Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Bildad de Chouha prit la parole et dit:
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
Combien de temps encore tiendras-tu ces discours, et les paroles de ta bouche seront-elles comme un vent impétueux?
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Dieu fait-il fléchir le bon droit? Le Tout-Puissant fausse-t-il la justice?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Si tes fils lui ont manqué, il les aura laissés succomber sous 'le poids de leur faute.
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
Mais si toi, tu te mets à la recherche de Dieu, si tu te tournes en suppliant vers le Tout-Puissant,
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
si tu es innocent et droit, ah! certes, sa bonté s’éveillera en ta faveur, il rendra la paix à la demeure qui abrite ta piété.
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
Humbles auront été tes débuts, mais combien brillant sera ton avenir!
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
Interroge, en effet, les générations primitives, fais appel à l’expérience de leurs ancêtres:
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
nous, nous ne sommes que d’hier et nous ne savons rien, car nos jours sur la terre ne sont qu’une ombre.
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
Eh bien! Ils t’instruiront, eux, ils te parleront et du fond de leur cœur ils tireront ce discours:
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
"Le papyrus pousse-t-il en l’absence de marais, le jonc se développe-t-il sans eau?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
A peine monté en tige, alors qu’il ne peut être coupé, il devient sec avant toute autre herbe."
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
Tel est le sort de ceux qui oublient Dieu: l’espoir de l’impie sera déçu.
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
Sa confiance sera brisée et son assurance n’est qu’une toile d’araignée.
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Il s’appuiera sur sa maison, mais elle ne tiendra pas debout; il s’y cramponnera, mais elle ne résistera point.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Qu’il maintienne même sa sève sous les rayons du soleil et étende ses rejetons à travers son jardin;
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
que ses racines s’entrelacent autour du roc et percent jusqu’à la couche de pierres,
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
dès qu’on l’arrache de sa place, celle-ci le reniera en disant: "Je ne t’ai jamais vu!"
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Vois, c’est là le triomphe de sa destinée; d’autres pousseront sur ce même sol.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
C’Est que Dieu ne repousse pas l’homme intègre, pas plus qu’il n’accorde l’appui de sa main aux malfaiteurs.
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Il finira pas remplir ta bouche de joie et tes lèvres de cris de victoire.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
Tes ennemis seront couverts de honte: la tente des méchants ne sera plus.
