Job 6
1 Job antwoordde, en sprak:
Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
2 Ach, mocht mijn wrevel worden gewogen, Maar tegelijk met mijn leed op de weegschaal gelegd:
O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
3 Want omdat het zwaarder is dan het zand aan de zee, Daarom gingen ook mijn woorden de perken te buiten.
Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
4 Ja, de pijlen van den Almachtige blijven in mij steken, Mijn geest zuigt er het gif van op; De verschrikkingen Gods Stellen zich tegen mij in slagorde op!
[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 Balkt soms de woudezel bij het gras Of loeit het rund bij zijn kribbe?
Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
6 Kan het laffe zonder zout worden gegeten, Of is er smaak aan het wit van een ei?
Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
7 Neen, ik weiger, het aan te raken, Ze zijn voor mij een walgelijke spijs!
[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
8 Ach, dat mijn bede werd verhoord, En dat God mijn wens mocht vervullen;
Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
9 Dat het God behaagde, mij te verpletteren, Zijn hand zich bewoog, om mij weg te maaien.
Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
10 Dat zou een troost voor mij zijn, En ik danste ondanks mijn leed: "Hij spaart mij niet, Omdat ik den Heilige mijn wens niet verzweeg!".
Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
11 Want wat is mijn kracht, dat ik nu nog zou wachten, Wat mijn uitzicht, dat ik langer zou leven?
Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
12 Is mijn kracht soms als die van een steen, Is mijn vlees soms van brons?
Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
13 Ben ik niet geheel van redding verstoken, Is iedere hulp mij niet ontzegd?
Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
14 Maar wie zijn vriend barmhartigheid weigert, Verzaakt de vrees voor den Almachtige!
Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
15 Toch zijn mijn broeders als een beek onbetrouwbaar, Als een stortbeek, die wegstroomt:
Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
16 Die bedekt zijn met ijs, Of bedolven onder sneeuw;
Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
17 Zodra de hitte komt, drogen zij uit, Zodra het warm wordt, zijn ze verdwenen.
W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
18 Ze buigen af van de weg, die ze gaan, En verliezen zich in de woestijn;
Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
19 De karavanen van Tema zien er naar uit, De convooien van Sjeba hebben er hun hoop op gevestigd:
Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
20 Maar ze worden in hun verwachting beschaamd, Staan bij hun aankomst te schande.
Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
21 Zo zijt gij voor mij nu geworden: Gij aanschouwt mijn ellende, en beangst deinst gij terug!
Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
22 Heb ik gevraagd: Geeft mij iets ten geschenke, Of staat mij van uw vermogen iets af;
Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
23 Of redt mij uit de hand van den vijand, Bevrijdt mij uit de greep der tyrannen?
Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
24 Neen, onderricht mij, en dan zal ik zwijgen; Laat mij inzien, waarin ik heb gedwaald!
Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
25 Hoe zoet zijn woorden, die oprecht zijn gemeend, Maar hoe grievend de berisping van u!
O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
26 Meent gij, mijn woorden te moeten berispen: Woorden van een wanhopige, die in de wind zijn gesproken?
Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
27 Wilt gij het lot over een onschuldige werpen, En de staf breken over uw vriend?
Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
28 Welnu dan, wilt mij aanhoren: Ik lieg u toch niet in het gezicht.
Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
29 Bezint u, en laat er geen onrecht geschieden; Bezint u, mijn onschuld zal blijken!
Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
30 Is er soms onrecht op mijn tong, Of kan mijn gehemelte de rampen niet proeven;
Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?
