Job 41
1 Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
Can you draw out the leviathan with a hook, and can you bind his tongue with a cord?
2 Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
Can you place a ring in his nose, or bore through his jaw with an arm band?
3 Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
Will he offer many prayers to you, or speak to you quietly?
4 Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
Will he form a covenant with you, and will you accept him as a servant forever?
5 Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
Will you play with him as with a bird, or tether him for your handmaids?
6 Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
Will your friends cut him into pieces, will dealers distribute him?
7 Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
Will you fill up bags with his hide, and let his head be used as a home for fishes?
8 Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
Place your hand upon him; remember the battle and speak no more.
9 Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
Behold, his hope will fail him, and in the sight of all, he will be thrown down.
10 Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
I will not rouse him, as the cruel would do, for who is able to withstand my countenance?
11 Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
Who has given to me beforehand, so that I should repay him? All things that are under heaven are mine.
12 Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
I will not spare him, nor his powerful words and counterfeit attempts at supplication.
13 Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
Who can reveal the beauty of his garment? And who can enter the middle of his mouth?
14 Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
Who can open the doors of his face? I gave fear to the circle of his teeth.
15 Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
His body is like shields fused together, like dense scales pressed over one another.
16 Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
One is joined to another, and not even air can pass between them.
17 Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
They adhere to one another, and they hold themselves in place and will not be separated.
18 Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
His sneezing has the brilliance of fire, and his eyes are like the eyelids of the morning.
19 Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
Lamps proceed from his mouth, like torches of fire burning brightly.
20 Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
Smoke passes out of his nostrils, like a pot that is heated and boiling.
21 Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
His breath causes coal to burn, and a flame comes forth from his mouth.
22 In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
Strength dwells in his neck, and destitution goes before his presence.
23 Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
The parts of his body work in harmony together. He will send lightning bolts against him, and they will not be carried to another place.
24 Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
His heart will be as hard as a stone and as dense as a blacksmith’s anvil.
25 Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
When he will be raised up, the angels will be afraid, and, because they are terrified, they will purify themselves.
26 Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
When a sword catches up with him, it will not be able to settle in, nor a spear, nor a breastplate.
27 Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
For he will consider iron as if it were chaff, and brass as if it were rotten wood.
28 Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
The archer will not cause him to flee; the stones of the sling have been turned into stubble for him.
29 Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
He will treat the hammer as if it were stubble, and he will ridicule those who brandish the spear.
30 Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
The beams of the sun will be under him, and he will dispense gold to them as if it were clay.
31 Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
He will make the depths of the sea boil like a pot, and he will set it to bubble just as ointments do.
32 Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
A path will shine after him; he will esteem the abyss as if it were weakening with age.
33 Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
There is no power on the earth that is being compared to him, who has been made so that he fears no one.
34 Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
He sees every prominent thing; he is king over all the sons of arrogance.
