Job 6
1 Job antwoordde, en sprak:
Felelt Jób és mondta:
2 Ach, mocht mijn wrevel worden gewogen, Maar tegelijk met mijn leed op de weegschaal gelegd:
Vajha mérve mérnék bosszúságomat a gyötrelmemet mérlegre vetnék egyaránt!
3 Want omdat het zwaarder is dan het zand aan de zee, Daarom gingen ook mijn woorden de perken te buiten.
Mert most tengerek fövenyénél nehezebb, azért megzavarodtak szavaim.
4 Ja, de pijlen van den Almachtige blijven in mij steken, Mijn geest zuigt er het gif van op; De verschrikkingen Gods Stellen zich tegen mij in slagorde op!
Mert a Mindenható nyilai vannak bennem, a melyeknek mérgét lelkem issza; Isten ijedelmei sorakoznak ellenem.
5 Balkt soms de woudezel bij het gras Of loeit het rund bij zijn kribbe?
Ordít-e a vadszamár a pázsiton, avagy bőg-e az ökör abraka mellett?
6 Kan het laffe zonder zout worden gegeten, Of is er smaak aan het wit van een ei?
Ehető-e a mi ízetlen, só nélkül, avagy van-e íz a tojás fehérjében?
7 Neen, ik weiger, het aan te raken, Ze zijn voor mij een walgelijke spijs!
Vonakodott hozzá nyúlni a lelkem; azok az én kórságos ételem.
8 Ach, dat mijn bede werd verhoord, En dat God mijn wens mocht vervullen;
Bárcsak beteljesednék kérésem s reményemet megadná Isten;
9 Dat het God behaagde, mij te verpletteren, Zijn hand zich bewoog, om mij weg te maaien.
s tetszenék Istennek, hogy összezúzzon engem, megoldaná kezét, hogy véget vessen nekem!
10 Dat zou een troost voor mij zijn, En ik danste ondanks mijn leed: "Hij spaart mij niet, Omdat ik den Heilige mijn wens niet verzweeg!".
Akkor volna még vigasztalásom – fölszökném kíméletlen fájdalomban – hogy nem tagadtam meg a Szentnek szavait.
11 Want wat is mijn kracht, dat ik nu nog zou wachten, Wat mijn uitzicht, dat ik langer zou leven?
Mi az erőm, hogy várakozzam, s mi a végem, hogy türtessem magam?
12 Is mijn kracht soms als die van een steen, Is mijn vlees soms van brons?
Avagy kövek ereje-e az én erőm, vagy ércz az én húsom?
13 Ben ik niet geheel van redding verstoken, Is iedere hulp mij niet ontzegd?
Hiszen segítségem nincs bennem, és üdvösségem elutasíttatott tőlem.
14 Maar wie zijn vriend barmhartigheid weigert, Verzaakt de vrees voor den Almachtige!
Az elcsüggedőt barátjától szeretet illeti, ha el is hagyja a Mindenható félelmét!
15 Toch zijn mijn broeders als een beek onbetrouwbaar, Als een stortbeek, die wegstroomt:
Testvéreim hűtelenek lettek mint a patak, mint a hogy medrükben a patakok eltűnnek.
16 Die bedekt zijn met ijs, Of bedolven onder sneeuw;
A melyek sötétlenek a jégtől, bennök rejtőzik el a hó;
17 Zodra de hitte komt, drogen zij uit, Zodra het warm wordt, zijn ze verdwenen.
mikor hőség éri, megsemmisülnek, midőn meleg van, elenyésznek helyükből.
18 Ze buigen af van de weg, die ze gaan, En verliezen zich in de woestijn;
Kanyarodnak útjuk ösvényei, elhúzódnak a pusztaságban és elvesznek.
19 De karavanen van Tema zien er naar uit, De convooien van Sjeba hebben er hun hoop op gevestigd:
Ide tekintettek Téma karavánjai, Sába vándorcsapatai reménykedtek bennük;
20 Maar ze worden in hun verwachting beschaamd, Staan bij hun aankomst te schande.
megszégyenültek, hogy bíztak, elérkeztek odáig és elpirultak.
21 Zo zijt gij voor mij nu geworden: Gij aanschouwt mijn ellende, en beangst deinst gij terug!
Mert most az övéi vagytok, láttok rettegést és féltek.
22 Heb ik gevraagd: Geeft mij iets ten geschenke, Of staat mij van uw vermogen iets af;
Hát mondtam-e: adjatok nékem, és vagyontokból vesztegetést ajáljatok értem,
23 Of redt mij uit de hand van den vijand, Bevrijdt mij uit de greep der tyrannen?
és szabadítsatok ki szorongatónak kezéből s zsarnokok kezétől váltsatok meg engem?
24 Neen, onderricht mij, en dan zal ik zwijgen; Laat mij inzien, waarin ik heb gedwaald!
Tanítsatok engem s én elhallgatok, és ha mit tévedtem, értessétek meg velem.
25 Hoe zoet zijn woorden, die oprecht zijn gemeend, Maar hoe grievend de berisping van u!
Mi hathatósak az egyenes beszédek, de miképp fedne feddés, minő a tietek?
26 Meent gij, mijn woorden te moeten berispen: Woorden van een wanhopige, die in de wind zijn gesproken?
Szókat tekintetek-e feddésnek és szélnek az elcsüggedettnek beszédeit?
27 Wilt gij het lot over een onschuldige werpen, En de staf breken over uw vriend?
Még árvának is nekiestek és áskálódtok barátotok ellen.
28 Welnu dan, wilt mij aanhoren: Ik lieg u toch niet in het gezicht.
Most hát egyezzetek bele, forduljatok felém, arczotokba vajon hazudom-e?
29 Bezint u, en laat er geen onrecht geschieden; Bezint u, mijn onschuld zal blijken!
Térjetek meg, kérlek, ne essék jogtalanság, igen, térjetek meg, folyton áll ebben az igazam!
30 Is er soms onrecht op mijn tong, Of kan mijn gehemelte de rampen niet proeven;
Van-e nyelvemen jogtalanság, avagy ínyem nem érezné-e a gyötrelmeket?
