Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Et Bildad, le Shuhite, prit la parole,
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
« Jusqu'à quand direz-vous ces choses? Les paroles de ta bouche seront-elles un vent puissant?
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Dieu pervertit-il la justice? Ou le Tout-Puissant pervertit-il la justice?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Si vos enfants ont péché contre lui, il les a livrés entre les mains de leur désobéissance.
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
Si vous voulez chercher Dieu avec diligence, faites vos supplications au Tout-Puissant.
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
Si tu étais pur et droit, sûrement maintenant il se réveillerait pour vous, et faire prospérer la demeure de ta justice.
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
Bien que tes débuts aient été modestes, mais votre fin dernière augmenterait considérablement.
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
« Veuillez vous renseigner sur les générations passées. Découvrez l'apprentissage de leurs pères.
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
(Car nous ne sommes que d'hier, et nous ne savons rien, car nos jours sur terre ne sont qu'une ombre).
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
Ne vous apprendront-ils pas, ne vous diront-ils pas, et de prononcer des paroles venant de leur cœur?
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
« Le papyrus peut-il pousser sans bourbe? Les joncs peuvent-ils pousser sans eau?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Pendant qu'il est encore dans sa verdure, ne le coupez pas, il se fane avant tout autre roseau.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
Il en est de même des chemins de tous ceux qui oublient Dieu. L'espoir de l'homme impie périra,
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
dont la confiance se brisera, dont la confiance est une toile d'araignée.
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Il s'appuie sur sa maison, mais elle ne tient pas debout. Il s'y accrochera, mais cela ne durera pas.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Il est vert devant le soleil. Ses pousses sortent le long de son jardin.
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
Ses racines s'enroulent autour de l'amas de pierres. Il voit la place des pierres.
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
S'il est détruit de son lieu, alors il le reniera, en disant: « Je ne t'ai pas vu.
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Voici la joie de son chemin. De la terre, d'autres jailliront.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
« Voici, Dieu ne rejette pas un homme irréprochable, Il ne soutiendra pas non plus les malfaiteurs.
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Il remplira encore ta bouche de rires, tes lèvres en criant.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
Ceux qui te haïssent seront vêtus de honte. La tente des méchants ne sera plus. »
