Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Then answered Bildad the Shuhite, and said,
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
How long wilt thou speak these [things]? and [how long shall] the words of thy mouth [be like] a strong wind?
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Doth God pervert judgment; or doth the Almighty pervert justice?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
If thy children have sinned against him, and he hath cast them away for their transgression;
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
If thou wouldst seek to God betimes, and make thy supplication to the Almighty;
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
If thou [wert] pure and upright; surely now he would awake for thee, and make the habitation of thy righteousness prosperous.
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
Though thy beginning was small, yet thy latter end would greatly increase.
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
For inquire, I pray thee, of the former age, and prepare thyself to the search of their fathers:
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
(For we [are but of] yesterday, and know nothing, because our days upon earth [are] a shadow: )
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
Will they not teach thee, [and] tell thee, and utter words out of their heart?
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
Can the rush grow without mire? can the flag grow without water?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Whilst it [is] yet in its greenness, [and] not cut down, it withereth before any [other] herb.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
So [are] the paths of all that forget God; and the hypocrite's hope shall perish:
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
Whose hope shall be cut off, and whose trust [shall be] a spider's web.
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
He shall lean upon his house, but it shall not stand: he shall hold it fast, but it shall not endure.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
He [is] green before the sun, and his branch shooteth forth in his garden.
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
His roots are wrapped about the heap, [and] seeth the place of stones.
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
If he shall destroy him from his place, then [it] shall deny him, [saying], I have not seen thee.
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Behold, this [is] the joy of his way, and out of the earth shall others grow.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
Behold, God will not cast away a perfect [man], neither will he help the evil doers:
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Till he shall fill thy mouth with laughing, and thy lips with rejoicing.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
They that hate thee shall be clothed with shame; and the dwelling place of the wicked shall come to naught.
