Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
- for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.
