Job 40
1 Nu vervolgde Jahweh tot Job, en sprak:
És felelt az Örökkévaló Jóbnak és mondta:
2 Zal nu de bediller van den Almachtige zwijgen; Of weet de vitter op God hier nog antwoord op?
Pörölni mer-e a Mindenhatóval a gáncsoló? Istennek a feddője feleljen rá!
3 Maar Job antwoordde Jahweh, en sprak:
S felelt Jób az Örökkévalónak és mondta:
4 Ik ben lichtzinnig geweest: Wat zou ik hierop kunnen zeggen; Ik leg mijn hand op mijn mond.
Lám, csekély vagyok, mit válaszoljak neked? Szájamra tettem kezemet;
5 Ik heb eens gesproken, maar doe het niet weer; Tweemaal, maar ik begin niet opnieuw!
egyet szóltam – nem felelhetek, kettőt, de nem teszem többé.
6 Maar Jahweh vervolgde, en sprak tot Job in de storm
S felelt az Örökkévaló Jóbnak a viharból és mondta:
7 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Övezd csak fel férfiként ágyékidat, hadd kérdelek s te tudasd velem.
8 Wilt ge ook nu nog mijn gerechtigheid loochenen, Mij in het ongelijk stellen, om gelijk te hebben?
Vajon ítéletemet bontod-e meg, kárhoztatsz engem, hogy neked legyen igazad?
9 Hebt ge dan een arm, zoals God, Kunt ge donderen met een stem als de zijne?
Hát van-e karod olyan mint Istené, és olyan hanggal. dörögsz-e mint ő?
10 Tooi u dan eens met grootheid en luister, Bekleed u met glorie en majesteit!
Ékesítsd csak magadat büszkeséggel és fenséggel, dicsőséget és díszt ölts fel!
11 Stort eens uw toorn in stromen uit, En verneder, wat trots is, met uw blik;
Szórd szét haragod kitöréseit, s láss minden büszkét és alacsonyítsd le;
12 Zie op alle hoogmoedigen neer, en trap ze ineen, Verpletter de bozen terstond;
láss minden büszkét és alázd meg és zúzd össze a gonoszokat a maguk helyén;
13 Stop ze allen weg in de grond, Zet ze gevangen in het verborgen oord:
rejtsd el őket a porba egyaránt, kötözd le arczukat a rejtekbe:
14 Dan zal Ik de eerste zijn, die u prijst, Omdat het uw rechterhand is, die u helpt!
akkor én is magasztallak téged, hogy tenjobbod segít neked.
15 Maar zie, daar staat het Nijlpaard, dat Ik heb geschapen, Het vreet gras als een rund.
Íme csak a víziló, melyet alkottam, mint tégedet: füvet eszik mint a marha.
16 Zie eens, wat kracht in zijn lenden, Wat sterkte in de spieren van zijn buik!
Íme csak, derekában van az ereje, és hatalma hasának izmaiban.
17 Hij spant zijn staart als een ceder, De spieren van zijn dijen tot een bundel;
Mereszti farkát, akár a czédrus, czombjainak inai összefonódnak.
18 Zijn schonken zijn koperen buizen, Zijn knoken als ijzeren staven.
Csontjai érczcsatornák, tagjai akár a vasdorong.
19 Hij is het meesterwerk van God Gemaakt, om over zijn buurtschap te heersen!
Ő Isten útjainak eleje, a ki alkotta, oda nyújtotta kardját
20 Ja, de bergen brengen hem schatting, Met al het wild, dat daar speelt;
Mert takarmányt a hegyek teremnek neki, s a mező minden vadja játszadozik ott.
21 Onder de lotus vleit hij zich neer, Verscholen in riet en moeras;
Lótuscserjék alatt fekszik, nádnak és mocsárnak rejtekében.
22 Lotusstruiken beschutten hem met hun schaduw, De waterwilgen staan om hem heen;
Befödik őt árnyékául lótus-cserjék, a patak fűzei körülveszik őt.
23 Al raast de stroom, hij is niet bang, Onverschrokken, al stijgt de Jordaan tot zijn muil.
Ha folyam szorongatja, nem ijed meg, bizakodik, midőn egy Jordán tör szájába.
24 Wie durft hem bij zijn ogen grijpen, Zijn neus met harpoenen doorboren!
Szemei láttára megfoghatni-e őt, tőrökkel átlyukasztva az orrát?
