Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Mais, répondant, Baldad, le Suhite, dit:
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
Jusques à quand diras-tu de telles choses, et les paroles de ta bouche seront-elles comme un vent qui souffle de tout côté?
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Est-ce que Dieu pervertit le jugement, ou le Tout-Puissant subvertit-il la justice?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Quand même tes enfants auraient péché contre lui, et qu’il les aurait abandonnés à la main de leur iniquité,
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
Si toi cependant tu te lèves au point du jour pour aller vers Dieu, et que tu pries le Tout-Puissant;
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
Si tu marches pur et droit, aussitôt il s’éveillera pour toi, et il donnera la paix à la demeure de ta justice;
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
Tellement que, si tes premiers biens ont été peu de chose, tes derniers seront extrêmement augmentés.
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
Interroge, en effet, la génération passée, et consulte avec soin la mémoire des pères;
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
(Car nous sommes d’hier, et nous ignorons que nos jours sur la terre sont comme une ombre.)
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
Et eux-mêmes t’instruiront; ils te parleront, et c’est de leur cœur qu’ils tireront leurs paroles
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
Est-ce que le jonc peut verdir sans humidité, ou le carex croître sans eau?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Lorsqu’il est encore en fleur, et qu’il n’a pas été cueilli par une main, il sèche avant toutes les herbes.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
Ainsi sont les voies de tous ceux qui oublient Dieu, et ainsi périra l’espoir de l’impie.
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
Sa folie ne lui plaira pas, et sa confiance est comme la maison de l’araignée,
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Il s’appuiera sur sa maison, et elle ne tiendra pas debout; il l’étayera, et elle ne subsistera pas.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Il paraît humide avant que vienne le soleil, et à son lever, son germe sortira de terre.
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
Ses racines se multiplieront sur un tas de pierres, et il s’arrêtera parmi des cailloux.
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
Si on l’arrache de sa place, elle le reniera et dira: Je ne te connais pas.
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
C’est là, en effet, la joie de sa voie, que d’autres germent ensuite de la terre.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
Dieu ne rejette pas un homme simple, et il ne tendra pas la main à des méchants,
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Jusqu’à ce qu’un sourire remplisse ta bouche et un cri de joie tes lèvres.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
Ceux qui te haïssent seront couverts de confusion, et le tabernacle des impies ne subsistera pas.
