Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Tedy odpovídaje Bildad Suchský, řekl:
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
Dokudž mluviti budeš takové věci, a slova úst tvých budou jako vítr násilný?
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Což by Bůh silný neprávě soudil, a Všemohoucí což by převracel spravedlnost?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Synové zajisté tvoji že zhřešili proti němu, proto pustil je po nepravosti jejich.
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
Kdybys ty opravdově hledal Boha silného, a Všemohoucímu se modlil,
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
A byl čistý a upřímý: jistě žeť by se hned probudil k tobě, a napravil by příbytek spravedlnosti tvé.
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
A byly by první věci tvé špatné, poslední pak rozmnožily by se náramně.
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
Nebo vzeptej se, prosím, věku starého, a nastroj se k zpytování otců jejich.
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
(Myť zajisté včerejší jsme, aniž jsme čeho povědomi; k tomu dnové naši jsou jako stín na zemi.)
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
Zdaliž tě oni nenaučí, a nepovědí tobě, a z srdce svého nevynesou-liž slov?
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
Zdali roste třtí bez bahna? Roste-liž rákosí bez vody?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Nýbrž ještě za zelena, dříve než vytrháno bývá, ano prvé než jaká jiná tráva, usychá.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
Tak stezky všech zapomínajících se na Boha silného, tak, pravím, naděje pokrytce zahyne.
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
Klesne naděje jeho, a doufání jeho jako dům pavouka.
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Spolehne-li na dům svůj, neostojí; chytí-li se ho, nezdrží.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Vláhu má před sluncem, tak že z zahrady jeho výstřelkové jeho vynikají.
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
Při vrchovišti kořenové jeho hustě rostou, i na místech skalnatých rozkládá se.
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
A však bývá-li zachvácen z místa svého, až by se ho i odečtlo, řka: Nevidělo jsem tě:
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Tožť ta radost života jeho, a z země jiný vykvetá.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
Aj, Bůh silný nepohrdá upřímým, ale nešlechetným ruky nepodává:
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Až i naplní smíchem ústa tvá, a rty tvé plésáním,
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
Když nenávidící tebe v hanbu oblečeni budou, a stánku lidí bezbožných nikdež nebude.
