Job 41
1 Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
“Ati hokkoo qurxummiitiin Lewaataan harkiftee baasuu yookaan arraba isaa funyoodhaan hidhuu ni dandeessaa?
2 Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
Funyaan isaa keessa funyoo baasuu yookaan lafee mangaagaa isaa hokkoodhaan uruu ni dandeessaa?
3 Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
Inni akka ati isaaf araaramtuuf guddisee si kadhataa? Afaan nagaatiinis sitti ni dubbataa?
4 Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
Akka ati bara baraan garbicha godhattuuf inni si wajjin kakuu ni galaa?
5 Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
Ati akka simbirroota wajjin taphattu isa wajjin ni taphattaa? Yookaan shamarran keetiif isa ni hiitaa?
6 Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
Daldaltoonni isa irratti gatii wal dubbatuu? Warra bitee gurguruufis isa ni qooduu?
7 Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
Ati gogaa isaa xiyyaan, yookaan mataa isaa hokkoo ittiin qurxummii qabaniin wawwaraanuu ni dandeessaa?
8 Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
Yoo harka keetiin isa tuqxe, walʼaansoo sana ni yaadatta; deebitees waan sana hin gootu!
9 Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
Isa moʼanna jedhanii abdachuun soba; ijumaan isa ilaaluunuu nama hollachiisa.
10 Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
Namni isa dammaqsuuf garaa qabaatu tokko iyyuu hin jiru. Egaa namni na dura dhaabachuu dandaʼu eenyu?
11 Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
Namni waa natti kennatee ani deebisuufii qabu eenyu? Wanni samii jala jiru hundinuu kanuma koo ti.
12 Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
“Ani waaʼee harkaa fi miilla isaa, waaʼee jabinaa fi dhaaba toluu isaa dubbachuu hin dhiisu.
13 Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
Eenyutu uffata inni irraan uffatu irraa baasa? Eenyutu luugama qabatee isatti dhiʼaata?
14 Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
Eenyutu balbala afaan isaa isa ilkaan isaa sodaachisaa sanaan marfame banuu dandaʼa?
15 Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
Dugdi isaa gaachanawwan tarree galan, kanneen akka malee walitti maxxanfaman qaba;
16 Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
tokkoon tokkoon gaachanawwan sanaa akka qilleensi gidduu isaanii hin baaneef baayʼee walitti maxxanu.
17 Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
Isaan jabeeffamanii walitti qabsiifaman; waan walitti fayyaniif gargar hin baafaman.
18 Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
Haxxissoon isaa balaqqeessa ifaa baasa; iji isaa immoo akkuma ifa biiftuu reefuu baatuu ti.
19 Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
Afaan isaa keessaa arraba ibiddaatu baʼa; qaanqeenis afaan isaa keessaa ni faffacaʼa.
20 Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
Akkuma aara xuwwee ibidda shambaqqoo irratti dafqu keessaa baʼuu funyaan isaatii aarri ni baʼa.
21 Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
Hafuurri afaan isaatii baʼu cilee ibiddaa qabsiisa; afaan isaa keessaas arrabni ibiddaa ni baʼa.
22 In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
Morma isaa keessa jabinatu jira; sodaachisuunis fuula isaa dura ni utaala.
23 Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
Dachaan foon isaa wal qabateera; dachaan sunis walitti fayyeera; hin sochoʼus.
24 Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
Lapheen isaa akka kattaa jabaata; akka dhagaa daakuus jabaa dha.
25 Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
Yeroo inni ol kaʼutti, jajjaboonni ni sodaatu; yommuu inni lafa sochoosaa dhufutti isaan of irra garagalanii baqatu.
26 Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
Goraadeen itti buʼu illee homaa isa hin godhu; eeboon yookaan xiyyi yookaan ankaaseenis homaa isa hin godhu.
27 Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
Inni sibiila akka cidiitti, naasii immoo akka muka tortoreetti heda.
28 Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
Xiyyi isa hin baqachiisu; dhagaan furrisaa isaaf akkuma habaqii ti.
29 Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
Bokkuun isaaf akkuma cidii ti; inni mirmirfamuu eebootti ni kolfa.
30 Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
Garaan isaa jalli akka cabaa okkotee kan qara qabuu ti; akka muka ittiin midhaan dhaʼaniittis dhoqqee baqaqsa.
31 Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
Inni tuujuba akka okkotee dafquutti koqsiisa; galaanas akkuma bilqaaxxii dibataa raasa.
32 Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
Inni duuba isaatiin akka karaan ifu ni godha; namni waan tuujubni sun rifeensa adii qabu seʼa.
33 Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
Uumamni homaa hin sodaanne, kan isaan qixxaatu tokko iyyuu lafa irra hin jiru.
34 Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
Inni warra of tuulu ni tuffata; warra of jaju hunda irratti mootii dha.”
