Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Entonces Bildad el Suhita habló y dijo:
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
“¿Cuánto tiempo más seguirás hablando así? Las palabras que salen de tu boca son un montón de aire caliente!
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
¿Pervierte Dios la justicia? ¿Acaso el Todopoderoso pervierte lo que es justo?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Tus hijos debieron pecar contra él, y por eso merecieron el castigo que les infligió.
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
Pero si oras a Dios y le pides ayuda,
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
si llevas una vida limpia y haces lo que es justo, entonces él actuará para enderezar las cosas en su hogar.
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
Aunque comiencen con casi nada, ¡terminarán con mucho!
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
“¿Por qué no preguntan lo que descubrieron las generaciones anteriores, y examinan lo que descubrieron nuestros antepasados? ¡Nosotros nacimos ayer y no sabemos nada!
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
Nuestros días en la tierra se desvanecen tan rápido como una sombra que pasa.
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
¿Acaso no te enseñan y te explican lo que saben?
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
¿Puede crecer el papiro donde no hay pantano? ¿Pueden crecer los juncos sin agua?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Incluso sin ser cortados, mientras aún florecen, se marchitan más rápido que la hierba.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
Esto es lo que le sucede a todo el que se olvida de Dios. Las esperanzas de los que viven sin Dios se reducen a nada.
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
Su confianza es como si se aferraran a una endeble tela de araña.
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Buscan la seguridad en su casa, pero ésta no les proporciona ningún apoyo. Intentan aferrarse a ella, pero es fugaz.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Los que viven sin Dios son como una planta exuberante que crece al sol y extiende sus brotes por todo el jardín.
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
Enreda sus raíces entre las piedras y se aferra a la roca.
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
Pero cuando es cortada, el lugar donde estaba la repudia, diciendo: ‘Nunca te vi’.
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Entonces su vida se acaba, y otra plata brota de la tierra para ocupar su lugar.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
“Mira, Dios no rechaza a quien es inocente, ni apoya a quien es culpable.
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Él puede hacer que vuelvas a reír de felicidad y a gritar de alegría.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
Los que te odian serán avergonzados, y el lugar donde viven los malvados será destruido”.
