Job 6
1 Job antwoordde, en sprak:
Epi Job te reponn:
2 Ach, mocht mijn wrevel worden gewogen, Maar tegelijk met mijn leed op de weegschaal gelegd:
“O ke doulè m ta kab peze pou mete nan balans lan, ansanm ak gwo dega ki vin sou mwen yo!
3 Want omdat het zwaarder is dan het zand aan de zee, Daarom gingen ook mijn woorden de perken te buiten.
Paske li ta pi lou pase sab lanmè yo. Akoz sa a, pawòl mwen yo te tèlman san règ.
4 Ja, de pijlen van den Almachtige blijven in mij steken, Mijn geest zuigt er het gif van op; De verschrikkingen Gods Stellen zich tegen mij in slagorde op!
Paske flèch Toupwisan an fin antre anndan m; lespri m ap bwè pwazon. Gwo laperèz Bondye a vin alinye kont mwen.
5 Balkt soms de woudezel bij het gras Of loeit het rund bij zijn kribbe?
Èske bourik mawon ranni sou zèb li, oswa bèf rele sou manje li?
6 Kan het laffe zonder zout worden gegeten, Of is er smaak aan het wit van een ei?
Èske bagay san gou kapab manje san sèl, oswa èske pati blan nan zye poul a gen gou?
7 Neen, ik weiger, het aan te raken, Ze zijn voor mij een walgelijke spijs!
Nanm mwen p ap touche yo. Yo tankou manje abominab pou mwen.
8 Ach, dat mijn bede werd verhoord, En dat God mijn wens mocht vervullen;
“O ke sa m mande ta kab rive, e ke Bondye ta ban m sa m anvi wè a!
9 Dat het God behaagde, mij te verpletteren, Zijn hand zich bewoog, om mij weg te maaien.
Ke Bondye ta dakò pou kraze m nèt, ke Li ta lache men l pou retire mwen nèt!
10 Dat zou een troost voor mij zijn, En ik danste ondanks mijn leed: "Hij spaart mij niet, Omdat ik den Heilige mijn wens niet verzweeg!".
Kite sa toujou kòm konsolasyon mwen; wi, kite mwen rejwi nan doulè k ap kraze mwen, pou m pa t renye pawòl a Sila Ki Sen an.
11 Want wat is mijn kracht, dat ik nu nog zou wachten, Wat mijn uitzicht, dat ik langer zou leven?
Ki jan fòs mwen ye, pou m ta tan? Epi kilès lafen mwen, ke m ta dwe sipòte?
12 Is mijn kracht soms als die van een steen, Is mijn vlees soms van brons?
Èske fòs mwen tankou wòch, o èske chè m kon bwonz?
13 Ben ik niet geheel van redding verstoken, Is iedere hulp mij niet ontzegd?
Èske se pa ke nanpwen sekou anndan m, ke tout sajès fin chase lwen mwen?
14 Maar wie zijn vriend barmhartigheid weigert, Verzaakt de vrees voor den Almachtige!
“Paske pou nonm ki pèdi tout espwa a, li ta dwe twouve konpasyon nan zanmi li; menm a li menm ki kon pèdi lakrent Wo Pwisan an.
15 Toch zijn mijn broeders als een beek onbetrouwbaar, Als een stortbeek, die wegstroomt:
Frè m yo te aji ak desepsyon kon yon ravin, kon flèv ravin ki vin sèch;
16 Die bedekt zijn met ijs, Of bedolven onder sneeuw;
ki vin sal tankou glas k ap fonn kote lanèj kon kache.
17 Zodra de hitte komt, drogen zij uit, Zodra het warm wordt, zijn ze verdwenen.
Nan sezon sèch, yo pa la; lè li cho, yo disparèt sou plas yo.
18 Ze buigen af van de weg, die ze gaan, En verliezen zich in de woestijn;
Chemen a kous pa yo tòde tout kote; yo monte rive vin anyen; yo vin disparèt.
19 De karavanen van Tema zien er naar uit, De convooien van Sjeba hebben er hun hoop op gevestigd:
Karavàn Théma yo te vin veye; vwayajè Séba yo te gen espwa yo.
20 Maar ze worden in hun verwachting beschaamd, Staan bij hun aankomst te schande.
Yo te desi paske yo te mete konfyans; yo te vini la, e te etone.
21 Zo zijt gij voor mij nu geworden: Gij aanschouwt mijn ellende, en beangst deinst gij terug!
Anverite, koulye a se konsa ou ye; ou wè laperèz e ou vin pè.
22 Heb ik gevraagd: Geeft mij iets ten geschenke, Of staat mij van uw vermogen iets af;
Èske mwen te di ou: ‘Ban m yon bagay’? Oswa m te fè yon demann anba tab pou retire nan richès ou?
23 Of redt mij uit de hand van den vijand, Bevrijdt mij uit de greep der tyrannen?
Oswa ‘delivre m nan men advèsè a’? Oswa ‘rachte mwen nan men opresè sila yo’?
24 Neen, onderricht mij, en dan zal ik zwijgen; Laat mij inzien, waarin ik heb gedwaald!
“Enstwi mwen e mwen va pe la! Montre mwen kote mwen gen tò.
25 Hoe zoet zijn woorden, die oprecht zijn gemeend, Maar hoe grievend de berisping van u!
Kèl doulè pawòl onèt sa yo genyen! Men kisa diskou ou a pwouve?
26 Meent gij, mijn woorden te moeten berispen: Woorden van een wanhopige, die in de wind zijn gesproken?
Èske ou gen entansyon repwoche pawòl mwen yo, lè ou konnen se van ki mèt pawòl yo lè moun dekouraje nèt?
27 Wilt gij het lot over een onschuldige werpen, En de staf breken over uw vriend?
Konsa, ou ta menm tire osò pou òfelen yo e fè twòk pou zanmi ou.
28 Welnu dan, wilt mij aanhoren: Ik lieg u toch niet in het gezicht.
Alò, souple, gade mwen e wè si se manti m ap fè nan figi ou.
29 Bezint u, en laat er geen onrecht geschieden; Bezint u, mijn onschuld zal blijken!
Rete la, koulye a e pa kite enjistis fèt. Retounen kote m! Jiska prezan, ladwati mwen rete ladan an.
30 Is er soms onrecht op mijn tong, Of kan mijn gehemelte de rampen niet proeven;
Èske gen enjistis sou lang mwen? Èske bouch mwen pa kapab distenge gou gwo malè?”
