Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Unya mitubag si Bildad nga Suhitanon ug miingon,
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
“Hangtod kanus-a ka ba mosulti niining mga butanga? Hangtod kanus-a ang mga pulong sa imong baba mahisama sa makusog nga hangin?
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Tuison ba sa Dios ang hustisya? Tuison ba sa Makagagahom ang pagkamatarong?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Ang imong mga anak nakasala batok kaniya; nasayod kita niini, kay gitugyan niya sila ngadto sa kamot sa ilang mga sala.
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
Apan pananglitan naningkamot ka sa pagpangita sa Dios ug gitugyan mo ang imong pangamuyo sa Makagagahom.
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
Pananglitan putli ka ug matarong; nan sigurado gayod nga siya mamuhat alang kanimo ug moganti kanimo uban ang panimalay nga gipanag-iya mo gayod.
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
Bisan tuod diyutay ra imong gisugdan, sa gihapon mas magmauswagon pa ang imong kaulahiang kahimtang.
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
Palihog pangutan-a ang miagiing kaliwatan, ug susiha ang nakat-onan sa atong mga katigulangan.
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
(Kay natawo lamang kita sa kagahapon ug walay kasayoran tungod kay ang atong mga adlaw sa kalibotan sama lamang sa usa ka anino).
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
Dili ba sila motudlo ug mosugilon kanimo? Dili ba sila magasulti sa mga pulong gikan sa ilang kasingkasing?
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
Motubo ba ang papyrus nga mga tanom kung walay lapok? Motubo ba ang mga bugang kung walay tubig?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Samtang lunhaw pa kini ug dili pinutol, mangalaya kini una sa ubang mga tanom.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
Busa mao usab ang maagian sa tanan nga nahikalimot sa Dios, ang paglaom sa walay Dios mahanaw.
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
Ang iyang kalig-on pagaputlon, ug ang iyang pagsalig sama ka huyang sa lawa-lawa.
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Mosandig siya sa iyang balay, apan mangatumpag kini; pugngan niya kini, apan dili na kini molungtad.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Ilalom sa adlaw malunhaw siya, ug ang iyang mga salingsing molabaw sa tibuok tanaman.
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
Ang iyang mga gamot mangapot duol sa nagtapok nga mga bato; mangita sila ug maayong kahimutangan taliwala sa kabatoan.
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
Apan kung kining tawhana laglagon sa iyang dapit, nan kanang dapita molimod kaniya ug moingon, 'Wala gayod ako makakita kanimo.'
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Tan-awa, mao kini ang “kalipay” nga kinaiya sa usa ka tawo; ang ubang mga tanom manurok sa samang yuta nga iyang nahimutangan.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
Tan-awa, ang Dios dili gayod mosalikway sa tawong walay sala; ni motabang siya sa mga nagbuhat ug daotan.
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
Pagapun-on niya ang imong baba sa katawa, ang imong mga ngabil sa pagsinggit.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
Kadtong nagdumot kanimo pagasul-oban sa kaulaw; ang tolda niadtong mga daotan mangawagtang.”
