Job 5
1 Roep maar: er is niemand, die u antwoord geeft; Tot wien van de heiligen wilt ge u wenden?
“Job, srike pang ac liye lah oasr mwet ac topuk kom. Ya oasr lipufan kom ac ku in nget nu se?
2 Het is dus de wrevel, die den dwaas vermoordt, De gramschap doodt dus den zot.
Sie mwet el fin inse koluk ac sruokyana mulat lal, El lalfon, mweyen ouiya inge ku in unilya.
3 Ik heb den dwaas wel wortel zien schieten, Maar plotseling verrotte zijn akker;
Oasr kutu mwet na lalfon nga liye oana in mutana okak, Tusruktu nga pangon mu selngawiyuki lohm selos.
4 Zijn kinderen werden van hulp verstoken, Reddeloos vertrapt in de poort;
Tulik natulos tia ku in konauk acn elos in wikla we; Ac wangin mwet tuyak in kasrelos ke pacl nununkeyuk elos.
5 Wat zij hebben geoogst, eet een hongerige op, En de dorstige rooft en drinkt de melk van hun kudde
Mwet masrinsral ac fah kangla fokin ima lun mwet lalfon inge — Finne ma su kapak inmaslon kokul uh — Ac mwet malu elos fah sok selos ke sripen kasrup lalos.
6 Want het kwaad schiet niet op uit het stof, En de rampspoed ontspruit uit de aarde niet:
Ma koluk uh tia kapak infohk uh, Ku mwe lokoalok tuku ye fohk uh me.
7 Maar het is de mens, die zichzelf de rampspoed verwekt, Zoals de vonken naar boven spatten!
Mo na mo! Mwet uh sifacna orala mwe lokoalok nu selos, Oana ke kosran e uh ac pisryak liki e uh.
8 Ik, ik wend mij tot God, En leg mijn zaak aan de Godheid voor:
“Funu nga pa kom, nga lukun forla nu sin God Ac fahkyuyak nu sel.
9 Hij, die grootse en ondoorgrondelijke dingen wrocht En ontelbare wonderen;
Kut tia ku in kalem ke orekma usrnguk lal uh, Ac mwenmen ma El oru inge, wangin safla kac.
10 Die regen over de aarde zendt, En water over de velden giet;
El supwama af nu fin acn uh, Ac aksroksrokyauk infohk uh.
11 Die de nederigen op de hoogte verheft, En treurenden het hoogste geluk doet smaken.
Aok, pwaye lah God El akmwetyalos su pusisel, Ac akpwaryalos nukewa su muta in asor.
12 Die de plannen der sluwen verijdelt, Zodat hun handen de ontwerpen niet ten uitvoer brengen;
El kunausla pwapa sulal lun mwet kutasrik, Ac oru tuh paolos in tiana orala ma elos ke oru.
13 Die de wijzen vangt in hun eigen list, Zodat de toeleg der slimmen mislukt,
El sruokya mwet orek lalmwetmet ke ma elos sifacna nunkauk, Pwanang ako sulallal lalos sa na fosla;
14 En midden op de dag zij op duisternis stuiten, En rondtasten op klaarlichte dag, zoals in de nacht;
Finne infulwen len, a elos ac kahlimin acn uh in lohsr.
15 Maar die de geplaagden redt uit hun hand, Den arme uit de greep van den sterke:
Tusruktu God El molela mwet sukasrup uh liki misa, Ac karingin mwet enenu uh liki mwe keok.
16 Zodat er weer hoop voor den zwakke is, En het onrecht de mond sluit.
El sang finsrak nu sin mwet sukasrup ac kaliya oalin mwet koluk.
17 Gelukkig, gij mens, dien God kastijdt: Versmaad dus de straf van den Almachtige niet!
“Insewowo mwet se su God El kai! Nimet kom srunga El fin kai kom.
18 Want Hij wondt, maar verbindt, Hij kwetst, maar zijn handen genezen.
God El sifacna losya kinet su El kanteya; Paol fin kantekomi, na paol ac sifil pacna akkeyekomla.
19 Uit zes noden zal Hij u redden, En in de zevende treft u geen kwaad:
In pacl na pus El ac molikomla liki mwe ongoiya;
20 In hongersnood redt Hij u van de dood, In de oorlog uit de greep van het zwaard;
Ke pacl in sracl El ac fah karingin moul lom, Ac in pacl in mweun El ac fah liyekomyang liki misa.
21 Gij zijt veilig voor de gesel der tong, Zonder vrees voor het dreigend geweld.
God El ac fah loangekom liki kas kikiap lun mwet keim; Ac molikomla ke pacl mwe kunausten lulap sikyak.
22 Met geweld en gebrek zult ge lachen, Voor wilde beesten niet vrezen:
Ke pacl ongoiya ac sracl tuku, kom ac fah israsr na kac, Ac kom ac fah tia sangeng ke kosro lemnak.
23 Want ge hebt een verbond met de stenen op het veld, En het wild gedierte leeft in vriendschap met u
Acn ma kom pikin nu ke ima lom, ac fah wangin eot we; Kosro lemnak ac fah tiana anwuk nu sum.
24 Dan weet ge, dat uw tent in vrede is, Ge niets vermist, als ge uw woning doorzoekt;
Na kom ac fah muta in misla in lohm nuknuk sum; Ac ke kom ac som liye un sheep nutum, wangin ma koluk sikyak nu selos.
25 Dan weet ge, dat uw nageslacht talrijk zal zijn, Uw spruiten als het gras op het veld.
Ac fah arulana pus tulik nutum Oana pusiyen mah inima uh.
26 Eerst in uw ouderdom daalt ge ten grave, Zoals de schoof wordt binnengehaald, als het tijd is!
Kom ac fah moul nwe ke na kom matuoh, Oana wheat su oan nwe matula ke pacl in kosrani.
27 Zie, dit hebben we nagespeurd, en zó is het; Luister er naar, en neem het ter harte!
Job, kut etu ma inge mweyen kut lutlut kac ke pacl na loes. Wona kom in lulalfongi, mweyen ma inge ma na pwaye.”
