Job 41
1 Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
E HOOPAA anei oe i ka leviatana me ka makau? A e kaomi i kona alelo me ke aho?
2 Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
E hiki anei ia oe ke hookomo i ke kaula kaluha i kona ihu? A me ka makau e hoolou i kona iwia?
3 Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
E hoomahuahua anei ia i ka nonoi ana ia oe? E olelo anei ia i na mea hooluolu ia oe?
4 Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
A hoopaa anei ia i ka berita me oe? E lawe anei oe ia ia i kauwa mau loa?
5 Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
E paani pu anei oe me ia me he manu la? E hoopaa anei oe ia ia no kou poe wahine opio?
6 Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
E hana anei na makamaka ia ia i mea ahaaina? E mahele anei lakou ia ia iwaena o ka poe kuai?
7 Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
E hiki anei ia oe ke hoopiha i kona ili i na mea oi? I kona poo hoi i na o-ia?
8 Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
E kau oe i kou lima maluna ona, E hoomanao i ke kaua, a e hooki iho.
9 Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
Aia hoi, o ka manao e paa aku ia ia ua make hewa: Aole anei e hina ilalo ka mea e nana aku ana ia ia?
10 Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
Aohe mea aa e hoala ia ia: A owai la hoi ka mea e hiki ke ka imua o'u?
11 Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
Owai ka i hana mua mai na'u, a e uku aku au? O na mea a pau malalo o ka lani, no'u ia.
12 Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
Aole au e huna i kona mau lala, Aole hoi i ka ikaika a me ka nani o kana mea kaua.
13 Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
Owai ka mea e wehe ae i ke alo o kona kapa? Owai ka mea e komo iloko o kona mau a palua?
14 Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
Owai ka mea e wehe ae i na pani o kona maka? O kona mau niho a puni he mea weliweli ia.
15 Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
O kona haaheo, o kona mau palekaua paa no ia, I hoopiliia i ka mea kapili paa.
16 Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
Ua pili kekahi i kekahi, Aole e komo ka makani iwaena o lakou.
17 Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
Ua pili pu kekahi me kekahi, Ua hui pu ia lakou, aole e hiki ke hookaawaleia'e.
18 Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
Ma kona kiha ana alohi mai la ka malamalama, O kona mau maka ua like me na lihilihi o ke kakahiaka.
19 Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
Mailoko mai o kona waha hele aku na lapalapa, A lele aku na huna ahi.
20 Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
Mailoko mai o kona mau pukaihu puka aku ka mahu, E like me ko ka ipuhao wela, a me ka ipuhao lapalapa.
21 Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
Hoa aku kona hanu i na lanahu, A mai kona waha puka aku ka lapalapa.
22 In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
Maloko o kona a-i ke noho la ka ikaika, A lelele ka weliweli imua ona.
23 Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
O na wahi lewalewa o kona io ua pilipaaia, Ua paa ia ia, aole e hoonaueia.
24 Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
O kona naau ua paa, me he pohaku la, A ua paakiki e like me ka pohaku lalo o ka wili.
25 Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
I kona ea ana iluna, makau ka poe ikaika; No ka weliweli pihoihoi lakou.
26 Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
O ke kau ana o ka pahikaua ia ia aole ia e paa: O ka pahi o, o ka ihe, a me ka pololu.
27 Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
Ua manao no ia i ka hao he like ia me ka mauu maloo, A i ke keleawe me he laau popopo la.
28 Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
Aole e hiki i ka pua pana ke hooauhee ia ia: O na pohaku o ka maa, ua like ia me ka opala.
29 Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
Ua manaoia ka newa e like me ka opala; Ua akaaka no ia i ka naue ana o ka ihe.
30 Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
Malalo ona na apana ipu lepo: Hohola aku ia i ka mea oi maluna o ka lepo.
31 Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
Hoopohapoha no ia i ka hohonu, me he ipuhao la: Hana no ia i ke kai me he ipu mea hamo la.
32 Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
Waiho no ia i ala malamalama mahope ona; Ua manaoia ka hohonu, he poohina.
33 Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
Aohe mea like maluna o ka honua, Ka mea i hanaia me ka makau ole.
34 Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
Nana mai no ia i na mea kiekie a pau; Oia ke alii maluna o ka poe haaheo a pau.
