Job 41
1 Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
Èske ou ka rale Levyatan an deyò ak yon zen lapèch? Oswa peze lang li desann ak yon kòd?
2 Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
Èske ou kab mete yon kòd nan nen l, oswa pèse machwè l ak yon zen?
3 Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
Èske l ap fè ou anpil siplikasyon, oswa èske l ap pale ak ou ak pawòl dous?
4 Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
Èske l ap fè yon akò avèk ou? Èske ou va pran l pou yon sèvitè pou tout tan?
5 Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
Èske ou va jwe avè l konsi se yon zwazo, oswa èske ou va mare li pou demwazèl ou yo?
6 Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
Èske komèsan yo va fè komès avè l? Èske y ap divize li pami machann yo?
7 Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
Èske ou kab plen po li ak gwo lans, oswa tèt li ak fren lapèch?
8 Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
Poze men ou sou li! Sonje batay la byen! Ou p ap fè l ankò
9 Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
Gade byen, esperans ou fo. Èske ou p ap vin bese ou, menm devan rega li?
10 Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
Nanpwen moun ki gen kouraj ase pou l ta tante fè l leve. Ebyen, se kilès li ye ki kab kanpe devan M?
11 Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
Kilès ki te ban Mwen yon bagay pou M ta rekonpanse li? Tout bagay anba tout syèl la se pa M.
12 Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
Konsa, Mwen p ap rete an silans akoz manm li yo, oswa gran pwisans li, oswa jan kò l byen òganize.
13 Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
Se kilès ki kab retire pwotèj eksteyè li? Kilès ki kab penetre pwotèj fèt ak chenn doub?
14 Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
Kilès ki kab ouvri pòt figi li? Gwo laperèz antoure dan l.
15 Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
Gwo kal li yo se gran ògèy li; yo fèmen byen byen di.
16 Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
Youn tèlman pre lòt ke menm lè pa kab pase antre yo.
17 Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
Yo jwenn youn ak lòt; yo kole yo chak youn sou lòt e yo pa kab separe.
18 Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
Lè li estène, li fè limyè vin parèt; e zye li tankou pòpyè zye nan maten.
19 Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
Tòch dife yo sòti nan bouch li; sann volan yo vòltije vin parèt.
20 Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
Sòti nan nen l, se lafimen; konsi k ap sòti nan yon gwo bonm k ap bouyi, oswa fèy sèch k ap pran dife.
21 Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
Souf li ka limen chabon, e flanm yo sòti nan bouch li.
22 In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
Kou li se yon rezèvwa fòs e gwo laperèz danse devan l.
23 Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
Tout pli sou chè li vin jwenn ansanm; byen solid sou li, e yo pa kab deplase.
24 Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
Kè li di tankou wòch, di menm tankou gwo wòch moulen.
25 Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
Lè l leve pi pwisan yo vin pè; akoz gwo son kraze brize a, yo fè bak nèt.
26 Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
Nepe ki rive kote li pa kab fè anyen, ni gwo lans lan, flèch la, ni frenn nan.
27 Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
Pou li moso fè se konsi se pay; bwonz se tankou bwa pouri.
28 Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
Flèch pa kab fè l sove ale; wòch fistibal se kras raje devan l.
29 Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
Baton yo menm se pay. Li ri lè frenn nan kouri vin jwenn l.
30 Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
Pati anba li se tankou cha kanari; li gaye tankou yon baton ki vannen sou labou.
31 Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
Li fè pwofondè li yo bouyi tankou yon bonm; li fè lanmè a vin tankou yon ja pomad.
32 Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
Dèyè l, li fè yon pa kim dlo briye; konsi ou ta konnen se cheve blanch k ap soti nan fon dlo a.
33 Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
Nanpwen anyen sou latè ki tankou li; yon bèt ki fèt san pè anyen.
34 Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
Li gade sou tout bagay ki wo; Li se wa sou tout fis ògèy yo.
