Job 41
1 Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
War bahalbadeedka Lewiiyaataan la yidhaahdo miyaad jillaab kalluun ku soo bixin kartaa? Carrabkiisase ma hoos baad xadhig ugu adkayn kartaa?
2 Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
Ma sankiisaad xadhig ku xidhi kartaa? Mase daankiisaad jillaab ku duleelin kartaa?
3 Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
Isagu ma aad buu kuu baryi doonaa? Mase hadal macaan buu kugula hadli doonaa?
4 Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
Ma axdi buu kula dhigan doonaa, Si aad addoon uga dhigatid weligiisba?
5 Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
Ma waxaad isaga ula cayaari doontaa sidaad shimbir ula cayaartid oo kale? Miyaadse gabdhahaaga u xidhi doontaa?
6 Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
Kalluumaystayaashu miyey isaga iibin doonaan? Mase baayacmushtariyaasha bay u qaybin doonaan?
7 Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
Haraggiisa miyaad hotooyin ka buuxin kartaa? Madaxiisase miyaad warmaha kalluunka lagu qabsado ka buuxin kartaa?
8 Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
Gacantaada isaga kor saar, Markaas dagaalka xusuuso, oo mar dambe saas yeeli maysid!
9 Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
Bal eeg, in isaga la qabto rajo ma leh, Xataa haddii isaga la arko, sow hoos loo dhici maayo?
10 Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
Ma jiro mid ku dhaca inuu isaga kiciyo, Haddaba waa ayo kan aniga i hor istaagi kara?
11 Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
Bal yaa hore wax ii siiyey oo aan haatan u celiyaa? Waxa samada ka hooseeya oo dhan anigaa leh.
12 Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
Anigu ka aamusi maayo waxa ku saabsan addimmadiisa, Ama itaalkiisa xoogga leh, ama jidhkiisa quruxda badan.
13 Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
Haddaba bal yaa dharkiisa kore ka furan kara? Oo bal yaa gowsihiisa soo geli kara?
14 Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
Bal yaa albaabbada wejigiisa furi kara? Ilkihiisa aad baa looga cabsadaa.
15 Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
Qolfihiisa adag waa wuxuu ku kibro, Oo waxay isugu wada xidhan yihiin sida wax shaabad lagu adkeeyo.
16 Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
Midba midda kale way ku dhow dahay, Oo innaba dabaylu dhexdooda kama dusi karto.
17 Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
Middoodba midda kale way haysataa, Oo way isku wada dheggan yihiin, oo innaba lama kala fujin karo.
18 Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
Hindhisooyinkiisa waxaa ka soo widhwidha iftiin, Oo indhihiisuna waa sidii kaaha waaberiga.
19 Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
Afkiisa waxaa ka soo baxa wax ololaya, Oo waxaa ka soo duula dhimbiilo dab ah.
20 Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
Dulalka sankiisa qiiq baa ka soo baxa Sida dheri karaya iyo cawsduur ololaya.
21 Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
Neeftiisu dhuxulay shiddaa, Oo olol baa afkiisa ka soo baxa.
22 In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
Luquntiisu xoog bay leedahay, Oo cabsina hortiisay ku booddaa.
23 Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
Duudduubyada jidhkiisu way isku wada dheggan yihiin, Wayna ku adag yihiin oo innaba lama dhaqaajin karo.
24 Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
Qalbigiisu wuxuu u adag yahay sida dhagax oo kale, Hubaal wuxuu u adag yahay sida dhagaxa shiidka ee hoose.
25 Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
Markuu sara joogsado ayay kuwa xoogga badanu baqaan, Oo naxdin daraaddeed ayay la waashaan.
26 Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
In kastoo lagula kaco seef, Iyo waran, iyo fallaadh, iyo hoto, kolleyba waxba kama tari karaan.
27 Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
Isagu birta wuxuu ku tiriyaa sida caws engegan oo kale, Naxaastana wuxuu ku tiriyaa sida qori bololay.
28 Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
Fallaadhu isaga ma eryi karto, Oo dhagaxyada wadhafkuna waxay isaga u noqdaan sidii xaab oo kale.
29 Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
Budhadhkuna waxay isaga la yihiin sidii xaab oo kale, Oo hotada ruxmashadeedana wuu ku qoslaa.
30 Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
Boggiisa hoose waa sida dheryo burburradooda afaysan, Oo wuxuu dhoobada ugu kor dhaqaaqaa sida gaadhi hadhuudh lagu tumo.
31 Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
Isagu moolkuu u kariyaa sidii dheri oo kale, Oo baddana wuxuu ka dhigaa sida weel cadar ku jiro oo kale.
32 Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
Xaggiisa dambe wuxuu noqdaa jid wax ka iftiimo, Oo moolkana waxaa loo maleeyaa sidii cirro oo kale.
33 Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
Dhulka ma joogo mid sidiisa oo kale, Oo cabsila'aan la abuuray.
34 Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
Isagu wuxuu fiiriyaa waxyaalaha sare oo dhan, Oo inta kibirsan oo dhan boqor buu u yahay.
