Job 6
1 Job antwoordde, en sprak:
Əyyub belə cavab verdi:
2 Ach, mocht mijn wrevel worden gewogen, Maar tegelijk met mijn leed op de weegschaal gelegd:
«Kaş bu dərdim çəkiləydi, Bütün ağrılarım tərəziyə qoyulaydı.
3 Want omdat het zwaarder is dan het zand aan de zee, Daarom gingen ook mijn woorden de perken te buiten.
Onda dənizlərin qumundan ağır gələrdi, Ona görə tez bu sözləri dedim.
4 Ja, de pijlen van den Almachtige blijven in mij steken, Mijn geest zuigt er het gif van op; De verschrikkingen Gods Stellen zich tegen mij in slagorde op!
Həqiqətən, Külli-İxtiyarın oxları köksümdədir, Ruhum onların zəhərlərini içir. Allahın dəhşətləri mənə hücum çəkir.
5 Balkt soms de woudezel bij het gras Of loeit het rund bij zijn kribbe?
Ot olanda vəhşi eşşək anqırarmı? Yem tapanda öküz heç böyürərmi?
6 Kan het laffe zonder zout worden gegeten, Of is er smaak aan het wit van een ei?
Duzsuz, şit yeməyi yemək olarmı? Yumurta ağının dadı varmı?
7 Neen, ik weiger, het aan te raken, Ze zijn voor mij een walgelijke spijs!
Belə yeməklərə əl vurmaq istəmirəm, Onlardan iyrənirəm.
8 Ach, dat mijn bede werd verhoord, En dat God mijn wens mocht vervullen;
Kaş arzuma çataydım, Allah mənə həsrətində olduğumu verəydi,
9 Dat het God behaagde, mij te verpletteren, Zijn hand zich bewoog, om mij weg te maaien.
Lütf edib məni əzsə belə, Əldən cəld olub həyatımın bağını kəssə belə,
10 Dat zou een troost voor mij zijn, En ik danste ondanks mijn leed: "Hij spaart mij niet, Omdat ik den Heilige mijn wens niet verzweeg!".
Mən yenə ovunardım, Bu amansız dərdimə baxmayaraq Müqəddəs Olanın sözlərini inkar etmədiyimə görə sevinərdim.
11 Want wat is mijn kracht, dat ik nu nog zou wachten, Wat mijn uitzicht, dat ik langer zou leven?
Nə gücüm var ki, gözləyim? Sonum nə qədərdir ki, səbir edim?
12 Is mijn kracht soms als die van een steen, Is mijn vlees soms van brons?
Daş qədər güclüyəmmi? Ətim tuncdandırmı?
13 Ben ik niet geheel van redding verstoken, Is iedere hulp mij niet ontzegd?
Əlacsız qalanda Özümə kömək etməyə gücüm çatarmı?
14 Maar wie zijn vriend barmhartigheid weigert, Verzaakt de vrees voor den Almachtige!
İnsan Külli-İxtiyarın qorxusundan vaz keçsə belə, Çarəsiz qalanda ona dostun sədaqəti gərəkdir.
15 Toch zijn mijn broeders als een beek onbetrouwbaar, Als een stortbeek, die wegstroomt:
Qardaşlarım mənə bir vadi kimi xəyanət etdi, Çaylar kimi axıb getdi.
16 Die bedekt zijn met ijs, Of bedolven onder sneeuw;
Bu vadilər buzlar əriyəndə daşar, Qar suları ilə dolar.
17 Zodra de hitte komt, drogen zij uit, Zodra het warm wordt, zijn ze verdwenen.
Bu vadilər quraq vaxtı quruyar, İstidə yataqlarından yox olar.
18 Ze buigen af van de weg, die ze gaan, En verliezen zich in de woestijn;
Bu vadilərə görə karvanlar yolunu azar, Səhraya çıxanda həlak olar.
19 De karavanen van Tema zien er naar uit, De convooien van Sjeba hebben er hun hoop op gevestigd:
Temanın karvanları su axtarar, Səbadan gələn səyyahlar ora ümid bağlar.
20 Maar ze worden in hun verwachting beschaamd, Staan bij hun aankomst te schande.
Amma ora çatanda ümid bağladıqlarına peşman olar, Mat-məəttəl qalar.
21 Zo zijt gij voor mij nu geworden: Gij aanschouwt mijn ellende, en beangst deinst gij terug!
İndi siz də mənim üçün bir heç olmusunuz, Bu dəhşətə baxıb qorxursunuz.
22 Heb ik gevraagd: Geeft mij iets ten geschenke, Of staat mij van uw vermogen iets af;
Mən demişəmmi “Mənə nəyisə verin, Var-dövlətinizdən mənə rüşvət göndərin?
23 Of redt mij uit de hand van den vijand, Bevrijdt mij uit de greep der tyrannen?
Yaxud da məni düşmən əlindən qurtarın, Zalımların əlindən azad edin?”
24 Neen, onderricht mij, en dan zal ik zwijgen; Laat mij inzien, waarin ik heb gedwaald!
Mən susum, siz mənə öyrədin, Nə səhv etmişəmsə, mənə göstərin.
25 Hoe zoet zijn woorden, die oprecht zijn gemeend, Maar hoe grievend de berisping van u!
Doğru söz kəsərli olar, Sizin bu iradınız bəs nəyi sübut edir?
26 Meent gij, mijn woorden te moeten berispen: Woorden van een wanhopige, die in de wind zijn gesproken?
Niyə sözlərimi qınamaq istəyirsiniz? Niyə mən biçarənin dediyini boşboğazlıq sanırsınız?
27 Wilt gij het lot over een onschuldige werpen, En de staf breken over uw vriend?
Yetim üçün belə, püşk atırsınız, Dostunuzu satırsınız.
28 Welnu dan, wilt mij aanhoren: Ik lieg u toch niet in het gezicht.
İndi lütf edib mənə baxın, Bax mən üzünüzə ağ yalan demərəm.
29 Bezint u, en laat er geen onrecht geschieden; Bezint u, mijn onschuld zal blijken!
Atın haqsızlığı, haqsızlıq etməyin, Düşünün ki, bu davada mən haqlıyam.
30 Is er soms onrecht op mijn tong, Of kan mijn gehemelte de rampen niet proeven;
Dilimdən haqsız söz çıxırmı? Pis şeyləri ağzıma alırammı?
