Job 41
1 Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
“Con có thể bắt Lê-vi-a-than bằng móc câu hay dùng dây kéo lưỡi nó được không?
2 Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
Con có thể dùng dây bện bằng sậy mà xâu mũi, hoặc lấy chông mà chọc thủng hàm nó không?
3 Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
Lẽ nào nó sẽ không xin con thương xót hay van nài lòng trắc ẩn của con?
4 Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
Nó có bằng lòng lập giao ước với con, hoặc nép mình làm nô lệ cho con mãi?
5 Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
Con có dám chơi với nó như loài chim, hoặc buộc nó lại cho trẻ con đùa giỡn?
6 Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
Bạn bè con có mặc cả với nhau mua bán nó, và chia da xẻ thịt nó cho các nhà buôn?
7 Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
Con có thể lấy sắt có ngạnh cắm đầy mình nó, hay lấy lao phóng cá mà đâm thủng đầu nó không?
8 Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
Nếu con thử nắm lấy nó, con sẽ nhớ mãi và chẳng còn dám chơi dại như thế nữa.
9 Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
Kìa trước mặt nó, hy vọng liền tan biến. Vừa thấy nó, người ta liền ngã gục.
10 Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
Không có ai dám trêu chọc thủy quái, thì còn ai dám đương đầu với Ta?
11 Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
Ai cho Ta vay mượn để đòi Ta hoàn trả? Vạn vật dưới vòm trời đều thuộc về Ta.
12 Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
Ta phải nhắc đến sức mạnh nó, với các chân và thân hình đẹp đẽ.
13 Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
Ai dám thử lột bộ da nó, hoặc mon men đến gần quai hàm nó không?
14 Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
Ai dám cạy miệng nó ra? Vì hám răng nó thật đáng khiếp sợ!
15 Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
Vảy trên lưng nó sắp lớp giống một hàng khiên, gắn liền nhau khin khít.
16 Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
Chúng khớp chặt với nhau, không khí chẳng thể lọt qua.
17 Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
Chúng kết dính vào nhau, bám sát lấy nhau. Không thể tách rời được.
18 Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
Nó nhảy mũi, lóe ra tia sáng! Mắt nó rạng rỡ như ánh mắt rạng đông.
19 Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
Miệng nó phun ngọn lửa cháy như đuốc; với những tia lửa rợn người.
20 Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
Khói xông lên nghi ngút từ lỗ mũi, như nồi nước sôi trên ngọn lửa lau sậy.
21 Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
Hơi thở nó nhóm lửa cho than cháy rực, vì miệng nó phun ra từng ngọn lửa.
22 In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
Cổ nó chứa đầy năng lực, muôn loài khủng khiếp trước mặt nó.
23 Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
Các bắp thịt nó cứng và chắc nịch, không tài nào lay chuyển nổi.
24 Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
Quả tim nó cứng như đá, như thớt cối bằng hoa cương.
25 Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
Khi nó đứng dậy, dũng sĩ liền khiếp đảm, tiếng nó khua động làm họ phách lạc hồn xiêu.
26 Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
Không kiếm nào có thể chém đứt, giáo, đao, hay ngọn lao cũng không sờn.
27 Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
Cây sắt trở thành cọng rơm và đồng đen biến ra gỗ mục.
28 Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
Trước cung tên nó không hề chạy trốn. Đá bắn rào rào, nó coi như rơm khô.
29 Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
Còn phi tiêu nó coi như cỏ rác và cười chê khinh miệt các mũi lao.
30 Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
Vảy bụng nó nhọn bén như mảnh sành. Tạo những đường cày nơi vùng đồng lầy.
31 Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
Nó khuấy động vực thẳm như nồi nước sôi sục. Biến đại dương ra lọ dầu thơm.
32 Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
Nó đi qua còn để lại hào quang, khiến mặt biển trông như đầu tóc bạc.
33 Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
Khắp địa cầu, không sinh vật nào sánh kịp, một tạo vật chẳng biết sợ là gì
34 Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
Nó khinh dể những giống thú cao lớn. Nó là vua của những loài thú kiêu hãnh.”
