Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Darauf erwidert Bildad von Schuach:
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
"Wie lange willst du solches reden und wüten mit der Worte Sturm?
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Ist Gott etwa ein Rechtsverdreher? Und beugt gerechte Sache der Allmächtige?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Wenn deine Kinder gegen ihn gesündigt und er sie um der Sünde willen in den Tod geschickt,
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
so solltest du an Gott dich wenden und zum Allmächtigen um Gnade flehen.
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
Dann würde er dir Schutz gewähren, falls du nur rein und lauter bist, und stellte auch die Wohnung wieder her, die dir gebührt.
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
Dann würde auch dein früheres Los gering erscheinen, die Zukunft aber herrlich für dich sein.
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
Befrage dich bei den vergangenen Zeiten; gib auf der Väter Weisheit acht!
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
Wir sind von gestern, unerfahren; denn wie ein Schatten sind auf Erden unsere Tage.
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
Doch jene, können sie dich nicht belehren? Sie geben tiefgeschöpftes Wissen.
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
Wird etwa Schilfkraut ohne Sumpf sehr hoch? Wird Gras, wo Wasser fehlt, recht groß?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Noch ist's im Trieb, nicht reif zum Schnitt, und schon ist's dürr, grünt alles andere noch.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
So geht's mit allen Gottvergessenen. So wird des Frevlers Stolz vernichtet,
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
er, dessen Zuversicht nur Sommerfäden und dessen Hoffnung Spinngewebe sind.
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Er stützt sich auf sein Haus; doch hält's nicht stand. Er hält sich fest daran; doch bleibt's nicht stehen.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Wenn er auch in der Sonne grünt und seine Ranken weit in seinen Garten gehen,
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
Verflechten seine Wurzeln sich zuhauf, wie ein Gemäuer anzusehen,
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
wenn er von seinem Ort ihn tilgt, verleugnet dieser ihn: 'Ich habe niemals dich gesehen!'
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Das ist da seines Schicksals 'Wonne', und andere steigen aus dem Staub empor.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
Den Frommen kann Gott nicht verachten; der Übeltäter Hand hält er nicht fest. -
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Dein Mund wird noch des Lachens voll und voll von Jubel deine Lippen.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
Und deine Hasser kleiden sich in Schande, und nicht mehr ist der Bösen Zelt."
