Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Na Suhini Bildad buae se:
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
“Wobɛkɔ so aka saa nsɛm yi akosi da bɛn? Wo nsɛm yɛ mframa huhuw.
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Onyankopɔn kyea atɛntrenee ana? Otumfo kyea nea ɛteɛ ana?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Bere a wo mma yɛɛ bɔne tiaa no no, ogyaw wɔn maa wɔn bɔne so akatua.
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
Nanso sɛ wode wʼani bɛto Onyankopɔn so na woabɔ Otumfo no mpae,
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
sɛ woyɛ kronkron, na woteɛ a, wo nti, ɔbɛma ne ho so mprempren na wama wo asi wo dedaw mu.
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
Wo mfiase bɛyɛ nkakrankakra na daakye woanya ama abu so.
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
“Bisa awo ntoatoaso a atwa mu no, na hwehwɛ nea wɔn agyanom hui,
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
na wɔwoo yɛn nkyɛe na yennim hwee, yɛn nna wɔ asase yi so te sɛ sunsuma.
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
Wɔrenkyerɛkyerɛ wo na wɔrenka nkyerɛ wo ana? Wɔremfi wɔn ntease mu nka nsɛm bi ana?
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
So paparɔso betumi anyin akɔ soro wɔ baabi a ɛnyɛ ɔwora? Demmire betumi afifi baabi a nsu nni ana?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Bere a ɛrenyin a wontwae no, ɛhyew ntɛm so sen sare.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
Saa na wɔn a wɔn werɛ fi Onyankopɔn no awiei te; saa ara na wɔn a wonni nyamesu no anidaso nkosi hwee.
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
Biribiara a nʼani da so no nni ahoɔden; nea ɔde ne ho to so no yɛ ananse ntontan.
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Otweri ne ntontan, nanso ɛtetew; oso mu dennen, nanso ɛnyɛ yie.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Ɔte sɛ afifide a wogugu so nsu yiye a esi owia mu, ɛtrɛtrɛw ne mman mu wɔ turo no so;
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
Ne ntin nyin fa abotan ho, na ɛhwehwɛ ɔkwan kɔ abo mu.
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
Nanso sɛ wotu fi ne sibea a, saa beae no nnim no bio na ɛka se, ‘Minhuu wo da.’
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Ampa ara ne nkwa twa mu, na afifide foforo nyin asase no so.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
“Ampa ara Onyankopɔn mpo onipa a ne ho nni asɛm na ɔnhyɛ amumɔyɛfo nsa mu den.
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Ɔbɛma woaserew bio, na wode ahosɛpɛw ateɛteɛ mu.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
Wɔde aniwu befura wɔn a wɔtan wo, na amumɔyɛfo ntamadan bɛsɛe.”
