Job 41
1 Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
| תמשך לויתן בחכה ובחבל תשקיע לשנו׃ |
2 Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
| התשים אגמון באפו ובחוח תקוב לחיו׃ |
3 Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
| הירבה אליך תחנונים אם ידבר אליך רכות׃ |
4 Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
| היכרת ברית עמך תקחנו לעבד עולם׃ |
5 Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
| התשחק בו כצפור ותקשרנו לנערותיך׃ |
6 Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
| יכרו עליו חברים יחצוהו בין כנענים׃ |
7 Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
| התמלא בשכות עורו ובצלצל דגים ראשו׃ |
8 Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
| שים עליו כפך זכר מלחמה אל תוסף׃ |
9 Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
| הן תחלתו נכזבה הגם אל מראיו יטל׃ |
10 Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
| לא אכזר כי יעורנו ומי הוא לפני יתיצב׃ |
11 Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
| מי הקדימני ואשלם תחת כל השמים לי הוא׃ |
12 Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
| לא אחריש בדיו ודבר גבורות וחין ערכו׃ |
13 Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
| מי גלה פני לבושו בכפל רסנו מי יבוא׃ |
14 Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
| דלתי פניו מי פתח סביבות שניו אימה׃ |
15 Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
| גאוה אפיקי מגנים סגור חותם צר׃ |
16 Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
| אחד באחד יגשו ורוח לא יבוא ביניהם׃ |
17 Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
| איש באחיהו ידבקו יתלכדו ולא יתפרדו׃ |
18 Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
| עטישתיו תהל אור ועיניו כעפעפי שחר׃ |
19 Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
| מפיו לפידים יהלכו כידודי אש יתמלטו׃ |
20 Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
| מנחיריו יצא עשן כדוד נפוח ואגמן׃ |
21 Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
| נפשו גחלים תלהט ולהב מפיו יצא׃ |
22 In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
| בצוארו ילין עז ולפניו תדוץ דאבה׃ |
23 Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
| מפלי בשרו דבקו יצוק עליו בל ימוט׃ |
24 Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
| לבו יצוק כמו אבן ויצוק כפלח תחתית׃ |
25 Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
| משתו יגורו אלים משברים יתחטאו׃ |
26 Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
| משיגהו חרב בלי תקום חנית מסע ושריה׃ |
27 Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
| יחשב לתבן ברזל לעץ רקבון נחושה׃ |
28 Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
| לא יבריחנו בן קשת לקש נהפכו לו אבני קלע׃ |
29 Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
| כקש נחשבו תותח וישחק לרעש כידון׃ |
30 Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
| תחתיו חדודי חרש ירפד חרוץ עלי טיט׃ |
31 Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
| ירתיח כסיר מצולה ים ישים כמרקחה׃ |
32 Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
| אחריו יאיר נתיב יחשב תהום לשיבה׃ |
33 Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
| אין על עפר משלו העשו לבלי חת׃ |
34 Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
| את כל גבה יראה הוא מלך על כל בני שחץ׃ |
