Job 8
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Şuahlı Bildad belə cavab verdi:
2 Hoe lang nog gaat ge zó voort, En zullen uw woorden als een stormwind loeien?
«Bunları nə vaxta qədər deyəcəksən? Sözlərin sərt küləyə bənzər.
3 Zou God het recht soms verkrachten, De Almachtige de gerechtigheid schenden:
Allah ədaləti azdırarmı? Külli-İxtiyar salehi əyri edərmi?
4 Wanneer uw kinderen tegen Hem hebben gezondigd, Dan heeft Hij hun slechts hun misdaad vergolden!
Bəlkə oğulların Ona qarşı günah edib, O da üsyankarlıqlarının cəzasını verib.
5 Maar als gij uw toevlucht neemt tot God, En rein en oprecht tot den Almachtige smeekt:
Əgər cəhd göstərib Allahı axtarsaydın, Külli-İxtiyara yalvarsaydın,
6 Dan zal Hij van stonde af over u waken, En schenkt Hij u weer een rechtschapen gezin;
Əgər təmiz, doğru olsaydın, O sənin üçün, həqiqətən, qalxardı, Sənə layiqincə bir məskən verərdi.
7 Dan schijnt uw vroeger lot slechts gering, Wordt ver door uw nieuwe staat overtroffen.
Başlanğıcın kiçik olsa da, Sonun böyük olacaq.
8 Ja, vraag het maar aan het voorgeslacht Geef acht op de bevinding van hun vaderen!
Gəl indi əvvəlki nəsillərdən soruş, Ata-babaların sınağından keçənlərə yaxşı nəzər sal.
9 Want wij zijn van gisteren, en weten niets, Ons leven op aarde is enkel een schaduw;
Dünənki övladlarıq, heç nə bilmirik. Bu dünyada ömrümüz sadəcə bir kölgədir.
10 Maar zij zullen u leren, het u vertellen, En woorden spreken uit hun hart:
Onlar izah edib sənə öyrətməzlərmi? Köksündəki sözləri dilə gətirməzlərmi?
11 Schiet het riet op buiten het moeras, Groeien de biezen buiten het water?
Bataqlıq olmayan yerdə qarğı bitərmi? Su olmayan yerdə qamış çıxarmı?
12 Het wordt afgesneden, terwijl het nog bloeit, En verdort vóór ieder ander gewas:
Hələ yaşıl ikən qırılmadan, Hər otdan əvvəl onlar quruyar.
13 Zo vergaat het allen, die God vergeten, Wordt de hoop van de bozen te schande!
Allahı unudan hər kəs axırda belə qalar, Allahsız insanın ümidi beləcə yox olar.
14 Een herfstdraad is zijn vertrouwen, Zijn toeverlaat een spinneweb;
Onun etibar etdiyi şeylər qırılar, Bel bağladığı sanki hörümçək toru olar.
15 Hij steunt op zijn web, maar dit houdt het niet uit, Hij grijpt het vast, maar het houdt geen stand.
Evinə söykənərkən evi uçar, Evindən tutarkən dağılar.
16 Vol sappen staat hij in de zon, Zijn ranken verspreiden zich over zijn hof;
Sanki bu allahsızlar günəşə baxar, yaşıllaşar, Pöhrələri bağçanın hər tərəfinə yayılar.
17 Zijn wortels kronkelen zich over het grint, En tussen de stenen grijpt hij zich vast.
Rişələri daş qalağına dolaşar, Çınqılların arasında yer axtarar.
18 Maar rukt men hem weg van zijn plaats, Dan verloochent ze hem: ik heb u nooit gezien!
Amma yerindən qoparılarkən Yer inkar edərək deyər: “Səni görməmişəm”.
19 Zo vergaat zijn leven door de mot Uit het stof ervan schieten anderen op.
Bax belə sevincinə son qoyular, Onun yerində başqa bitkilər bitər.
20 Neen, God verwerpt den brave niet, En reikt den boze geen hand.
Allah kamil insanı Özündən kənar etməz, Pislik edənlərinsə əlindən tutmaz.
21 Nog wordt uw mond met lachen vervuld, En uw lippen met jubel;
O sənin ağzını yenə gülüşlə, Dodaqlarını sevinc nidaları ilə doldurar.
22 Maar uw haters worden met schande bedekt, De tent der bozen verdwijnt!
Düşmənlərini rüsvayçılıq bürüyəcək, Pislərin çadırı məhv ediləcək».
