Job 41
1 Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
Leviathan to cakoih hoi na tathok thai tih maw? To tih ai boeh loe anih ih palai to qui hoiah na pathlet pae thai tih maw?
2 Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
A hnah to na daw pae moe, anih ih akam huh to cakoih hoiah na taqawt pae thai tih maw?
3 Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
Anih mah tahmenhaih na hni ueloe, nang khaeah lok kanaem to thui tih maw?
4 Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
Anih loe hing thung na tamna ah oh hanah, nang khaeah lokmaihaih sah tih maw?
5 Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
Anih to tavaa hoi amhai baktiah nam hai haih han maw? To tih ai boeh loe nangmah ih nongpatanawk hanah anih to qui hoiah na pathlet pae han maw?
6 Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
Nam puinawk mah anih han buhraenghaih sah pae tih maw? Anih to hmuen zaw kaminawk khaeah athum o sak tih maw?
7 Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
Sum kamsum hoiah anih ih ahin to na thunh thai tih maw? To tih ai boeh loe a lu to tanga thunhaih tayae hoiah na thunh thai tih maw?
8 Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
Anih nuiah ban to mah koeng ah, anih tuk hanah poek hmah.
9 Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
Khenah, anih pazawk han poekhaih loe azom pui ni; anih hnu kami loe amthaek bup mak ai maw?
10 Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
Anih to mi mah doeh pahrue thai mak ai; to tiah om nahaeloe mi maw ka hmaa ah angdoe thai tih?
11 Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
Ka sak pathok let hanah mi mah maw na pakaa thai tih? Van tlim ih hmuennawk boih loe kai ih ni.
12 Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
Leviathan ih khokbannawk, a thacakhaih hoi kahoih takpumnawk thui ai ah ka om thai mak ai.
13 Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
Mi mah maw anih ih ahin to khok pae thai tih? Mi mah maw anih ih akam huh to cakoih hoi tathok hanah a taengah caeh thai tih?
14 Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
Mi mah maw anih ih mikhmai thok to paong pae thai tih? Anih ih haanawk loe zit thoh.
15 Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
Kacak ah catui daeng baktih toengah, kangbok a nui ih ahin loe anih amoekhaih ah oh.
16 Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
Takhi akun thaih han ai ah, ahin maeto hoi maeto angbet.
17 Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
Ahin maeto hoi maeto angbet moe, kacakah angbet caeng pongah khram thai ai.
18 Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
Anih pasih naah hmai ampha, a mik loe akhawn bangah pakhrip ih mik baktiah oh.
19 Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
Anih ih pakha thung hoiah hmai aengh hoi hmai kangqong to tacawt.
20 Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
Tui tangdawh thlukbuk laom thung hoi tacawt hmaikhue baktih toengah, a hnakhaw thung hoiah hmaikhue to tacawt.
21 Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
Anih anghahhaih takhi mah hmaisaae to amngaehsak moe, anih ih pakha thung hoiah kangqong hmai to tacawt.
22 In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
Anih ih tahnong ah thacakhaih to oh, anih hmaa ah loe palungsethaih to anghoehaih ah oh.
23 Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
Anih ih ngan thaquinawk loe nawnto amraep o, angthui thai ai, cakrap.
24 Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
Anih ih palung loe thlung baktiah amtak; ue, cang kaehhaih thlung baktiah amtak.
25 Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
Anih angthawk tahang naah, thacak kaminawk loe zithaih hoiah oh o; anih tamai boh naah om o thai ai.
26 Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
Anih loe sumsen mah caa ai; tayae, palaa hoi ahnuk ahma kamsum tayae mah doeh caa ai.
27 Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
Anih loe sum to caphaeh baktiah poek moe, sumkamling doeh kahmawn thing baktiah a poek.
28 Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
Palaa mah anih to cawnsak thai mak ai; lawkthluem doeh tavai baktiah ni a poek.
29 Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
Anih han loe thingboeng doeh cangkung baktiah ni oh; tayae hoi takhawh han pahuem naah anih mah pahnuithuih.
30 Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
Anih ih zok loe kanoe laom koi baktiah oh; tangnong nui ih sum kanoe haa caehhaih ahmuen baktiah oh.
31 Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
Anih mah kathuk tuipui to laom thung ih tangdawh tui baktiah haeh moe, tuipui to laom nokhaih moithawk baktiah a sak.
32 Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
A caeh taak ih loklam loe ampha pongah, tuipui loe sam kanglung baktiah oh.
33 Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
Anih baktiah zithaih tawn ai ah sak ih hmuen maeto doeh long nuiah om ai.
34 Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
Anih loe kasang hmuennawk to khet; anih loe amoekhaih hmuennawk boih ih siangpahrang ah oh, tiah a naa.
