zuilen trillen ervan;
| המרגיז ארץ ממקומה ועמודיה יתפלצון |
7 Die de zon bevel geeft, niet te stralen, En de sterren onder een zegel legt!
| האמר לחרס ולא יזרח ובעד כוכבים יחתם |
8 Die de hemel uitspant, Hij alleen, En voortschrijdt over de golven der zee;
| נטה שמים לבדו ודורך על-במתי ים |
9 Die Grote Beer en Orion schiep, Plejaden en het Zuiderkruis;
| עשה-עש כסיל וכימה וחדרי תמן |
10 Die grootse, ondoorgrondelijke dingen wrocht, En talloze wonderen!
| עשה גדלות עד-אין חקר ונפלאות עד-אין מספר |
11 Zie, Hij gaat mij voorbij, en ik zie het niet, Hij glijdt langs mij heen, ik bemerk het niet;
| הן יעבר עלי ולא אראה ויחלף ולא-אבין לו |
12 Rooft Hij: Wie zal Hem weerhouden? Wie Hem zeggen: Wat doet Gij?
| הן יחתף מי ישיבנו מי-יאמר אליו מה-תעשה |
13 God, die zijn gramschap niet weerhoudt: Zelfs Ráhabs helpers moesten zich onder Hem krommen!
| אלוה לא-ישיב אפו תחתו שחחו עזרי רהב |
14 Hoe zou ik Hem dan ter verantwoording roepen, Mijn woorden tegenover Hem vinden?
| אף כי-אנכי אעננו אבחרה דברי עמו |
15 Ik, die geen antwoord krijg, al heb ik ook recht, Maar mijn Rechter om genade moet smeken;
| אשר אם-צדקתי לא אענה למשפטי אתחנן |
16 En al gaf Hij mij antwoord, als ik riep, Dan geloof ik niet, dat Hij naar mij zou luisteren.
| אם-קראתי ויענני-- לא-אאמין כי-יאזין קולי |
17 Hij, die mij vertrapt om een kleinigheid En mijn smarten vermeerdert om niet;
| אשר-בשערה ישופני והרבה פצעי חנם |
18 Hij, die mij niet op adem laat komen, Maar mij met bitter wee overstelpt.
| לא-יתנני השב רוחי כי ישבעני ממררים |
19 Gaat het om kracht: Hij is er, de Sterke! Gaat het om recht: Wie klaagt Hem aan?
| אם-לכח אמיץ הנה ואם-למשפט מי יועידני |
20 Al had ik ook recht, zijn mond veroordeelde mij; Al was ik onschuldig, Hij verklaarde mij schuldig!
| אם-אצדק פי ירשיעני תם-אני ויעקשני |
21 Ben ik onschuldig? Ik weet het zelf nu niet meer. Ik verfoei mijn bestaan: Het is mij allemaal één!
| תם-אני לא-אדע נפשי אמאס חיי |
22 Maar daarom roep ik het uit: Onschuldigen en schuldigen slaat Hij neer!
| אחת היא על-כן אמרתי--תם ורשע הוא מכלה |
23 Wanneer zijn gesel plotseling doodt, Lacht Hij met de vertwijfeling van de onschuldigen;
| אם-שוט ימית פתאם-- למסת נקים ילעג |
24 Is het land aan bozen overgeleverd, Hij bindt nog een blinddoek op het gelaat van de rechters: Want zo Hij het niet doet, Wie doet het dan wel?
| ארץ נתנה ביד-רשע-- פני-שפטיה יכסה אם-לא אפוא מי-הוא |
25 Zo vliegen mijn dagen voorbij, Sneller nog dan een ijlbode; Zo vluchten ze weg, Zonder geluk te aanschouwen;
| וימי קלו מני-רץ ברחו לא-ראו טובה |
26 Ze schieten heen als schepen van riet, Als een adelaar, die zich werpt op zijn prooi.
| חלפו עם-אניות אבה כנשר יטוש עלי-אכל |
27 Denk ik, ik wil mijn jammer vergeten, Weer vrolijk schijnen en blij,
| אם-אמרי אשכחה שיחי אעזבה פני ואבליגה |
28 Dan ben ik weer bang voor al mijn smarten, Wetend, dat Gij mij niet voor onschuldig houdt.
| יגרתי כל-עצבתי ידעתי כי-לא תנקני |
29 En wanneer ik dan toch schuldig moet zijn, Waarom doe ik mijn best, om niet?
| אנכי ארשע למה-זה הבל איגע |
30 Al was ik mij nog zo schoon met sneeuw, En reinig mijn handen met zeep,
| אם-התרחצתי במו- (במי-) שלג והזכותי בבר כפי |
31 Toch ploft Gij mij neer in het vuil, Zodat mijn kleren van mij walgen.
| אז בשחת תטבלני ותעבוני שלמותי |
32 Neen, Gij zijt geen mens, zoals ik, dien ik ter verantwoording roep, Zodat wij te zamen voor de rechtbank verschijnen!
| כי-לא-איש כמוני אעננו נבוא יחדו במשפט |
33 Ach, mocht er een scheidsrechter tussen ons zijn, Die zijn hand op ons beiden kon leggen;
| לא יש-בינינו מוכיח-- ישת ידו על-שנינו |
34 Die Gods roede van mij weg zou nemen, Zodat de schrik voor Hem mij niet deerde:
| יסר מעלי שבטו ואמתו אל-תבעתני |
35 Dan zou ik spreken zonder Hem te vrezen; Maar nu er geen is, neem ik het op voor mijzelf!
| אדברה ולא איראנו כי לא-כן אנכי עמדי |
