Job 5
1 Roep maar: er is niemand, die u antwoord geeft; Tot wien van de heiligen wilt ge u wenden?
“Rele koulye a; èske gen moun ki pou reponn? A kilès nan sen fidèl yo ke ou va vire?
2 Het is dus de wrevel, die den dwaas vermoordt, De gramschap doodt dus den zot.
Paske rankin va touye moun ki plen foli, e jalouzi va touye moun senp lan.
3 Ik heb den dwaas wel wortel zien schieten, Maar plotseling verrotte zijn akker;
Mwen te wè moun san konprann ki t ap pran rasin, e byen vit, mwen te denonse kay li.
4 Zijn kinderen werden van hulp verstoken, Reddeloos vertrapt in de poort;
Fis li yo pa jwenn sekirite ditou; menm nan pòtay la, yo oprime, ni pa gen moun pou delivre yo.
5 Wat zij hebben geoogst, eet een hongerige op, En de dorstige rooft en drinkt de melk van hun kudde
Moun grangou yo devore rekòlt li, e mennen l yon kote plen pikan. Epi pelen an rete ovèt pou sezi tout byen yo.
6 Want het kwaad schiet niet op uit het stof, En de rampspoed ontspruit uit de aarde niet:
Paske malè pa sòti nan pousyè, ni gwo twoub pa pouse soti nan tè;
7 Maar het is de mens, die zichzelf de rampspoed verwekt, Zoals de vonken naar boven spatten!
paske lòm fèt pou gwo twoub, tankou etensèl dife vole anlè.
8 Ik, ik wend mij tot God, En leg mijn zaak aan de Godheid voor:
“Men pou mwen, mwen ta chache Bondye, pou m ta plede kòz mwen devan Bondye.
9 Hij, die grootse en ondoorgrondelijke dingen wrocht En ontelbare wonderen;
Bondye Ki konn fè gwo bagay ki depase konesans lan; mèvèy ki pa kab menm konte yo.
10 Die regen over de aarde zendt, En water over de velden giet;
Li bay lapli sou tè a, e voye dlo sou chan yo,
11 Die de nederigen op de hoogte verheft, En treurenden het hoogste geluk doet smaken.
Jiskaske Li leve sila ki enb yo, e sila ki an dèy yo, li leve bay sekou.
12 Die de plannen der sluwen verijdelt, Zodat hun handen de ontwerpen niet ten uitvoer brengen;
Li anile manèv a sila ki gen riz yo pou men yo pa reyisi.
13 Die de wijzen vangt in hun eigen list, Zodat de toeleg der slimmen mislukt,
Li kaptire saj yo nan pwòp riz pa yo, e konsèy a moun k ap twonpe moun nan vin kontrekare byen vit.
14 En midden op de dag zij op duisternis stuiten, En rondtasten op klaarlichte dag, zoals in de nacht;
Nan gwo lajounen, yo jwenn ak tenèb, e yo egare gwo midi tankou se te lannwit.
15 Maar die de geplaagden redt uit hun hand, Den arme uit de greep van den sterke:
Men li sove yo de nepe a pwop bouch yo, e menm malere a chape nan men pwisan an.
16 Zodat er weer hoop voor den zwakke is, En het onrecht de mond sluit.
Akoz sa, sila ki san sekou a gen espwa, e inikite oblije pe bouch li.
17 Gelukkig, gij mens, dien God kastijdt: Versmaad dus de straf van den Almachtige niet!
“Gade byen kijan nonm ke Bondye bay chatiman an gen kè kontan. Konsa, pa meprize disiplin Toupwisan an.
18 Want Hij wondt, maar verbindt, Hij kwetst, maar zijn handen genezen.
Paske se Li menm ki blese, e se Li menm ki retire blesè a; Li fè donmaj la, e pwòp men L ki geri l.
19 Uit zes noden zal Hij u redden, En in de zevende treft u geen kwaad:
Soti sis fwa, Li va delivre ou de twoub ou yo; Menm nan sèt fwa, mal la p ap kab touche ou.
20 In hongersnood redt Hij u van de dood, In de oorlog uit de greep van het zwaard;
Nan gwo grangou Li va delivre ou devan lanmò, e nan lagè, devan pouvwa nepe a.
21 Gij zijt veilig voor de gesel der tong, Zonder vrees voor het dreigend geweld.
Ou va pwoteje devan blese a lang lan, e ou p ap pè vyolans lan lè l vin parèt.
22 Met geweld en gebrek zult ge lachen, Voor wilde beesten niet vrezen:
Ou va ri devan vyolans ak grangou, e ou p ap pè bèt sovaj yo.
23 Want ge hebt een verbond met de stenen op het veld, En het wild gedierte leeft in vriendschap met u
Paske ou va fè alyans ak wòch chan yo, e bèt sovaj yo va anpè avèk ou.
24 Dan weet ge, dat uw tent in vrede is, Ge niets vermist, als ge uw woning doorzoekt;
Ou va konnen ke tant ou an pwoteje, paske ou va vizite lakay ou san krent ni pèt.
25 Dan weet ge, dat uw nageslacht talrijk zal zijn, Uw spruiten als het gras op het veld.
Anplis, ou va konnen ke desandan ou yo va anpil, e sila ki sòti nan ou yo anpil tankou zèb latè.
26 Eerst in uw ouderdom daalt ge ten grave, Zoals de schoof wordt binnengehaald, als het tijd is!
Ou va rive nan tonbo a ak tout fòs ou, tankou gwo sak ble nan sezon li.
27 Zie, dit hebben we nagespeurd, en zó is het; Luister er naar, en neem het ter harte!
Gade sa byen; nou te fè ankèt li, e se konsa li ye. Tande sa e konnen l pou kont ou.”
