Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Awo Birudaadi Omusukusi n’addamu n’agamba nti,
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
“Onookoma ddi okwogera ebintu bino? Era ebigambo bino by’oyogera n’akamwa ko binaakoma ddi okuba ng’empewo ey’amaanyi?
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Katonda akyusakyusa mu nsala ye? Oba oyo Ayinzabyonna akyusakyusa amazima?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Abaana bo bwe baayonoona eri Mukama, n’abawaayo eri empeera y’ekibi kyabwe.
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
Kyokka bw’onoonoonya Katonda, ne weegayirira oyo Ayinzabyonna,
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
bw’onooba omulongoofu era ow’amazima, ddala ddala anaakuddiramu n’akuzzaayo mu kifo kyo ekituufu.
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
Wadde ng’entandikwa yo yali ntono, embeera yo ey’enkomerero ejja kuba nnungi ddala.
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
Buuza ku mirembe egy’edda, era onoonyereze ku bakitaabwe bye baayiga;
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
kubanga ffe twazaalibwa jjuuzi era tetulina kye tumanyi, era ne nnaku ze twakamala ku nsi ziri ng’ekisiikirize.
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
Tebaakulage bakumanyise era bakutegeeze ebigambo bye mitima gyabwe oba by’okutegeera kwabwe?
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
Ebitoogo biyinza okumera awatali bitosi?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Biba bikyakula nga tebinnasalibwa, bikala mangu okusinga omuddo.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
Bw’etyo enkomerero bw’ebeera ey’abo bonna abeerabira Katonda, essuubi ly’abatatya Katonda bwe libula.
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
Ebyo bye yeesiga byatika mangu, ebyo bye yeesiga, nnyumba ya nnabbubi!
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Yeesigama wuzi za nnabbubi ne zikutuka azeekwatako nnyo naye ne zitanywera.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Ali ng’ekimera ekifukirire obulungi ekiri mu musana, nga kyanjadde amatabi gaakyo mu nnimiro;
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
emirandira gyakyo nga gyezingiridde, okwetooloola entuumu y’amayinja, nga ginoonya ekifo mu mayinja.
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
Naye bwe bakiggya mu kifo kyakyo, ekifo ekyo kikyegaana ne kigamba nti, Sikulabangako.
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Mazima ddala essanyu lyakyo liggwaawo, ebirime ebirala ne bikula okuva mu ttaka.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
Mazima ddala Katonda talekerera muntu ataliiko musango, era tanyweza mukono gw’abakola ebibi.
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Ajja kuddamu ajjuze akamwa ko enseko, n’emimwa gyo amaloboozi ag’essanyu.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
Abalabe bo balijjula obuswavu, era n’ennyumba z’abakozi b’ebibi zirimalibwawo.”
