Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Билдад дин Шуах а луат кувынтул ши а зис:
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
„Пынэ кынд врей сэ ворбешть астфел ши пынэ кынд вор фи кувинтеле гурий тале ка ун вынт путерник?
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Оаре ва рэстурна Думнезеу дрептул? Сау ва рэстурна Чел Атотпутерник дрептатя?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Дакэ фиий тэй ау пэкэтуит ымпотрива Луй, й-а дат пе мына пэкатулуй.
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
Дар ту, дакэ алерӂь ла Думнезеу, дакэ роӂь пе Чел Атотпутерник,
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
дакэ ешть курат ши фэрэ приханэ, атунч, негрешит, Ел ва вегя асупра та ши ва да ынапой феричиря локуинцей тале невиновате.
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
Векя та пропэшире ва фи микэ фацэ де чя де май тырзиу.
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
Ынтрябэ пе чей дин нямуриле трекуте ши я аминте ла пэцания пэринцилор лор.
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
Кэч ной сунтем де ерь ши ну штим нимик, зилеле ноастре пе пэмынт ну сунт декыт о умбрэ.
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
Ей те вор ынвэца, ыць вор ворби ши вор скоате дин инима лор ачесте кувинте:
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
‘Креште папура фэрэ балтэ? Креште трестия фэрэ умезялэ?’
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Фиинд ынкэ верде ши фэрэ сэ се тае, еа се усукэ май репеде декыт тоате ербуриле.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
Аша се ынтымплэ тутурор челор че уйтэ пе Думнезеу, ши нэдеждя челуй нелеӂюит ва пери.
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
Ынкредеря луй есте здробитэ, ши сприжинул луй есте о пынзэ де пэянжен.
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Се бизуеште пе каса луй, дар ну есте таре; се принде де еа, дар ну цине.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Кум дэ соареле, ынверзеште, ышь ынтинде рамуриле песте грэдина са,
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
ышь ымплетеште рэдэчиниле принтре петре, пэтрунде пынэ ын зидурь.
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
Дар, дакэ-л смулӂь дин локул ын каре стэ, локул ачеста се ляпэдэ де ел ши зиче: ‘Ну штиу сэ те фи куноскут вреодатэ!’
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Ятэ, аша сунт десфэтэриле пе каре и ле адук кэиле веций луй; апой дин ачелашь пэмынт рэсар алций дупэ ел.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
Ну, Думнезеу ну ляпэдэ пе омул фэрэ приханэ ши ну окротеште пе чей рэй.
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Ба ынкэ, Ел ыць умпле гура ку стригэте де букурие, ши бузеле ку кынтэрь де веселие.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
Врэжмаший тэй вор фи акопериць де рушине, яр кортул челор рэй ва пери.”
