< Job 40 >

1 Nu vervolgde Jahweh tot Job, en sprak:
A tak odpovídaje Hospodin Jobovi, řekl:
2 Zal nu de bediller van den Almachtige zwijgen; Of weet de vitter op God hier nog antwoord op?
Zdali hádající se s Všemohoucím obviní jej? Kdo chce viniti Boha, nechť odpoví na to.
3 Maar Job antwoordde Jahweh, en sprak:
Tehdy odpověděl Job Hospodinu a řekl:
4 Ik ben lichtzinnig geweest: Wat zou ik hierop kunnen zeggen; Ik leg mijn hand op mijn mond.
Aj, chaternýť jsem, což bych odpovídal tobě? Ruku svou kladu na ústa svá.
5 Ik heb eens gesproken, maar doe het niet weer; Tweemaal, maar ik begin niet opnieuw!
Jednou jsem mluvil, ale nebudu již odmlouvati, nýbrž i podruhé, ale nebudu více přidávati.
6 Maar Jahweh vervolgde, en sprak tot Job in de storm
Ještě odpovídaje Hospodin z vichru Jobovi, i řekl:
7 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Přepaš nyní jako muž bedra svá, a nač se tebe tázati budu, oznam mi.
8 Wilt ge ook nu nog mijn gerechtigheid loochenen, Mij in het ongelijk stellen, om gelijk te hebben?
Zdaliž pak i soud můj zrušiti chceš? Což mne odsoudíš, jen abys se sám ospravedlnil?
9 Hebt ge dan een arm, zoals God, Kunt ge donderen met een stem als de zijne?
Èili máš rámě jako Bůh silný, a hlasem jako on hřímáš?
10 Tooi u dan eens met grootheid en luister, Bekleed u met glorie en majesteit!
Ozdobiž se nyní vyvýšeností a důstojností, v slávu a okrasu oblec se.
11 Stort eens uw toorn in stromen uit, En verneder, wat trots is, met uw blik;
Rozprostři prchlivost hněvu svého, a pohleď na všelikého pyšného, a sniž ho.
12 Zie op alle hoogmoedigen neer, en trap ze ineen, Verpletter de bozen terstond;
Pohleď, pravím, na všelikého pyšného, a sehni jej, anobrž setři bezbožné na místě jejich.
13 Stop ze allen weg in de grond, Zet ze gevangen in het verborgen oord:
Skrej je v prachu spolu, tvář jejich zavěž v skrytě.
14 Dan zal Ik de eerste zijn, die u prijst, Omdat het uw rechterhand is, die u helpt!
A tak i já budu tě oslavovati, že tě zachovává pravice tvá.
15 Maar zie, daar staat het Nijlpaard, dat Ik heb geschapen, Het vreet gras als een rund.
Aj, hle slon, jejž jsem jako i tebe učinil, trávu jí jako vůl.
16 Zie eens, wat kracht in zijn lenden, Wat sterkte in de spieren van zijn buik!
Aj, hle moc jeho v bedrách jeho, a síla jeho v pupku břicha jeho.
17 Hij spant zijn staart als een ceder, De spieren van zijn dijen tot een bundel;
Jak chce, ohání ocasem svým, ačkoli jest jako cedr; žily lůna jeho jako ratolesti jsou spletené.
18 Zijn schonken zijn koperen buizen, Zijn knoken als ijzeren staven.
Kosti jeho jako trouby měděné, hnátové jeho jako sochor železný.
19 Hij is het meesterwerk van God Gemaakt, om over zijn buurtschap te heersen!
Onť jest přední z účinků Boha silného, učinitel jeho sám na něj doložiti může meč svůj.
20 Ja, de bergen brengen hem schatting, Met al het wild, dat daar speelt;
Hory zajisté přinášejí mu pastvu, a všecka zvěř polní hrá tam.
21 Onder de lotus vleit hij zich neer, Verscholen in riet en moeras;
V stínu léhá, v soukromí mezi třtím a bahnem.
22 Lotusstruiken beschutten hem met hun schaduw, De waterwilgen staan om hem heen;
Dříví stín dávající stínem svým jej přikrývá, a vrbí potoční obkličuje jej.
23 Al raast de stroom, hij is niet bang, Onverschrokken, al stijgt de Jordaan tot zijn muil.
Aj, zadržuje řeku tak, že nemůže pospíchati; tuší sobě, že požře Jordán v ústa svá.
24 Wie durft hem bij zijn ogen grijpen, Zijn neus met harpoenen doorboren!
Zdaž kdo před očima jeho polapí jej, aneb provazy protáhne chřípě jeho?

< Job 40 >